Αν η εν ψυχρώ δολοφονία δύο ανθρώπων από όπλα αστυνομικών στις ΗΠΑ, αυτήν την εβδομάδα, σας άφησε άφωνους κι αν η έκρηξη βίας στους δρόμους του Ντάλας, με πέντε αστυνομικούς νεκρούς, μέσα σε μια νύχτα, σας προκαλεί απορία και δέος, ξανασκεφτείτε τους αριθμούς.
Ο Αλτον Στέρλινγκ, 37 ετών, που έχασε την ζωή του στην Λουιζιάνα την Τρίτη, ενώ τον είχαν ακινητοποιήσει αστυνομικοί, ήταν ο νεκρός υπ αριθμόν 559 για το 2016 στις ΗΠΑ. Είχαν προηγηθεί 558 νεκροί από πυρά αστυνομικών, μέσα στον χρόνο. Εκείνην την ίδια ημέρα σκοτώθηκαν άλλοι τρεις- στο Όρεγκον, την Αριζόνα και την Καλιφόρνια, χωρίς κανείς να καταγράψει τον θάνατό τους με ένα κινητό. Την επόμενη ημέρα, ο Φιλάντο Καστίλ, που έπεσε νεκρός, στο Σεν Πολ της Μινεσότα, με τον θάνατό του να ανεβαίνει στο facebook με το κινητό της κοπέλας του, συνεπιβάτιδας σε ένα αυτοκίνητο που είχε σταματήσει για έναν τυπικό τροχαίο έλεγχο, ήταν ο νεκρός υπ αριθμόν 563. Αλλά την ίδια ημέρα σκοτώθηκαν άλλοι τρεις άνθρωποι, δύο στην Καλιφόρνια κι ένας στην Οκλαχόμα, που τα ονόματά τους αγνοούνται και ο θάνατός τους δεν έτυχε να καταγραφεί από κανέναν. Μέσα στον ίδιο χρόνο έχουν χάσει την ζωή τους από πυρά όπλων, στο δρόμο, 168 αστυνομικοί.
Θα είχε συμβεί κάτι τέτοιο αν οι επιβάτες ήταν λευκοί; Δε νομίζω»- δήλωσε ο κυβερνήτης της Μινεσότα, μετά τον θάνατο του Φιλάντο. Προφανώς, ο ρατσισμός είναι η μία και σημαντικότατη όψη του προβλήματος. Αλλά δεν είναι η μόνη.
Σύμφωνα με μια διαρκή απογραφή της εφημερίδας Γκάρντιαν, το 2015 έχασαν την ζωή τους από αστυνομικά πυρά, στις ΗΠΑ, 1146 άνθρωποι– 306 Μαύροι, 195 Λατίνοι και 581 Λευκοί. Μέσα στο 2016 ο αριθμός των θανάτων έχει φθάσει τους 566, 74 από αυτούς στην Καλιφόρνια και 50 στο Τέξας. Αν η μεγάλη αυτή χώρα ήταν σε πόλεμο, πόσο μεγαλύτερος θα ήταν ο αριθμός των θυμάτων; Κι αν αυτοί οι αριθμοί σας προκαλούν τρόμο, σκεφθείτε ότι δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προβλήματος: μέσα σε τέσσερα χρόνια μόνον έχασαν την ζωή τους από χρήση όπλων στις ΗΠΑ τόσοι άνθρωποι, όσος ο συνολικός αριθμός των νεκρών των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Σε είκοσι χρόνια ειρήνης, η Αμερική θρήνησε τόσες ζωές από πυρά όπλων όσες και στην διάρκεια του φονικού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου!
Το 2015 κατεγράφησαν 372 περιπτώσεις μαζικών δολοφονιών, 64 περιπτώσεις ένοπλων επιθέσεων σε σχολεία και συνολικά 13826 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από πυροβόλο όπλο. Μέσα στο 2016, το παρατηρητήριο ένοπλης βίας στις ΗΠΑ έχει καταγράψει 7088 νεκρούς και 14.606 τραυματίες. Ανάμεσά τους, 314 παιδιά και 1539 έφηβοι. Τα θυματα μαζικών επιθέσεων με όπλα, όπως αυτή στο Ορλάντο στις 12 Ιουνίου, που απασχολούν τα διεθνή μίντια, φθάνουν τα 179! Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για φαντασμαγορικές τελετουργίες βίας, αλλά για μια καθημερινή κονοτοπία του κακού. Ένα πάρτι, σ’ ένα επαρχιακό μπαρ που καταλήγει σε καυγά, κάποιος φεύγει, γυρίζει με όπλο και πυροβολεί στα τυφλά. Αφήνει πίσω του 4,5 ή 7 νεκρούς. Στο 75% των περιπτώσεων τα θύματα είναι νέοι, άνδρες, φτωχοί και μαύροι. Που σημαίνει πως η βία δεν είναι και τόσο τυφλή…
Οι αριθμοί- και πάλι- λένε ότι στις ΗΠΑ οι θάνατοι που έχουν ως αιτία την χρήση όπλων είναι επτά φορές περισσότεροι απ’ ό,τι σε οποιαδήπτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα. Αλλά το λόμπι των όπλων επιμένει πως «δεν σκοτώνουν τα όπλα, σκοτώνουν οι άνθρωποι». Το παράδοξο (ή ίσως όχι και τόσο παράδοξο) είναι ότι οι εκπρόσωποι του αμερικανικού έθνους, μέχρι στιγμής, κάθε φορά που μια νομοθεσία για τον περιορισμό της ελέυθερης διάθεσης όπλων πάει να περάσει σε τοπικό ή ομοσπονδιακό επίπεδο, βρίσκουν την θέση του λόμπι των όπλων απολύτως λογική!