Το θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνίστρια τη διαφθορά, ανεβάζει το έργο Novartis αυτές τις μέρες. Η ελληνική κοινωνία και η πολιτική τάξη συγκλονίζονται από το πρωτοφανές σκάνδαλο στον χώρο της υγείας.

Πού να φανταστεί κανείς ότι οι φαρμακοβιομηχανίες «υποβοηθούσαν» την υπερτιμολόγηση των προϊόντων τους, ότι η συνεχώς αναβαλλόμενη εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης δεν ήταν εντελώς τυχαία, ότι οι γιατροί δεν ταξίδευαν δωρεάν σε παγκόσμια συνέδρια για την ψυχή της μάνας τους. Κι ότι σε όλα αυτά οι πολιτικοί παράγοντες της χώρας μπορεί να είχαν έστω και την παραμικρή ανάμειξη.

Γι αυτό άλλωστε ήταν δύσκολο να εξηγήσει κανείς το περίεργο φαινόμενο να έχουμε στην Ελλάδα υπερδιπλάσια φαρμακευτική δαπάνη από τη Σουηδία που προσφέρει υπερδιπλάσιες υπηρεσίες υγείας σε ποσότητα και ποιότητα.

Άλλη μια επίδειξη συλλογικής υποκρισίας κυρίως από ένα πολιτικό σύστημα που την πάταξη της διαφθοράς (μόνο των κάθε φορά αντιπάλων) την αντιλαμβάνεται αποκλειστικά από την πλευρά της εξασφάλισης κομματικού οφέλους. Γιατί τι άλλο από επικοινωνιακά κέρδη επιδιώκει να έχει μια κυβέρνηση που ανακοίνωσε η ίδια, με περισσό κομπασμό και τον πιο ανορθόδοξο τρόπο, αντί της αρμόδιας δικαιοσύνης, ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της αντίπαλοι.

Η ανοιχτή πληγή της διαφθοράς δεν θα κλείσει ποτέ με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Όσο οι εκκρεμείς υποθέσεις θα καλύπτονται πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, τον οποίο όλοι καταγγέλλουν στα λόγια αλλά κανείς δεν αγγίζει στην πράξη, όσο τα αδικήματα θα παραγράφονται ή θα παραπέμπονται στις καλένδες από τις εκάστοτε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες η διαφθορά θα συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει στη χώρα.