Τι συνέβη τελικά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος βγήκε κερδισμένος από την τετραήμερη διαδικασία; Μήπως κέρδισε ο Κασσελάκης ή μήπως κέρδισε η Γεροβασίλη; Μπα, μάλλον ο Νίκος Παππάς κέρδισε. Ή κάνουμε λάθος και ο μεγάλος κερδισμένος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας; Ίσως πάλι να έχουμε χάσει το μυαλό μας, αφού ο Τσίπρας είναι ξεκάθαρα χαμένος. Από το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής, τα παραπάνω ερωτήματα τίθενται συνεχώς στον δημόσιο διάλογο. Για κάθε ένα από αυτά, οι απαντήσεις είναι διαφορετικές έως και αλληλοσυγκρουόμενες, τόσο πολύ που οι “μετά Χριστόν προφήτες” δεν θα μείνουν ποτέ χωρίς δουλειά σε αυτή τη χώρα.
Το ποιος είναι κερδισμένος του συνεδρίου θα συνεχίζει να μας απασχολεί και, αναλόγως των εξελίξεων, ενδεχομένως η απάντηση να αλλάζει. Ωστόσο, εκείνο που μπορούμε να πούμε, με κάθε βεβαιότητα, είναι ότι ο μεγάλος χαμένος του συνεδρίου ήταν η ίδια η Πολιτική. Επί τέσσερις ημέρες δεν ακούστηκε ούτε μία ουσιαστική πολιτική, ιδεολογική ή έστω απλά αντιπολιτευτική πρόταση. Μάλλον, για να είμαστε δίκαιοι, ίσως υπήρξαν κάποιοι σύνεδροι, από κάποια οργάνωση κάποιας περιφέρειας, που να είπαν και κάτι πολιτικό. Ουσιαστικά πολιτικό, όχι αναθέματα αριστερά και δεξιά.
Την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, όπως γίνεται πάντα στα κομματικά συνέδρια, ψηφίστηκε η λεγόμενη Πολιτική Απόφαση. Ακόμα και σε αυτή, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο, τίποτα ουσιαστικό, τίποτα το πολιτικό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας το μόνο που απασχολούσε στελέχη και συνέδρους ήταν αν ο πρόεδρος δικαιούται “λευκή επιταγή” ή αν κάποιοι άλλοι, που έχουν αποδεχτεί ότι στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα υπάρξει ελεύθερη πτώση στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, περιμένουν τον αρχηγό τους στη γωνία, προκειμένου να τελειώνουν μαζί του και να επέλθει επιτέλους η... ομαλότης.
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει συνεχώς την πολιτική και κοινωνική του ανυπαρξία, η οποία αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην εξαέρωση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καβάλα στο άλογο της αλαζονείας, κουνάει το δάχτυλο σε όποιον τολμά να θίξει το δήθεν μεταρρυθμιστικό της προσωπείο, που με τόσο επιμέλεια εξακολουθεί να πουλάει, ελλείψει αντιπάλου. Καιρός λοιπόν η κεντροαριστερά να σοβαρευτεί, να συσπειρωθεί και να ετοιμάσει την προγραμματική της αντεπίθεση, προκειμένου αυτός ο τόπος να αποκτήσει ρεαλιστική πρόταση εξουσίας, και μεθοδικά να μπορέσει να κάνει σύντομα παρελθόν μία από τις χειρότερες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.