Ενορατικοί για τη μετεξέλιξη των φυντανιών τους οι προ Χριστού ημών πρόγονοι μας κληροδότησαν, μεταξύ άλλων, πως «τα καλά κόποις κτώνται».
Προϊόντων των αιώνων αποστασιοποιηθήκαμε «τοις ’κείνων ρήμασι» μερικώς, μη και κατηγορηθούμε για προγονοπληξία (;) και καθιερώσαμε με τις ευλογίες των πολιτικών μας ταγών το αξίωμα «τα καλά λόγοις κτώνται».
Πράγματι, αυτοπαραμυθιαζόμαστε διαρκώς και πανεθνικώς. Αν «διαπραγματευόμασταν σκληρά» με τους δανειστές μας, δεν θα είχαμε (δήθεν) ένα τόσο «σκληρό Μνημόνιο» (και ας είχαμε γίνει ικέτες των ξένων για να επιβιώσει η χώρα).
Αργότερα, κατά τη διάρκεια των δύο προεκλογικών περιόδων και ενώ στο μεταξύ είχαμε γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων μας την τήρηση των συμφωνημένων υποχρεώσεών μας, «φτιαχνόμασταν» μεταξύ μας με το παραμύθι της αναδιαπραγμάτευσης. Της μετάθεσης, δηλαδή, σε βάθος χρόνου των όποιων μεταρρυθμίσεων για να ορθοποδήσει η χώρα (η δική μας, όχι των δανειστών μας). Στη συνέχεια και ενώ περνούσαμε μια χαρά ομφαλοσκοπούμενοι, πιστέψαμε πάλι ότι μπορούσαμε να «τρουπώσουμε» δίπλα στην Ισπανία και στην Ιταλία (άλλα οικονομικά μεγέθη, άλλες πολιτικές συμπεριφορές) ώστε να ελαφρύνουμε το χρέος μας κατά 50 δισ. ευρώ.
Και έπειτα ήρθε η… τρόικα. Για να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα. Την οποία όλοι γνωρίζουμε, άλλα προσποιούμασταν ότι την αγνοούμε.
Μεταξύ αυτών -ευτυχώς- δεν συμπεριλαμβάνεται ο νέος υπουργός Οικονομικών, που έσπευσε να προσγειώσει τους αιθεροβάμονες με τη φράση «μας περιμένουν δύσκολα χρόνια» και πως δεν προτίθεται, αυτή τη στιγμή (που η άμυνά μας είναι «σουρωτήρι») να θέσει θέμα επιμήκυνσης του δημοσιονομικού προγράμματος. Αν και εφόσον στο μεταξύ δεν δώσουμε δείγματα αξιοπιστίας. Στοιχειώδες… Γουάτσον, που θα έλεγε και ένας πολιτικός Σέρλοκ Χολμς.
Σκέφτομαι, πάντως, πως αυτοί οι αντιπαθέστατοι και εξ ορισμού ανθέλληνες τροϊκανοί, έχουν μέσα τους τι το φιλελληνικόν. Διότι, τι μας λένε με άλλα λόγια; Μα πως «τα καλά κόποις κτώνται…».
Αλλά και πάλι. Αξίζουν άραγε «εύγε» ή αναθέματος για την «ιδιωτικοποίηση» δημόσιας πνευματικής περιουσίας;
Σταματώ εδώ γιατί δεν θέλω να υποδαυλίσω τον Εθνικό μας Διχασμό.