Ζακ Ντελόρ. Η «Οντότητα ενός Ανθρώπου», ενός μεγάλου διανοούμενου, ενός μεγάλου Ευρωπαίου. Η ενσάρκωση της Ηθικής της σύγχρονης Ευρώπης, του οράματος της ελευθερίας, ειρήνης και δικαιοσύνης σε μια ήπειρο που είχε δοκιμασθεί σκληρά από τις εμφύλιες συγκρούσεις. Tων Αξιών της Σοσιαλδημοκρατίας, αλληλεγγύης, ανθρώπινης αξιοπρέπειας που μπορούν να αποτυπωθούν και να νοηματοδοτηθούν για τον κοινό καθημερινό άνθρωπο στο πλαίσιο μιας Ενωμένης Ευρώπης ως suigeneris ομοσπονδίας εθνικών κρατών. Ο Ζακ Ντελόρ πέρασε στην Ευρωπαϊκή ιστορία με μια επάξια θέση δίπλα στους μεγάλους, ιστορικούς πατέρες της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως ο οραματιστής και αρχιτέκτονας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως την κατανοούμε και βιώνουμε σήμερα. Υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πιο δημιουργική της περίοδο, 1985-1995. Και με την Επιτροπή ως όχημα και τη στήριξη του Προέδρου Φ. Μιττεράν (Γαλλία) και Καγκελάριου Χ. Κολ (Γερμανία) ο Ζακ Ντελόρ έχτισε την Ένωση του σήμερα με την προώθηση τριών κύριων στόχων: (α) την εγκαθίδρυση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς για την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ατόμων, (β) τη δημιουργία της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ-ευρώ, Συνθήκη Μάαστριχτ) και (γ) την προώθηση της διαρθρωτικής πολιτικήςσυνοχής και κοινωνικής διάστασης της Ευρώπης ως απαραίτητα στοιχεία της εσωτερικής αγοράς και ΟΝΕ. «Κανένας δεν ερωτεύεται μια εσωτερική αγορά» είχε προσφυώς διακηρύξει προκειμένου να εμπλουτίσει με τις αναδιανεμητικές, παρεμβατικές πολιτικές την αρμοδιότητα της Ένωσης κάμπτοντας τη νέο-φιλελεύθερη αντίσταση της Μ. Θάτσερ. Το τρίπτυχο του: « ανταγωνισμός που δημιουργεί, συνεργασία που ενισχύει, αλληλεγγύη που ενώνει». Έτσι έχτισε την Ευρωπαική Ένωση από την ΕΟΚ- κοινή αγορά των ιστορικών πατέρων της ενοποίησης.
Η κυριαρχία Ντελόρ στην Επιτροπή συνέπεσε με μια κρίσιμη, αμφιλεγόμενη περίοδο στη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ένωση. Κατανοούσε την Ελλάδα και τα προβλήματά της. Είχε υψηλό σεβασμό στις διανοητικές ικανότητες του Ανδρέα Παπανδρέου αν και θεωρούσε «ανεύθυνη» την οικονομική του πολιτική ιδιαίτερα όπως εφαρμόστηκε μέχρι το 1985(ανάληψη ΥΠΟΙΚ από Κ. Σημίτη). Εκτιμούσε όμως ιδιαίτερα τον Κ. Σημίτη και τον Θ. Πάγκαλο. Βοήθησε την Ελλάδα προκειμένου να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής ενοποίησης επιταχύνοντας τη σύγκλιση με μείωση των διαπεριφερειακών ανισοτήτων μέσω ισχυρότερης οικονομικής μεγέθυνσης. Η θέσπιση άλλωστε της διαρθρωτικής πολιτικής το 1988 έγινε στο πλαίσιο της δεύτερης Ελληνικής προεδρίας στο Συμβούλιο της Ένωσης και με υπόβαθρο τις αναπτυξιακές ανάγκες της Ελλάδας. Η χώρα επωφελήθηκε σημαντικά από την πολιτική αυτή και τα «πακέτα Ντελόρ» όπως πέρασαν στη λαϊκή μυθολογία οι χρηματοδοτήσεις από τη διαρθρωτική πολιτική.
Εάν ήθελε κάποιος να επιλέξει το εμβληματικό πρότυπο Ευρωπαίου ηγέτη για τον οποίο η Πολιτική ως συνδυασμός οράματος, αξιών, επιλογών, ηθικής οφείλει στη δράση της να υπηρετεί τη μεγιστοποίηση της ανθρώπινης ευημερίας/ ευτυχίας/ αξιοπρέπειας οπωσδήποτε για τη σύγχρονη Ευρώπη είναι ο Ζακ. Ντελόρ.
Μια από τις τελευταίες πράξεις του ήταν μήνυμά του εξαίροντας τις αρετές του Κ. Σημίτη που διαβάστηκε στις 5 Νοεμβρίου σε ειδική εκδήλωση στην Αθήνα.
Πηγή: www.tanea.gr