Απέναντι στον απροσδόκητο χαρακτήρα, στη ρευστότητα και στην ευπάθεια των ανθρωπίνων υποθέσεων - προϊόντα κυρίως του ασυνείδητου χαρακτήρα των ανθρώπινων πράξεων υπό το χάος των ενορμήσεων, όπως μας φώτισε η ψυχανάλυση - δεν έχουμε καμία άλλη σταθερά να αντιτάξουμε, παρά μόνον τους νόμους.

Είναι αυτό που επιχειρούν να παρακάμψουν οι αυτόχθονες τραμπικοί "νομικοί" οι οποίοι, ως ιδιοκτήτες ΙΧ κομμάτων,  ηγούνται ενός "νομικού όχλου" του διαδικτύου και απαιτούν να εφαρμοστεί ο "νόμος της αγέλης".

Ο οποίος ως μόνη πηγή και νομιμοποίηση έχει τις σε θεωρίες συνωμοσίας. Που δεν είναι τίποτε άλλο, από την έκφραση του ναρκισσισμού του φουκαρά. Ο οποίος για να υπεραναπληρώσει την άγνοιά του και να αντέξει την αίσθηση της αδυναμίας του, «ανακαλύπτει» και «καταλαβαίνει» τα μυστικά που κρύβονται πίσω από την πραγματικότητα. Τα οποία, ως αφελείς ή πληρωμένοι,  δεν μπορούν να δουν και να καταλάβουν όλοι οι «επιστήμονες του κόσμου».

Γι’ αυτό οι θεωρίες συνωμοσίας είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια κάθε τυχοδιώκτη.

Έχουμε και δική μας απόδειξη:

Η συζήτηση που είχε διεξαχθεί παλαιότερα στη Βουλή για την τραγωδία των Τεμπών, κατέληξε σε θρίαμβο ενός ακροδεξιού «εμπόρου θεωριών συνωμοσίας».

Ο οποίος, αφού πρώτα πούλησε επιστολές Ιησού και την αλοιφή για τη φαλάκρα,  βρήκε ευκαιρία να βγάλει στην αγορά, ένα ακόμη πιο προσοδοφόρο εμπόρευμα: θεωρίες συνωμοσίας. Μέσω των οποίων άσκησε ηθική και πνευματική ηγεμονία στην Αριστερά.

Έτσι όλοι μαζί (φασίστες και «ριζοσπάστες» αριστεροί) διατυμπάνιζαν ότι δήθεν τα τρένα μετέφεραν κάποια εύφλεκτα και απαγορευμένα υλικά που προκάλεσαν έκρηξη και γι’ αυτό είχαμε νεκρούς.

Και ότι η επίστρωση της μιας πλευράς του τόπου του δυστυχήματος με χαλίκι – η άλλη έμεινε ακάλυπτη - που έγινε για να σταθεροποιηθούν οι γερανοί που απεγκλώβισαν τα τρένα, ήταν για να κρυφτεί  κάτω από το χαλίκι η αιτία του κακού (και στις δύο πλευρές).

Και μία ρηχή Αριστερά, που αρνήθηκε να καταλάβει ακόμη και τον προφανή παραλογισμό των θεωριών συνωμοσίας – π.χ. ότι καλύπτεις τα ίχνη και των δύο πλευρών, αν καλύψεις μόνον τη μία -  για λόγους προπαγάνδας τις υιοθέτησε όλες, όπως ακριβώς τις έσπειρε ο ακροδεξιός ακτιβιστής.

Διότι είχαν έναν κοινό σκοπό: Να μην διαλευκάνει η Δικαιοσύνη την αιτία του δυστυχήματος, που είναι η παραβίαση των θεσμισμένων με  ν ό μ ο  κανόνων λειτουργίας των τρένων και έτσι να μην εντοπίσει τους υπαίτιους.

Ώστε να φταίει ο "κανένας", για να κατασκευάζουν αυτοί όποιον ένοχο τους βολεύει. Ενώ αν αποδοθεί δικαιοσύνη, τους καταστρέφει τα σχέδια. Διότι δεν θα μπορούν να δημαγωγούν πάνω στους νεκρούς.

Γι' αυτό, φασίστες και σταλινικοί όλων των κατηγοριών, ομογενοποιήθηκαν και μιλάνε με τον ίδιο τρόπο.

Οι σταλινικοί σαν φασίστες και οι φασίστες σαν σταλινικοί!

Γνωρίζοντας βεβαίως ότι όταν δρουν από κοινού φασίστες και σταλινικοί και με κοινό σκοπό, υπάρχει και βέβαιο θύμα: Η δημοκρατία.

Μόλις όμως διαπιστώθηκε ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε αυτά που διέδιδε ο ακροδεξιός ακτιβιστής και υιοθέτησε η Αριστερά, οπότε «η επιστήμη διέψευσε τα μαντζούνια», όπως εύστοχα γράφτηκε, παραφρόνησαν και αποκαλύφθηκαν.

Διότι, σε απάντηση στο επιστημονικό πόρισμα,  φασίστες και «ριζοσπάστες αριστεροί», με ένα ήθος και στην ίδια διάλεκτο, σε σημείο να μην γνωρίζεις αν σου μιλάει παλιός χρυσαυγίτης ή «ριζοσπάστης αριστερός»,   εκβιάζουν την δικαιοσύνη, για να μη λάβει υπ’ όψη της τα πορίσματα της επιστήμης αλλά να αρκεστεί στα «μαντζούνια» του ακροδεξιού αγύρτη.

Ανακηρύσσοντάς τα σε πορίσματα της «πλειοψηφίας που ψήφισε στους δρόμους».

Που πάει να πει πως το «αυγό του φιδιού» που έσπειρε ο ακτιβιστής ακροδεξιός, από την στιγμή που υιοθετήθηκε και από την Αριστερά, γέννησε τέρατα.

Απέναντι στα οποία το μόνο που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι κάτι πολύ ταπεινό και γήινο: οι Νόμοι των ανθρώπων.

Οι οποίοι, σαν "πάσσαλοι ασφαλείας" ή "νησίδες σταθερότητας", επιτρέπουν στους ανθρώπους να ζουν τη ζωή τους με ελευθερία και να προγραμματίζουν το μέλλον τους με σχετική ασφάλεια.

Είναι αυτό που περιέχεται σε τρεις λέξεις: "Ζήτω ο Μοντεσκιέ", όπως  κάποιοι άλλοι έχουν ανακράξει, ως απάντηση, σε ανάλογες συνθήκες τεράτων.

Δημοσιεύεται και στο booksjournal

Πηγή: booksjournal.gr