Η χώρα χρειάζεται σήμερα παρά ποτέ μία ουσιαστικά μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατική παράταξη που θα λειτουργήσει καταρχάς ως σταθεροποιητικός ήλος του εχέφρονος πολιτικού συστήματος και θα διαμορφώσει τις αναγκαίες πολιτικές ως μελλοντική πειστική κυβερνητική πλειοψηφία. Οι ανένταχτοι και οι κινήσεις πολιτών του κεντρώου χώρου, οι σοβαροί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, οι φυγόκεντρες, ασφυκτιούσες δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ μετά την αυτοκαταστροφική πολιτική της στροφή, οι προβληματισμένοιαπό τον ανεξέλεγκτο λαϊκισμό και συντεχνιασμό υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκούν με αγωνία στη γένεση ενός νέου φορέα της ευρωπαϊκήςσοσιαλδημοκρατίας. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες δυστυχώς απέβησαν άκαρπες. Η ΔΗΜΑΡ και η ηγεσία της αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων ως το κέντρο δημιουργίας του νέου αυτού φορέα.
Διαφαίνεται ότι προς το παρόν ο μόνος οργανωμένος πολιτικός χώρος πουμπορεί να παίξει τον ρόλο του καταλύτη για τη δημιουργία του νέου φορέα τηςευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά την ‘ελάφρυνση’ του από τους λαϊκιστές. Καλείται όμως ο Πρόεδρος του να υπερβεί τον στενά κομματικό αρχηγικό του ρόλο. Η πολιτική διαδρομή του Βαγγέλη Βενιζέλου χαρακτηρίζεται από έντονες αντιφάσεις, όπως εξάλλου και η πολιτική στηνχώρα. Ευφυής, με σημαντικό ακαδημαϊκό έργο σύμφωνα με τον ‘πρύτανη’ του επιστημονικού του επιστητού, του αείμνηστου Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Τσάτσου. Όμως και πολιτικά εσωστρεφής, με ισχυρές προσωπικές στρατηγικές, συνδέθηκε το όνομα του με συντηρητικές πολιτικές (νόμος περί ευθύνης Υπουργών, αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια) ή ήταν στην ουσία αρνητικός σε ουσιαστικέςμεταρρυθμιστικές προσπάθειες (νόμος Διαμαντοπούλου για την Ανωτάτη Εκπαίδευση). Στην πρόσφατη ομιλία του στο ΙΣΤΑΜΕ επανατοποθετήθηκε γιαυτές τις πολιτικές. Βέβαια, στα χρόνια της κρίσης έδειξε πολιτική υπευθυνότητα σε δύσκολες συγκυρίες, υποστήριξε πολιτικά δύσκολες αποφάσεις, καίριες για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ, αναλαμβάνοντας τεράστιο πολιτικό κόστος.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει εκ των συνθηκών την μεγαλύτερη από όλους ευθύνη να μετατρέψει την μεγάλη πρόκληση σε ιστορική ευκαιρία για τον μεσαίο χώρο, την πατρίδα και την ευρωπαϊκή της προοπτική. Ενώ καλείται να διατηρήσει σταθερή την παρούσα κυβέρνηση -και μαζί και τη χώρα- μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές, καλείται ταυτόχρονα να συνεισφέρει καθοριστικά στηνανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία του νέου φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Όπως έχει ήδη προταθεί, η διαδικασία για την δημιουργία του νέου φορέα θα μπορούσε να συντονισθεί απόμια επιτροπή προσωπικοτήτων του χώρου, προερχόμενων από την πολιτική, την επιστήμη, την οικονομία, την τέχνη, οι οποίες θα δεσμεύονταν να μην συμμετάσχουν στα όργανα του. Η πρόσκληση για συμμετοχή θα αφορά άτομα και όχι πολιτικούς φορείς ή κόμματα τα οποία θα συνεχίζουν την πορεία τους. Η επιτροπή θα αναλάμβανε τον συντονισμό της διαδικασίας προγραμματικής ανανέωσης για στρατηγικής σημασίας ζητήματα πολιτικής. Η πρώτη εκλογική παρουσία του νέου φορέα θα είναι οι Ευρωεκλογές. Η διαδικασία αυτή δεν θαεπηρεάσει την λειτουργία της παρούσας κυβέρνησης. Αντίθετα θα τηνσταθεροποιήσει για όσο αυτό είναι απαραίτητο στη χώρα. Μετά τις Ευρωεκλογές τα κόμματα και οι κινήσεις που θα στηρίξουν το εγχείρημα θα αποφασίσουν την αυτοδιάλυσή τους όταν κριθεί ότι αυτό είναι πλέον ώριμο, δίνοντας πλέον όλο τον πολιτικό χώρο στο νέο φορέα, στα πολιτικά όργανα και στην ηγεσία του.
Η δημόσια, ειλικρινής και έμπρακτη υποστήριξη του Βαγγέλη Βενιζέλου θα δώσειουσιαστική δυναμική στην όλη προσπάθεια. Το μήνυμα κορυφής για συμμετοχή των μελών του ΠΑΣΟΚ θα κάνει τη διαφορά. Η πολιτική του αυτή κίνηση θαδώσει σε όλους και περισσότερο στην κοινωνία, το μήνυμα ότι για την ανασύνταξη της πατρίδας για την έξοδο από την κρίση χρειάζονται προσωπικέςυπερβάσεις και θυσίες Το έμπρακτο πέρασμα από το εγώ στο εμείς θα είναι εξαιρετικά ισχυρό για όλους. Στους άλλους πολιτικούς του χώρου με σημαντικέςπροσωπικές πολιτικές διαδρομές θα λειτουργήσει ως παραδειγματικό κάλεσμα για μια νέα συλλογικότητα στην πολιτική, για ουσιαστική ανασύσταση καιεκσυγχρονισμό του μεσαίου χώρου.
Ο πολιτικός χρόνος για την ίδρυση του νέου φορέα περιορίζεται διαρκώς. Η ευθύνη για την μη πραγματοποίηση του εγχειρήματος είναι μεγάλη, διότι ηεναλλακτική λύση που διαφαίνεται είναι η επικράτηση των άκρων: του βίαιου,καταστροφικού λαϊκισμού και συντεχνιασμού του παρελθόντος ή στο βάθος του χρόνου της λούμπεν και φασίζουσας ακροδεξιάς εκτροπής. Μπορεί την υπέρτατη αυτή προσωπική υπέρβαση ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Εάν ναι, θα γράψει Ιστορία.