Μου είναι δύσκολο να κρύψω την αποστροφή που μου προκαλεί αυτό το οποίο κατά συνθήκη αποκαλούμε « σύστημα» με αφορμή τα όσα έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα ή αν θέλετε με αφορμή την εκπομπή του «μαύρου» από την δημόσια ελληνική τηλεόραση.
Κείνο το βράδυ έβλεπα ΝΕΤ. Ξαφνικά μαύρο. Γυρίζω στην ΕΡΤ1 μαύρο. ΕΡΤ 3, το κανάλι που πάντοτε προτιμούσα, μαύρο. Παίρνω τηλέφωνο ένα φίλο μου, γνωστό δημοσιογράφο, απλήρωτο και σε δυσμένεια από την σημερινή «διοίκηση» της ΕΡΤ. Μας κόψανε μου λέει. Μας κόψανε. Πήγαινε στο διαδίκτυο.
Δεν είναι δυνατόν απαντώ. Δεν είναι δυνατόν. Να και κάτι που δεν πρόλαβα να προβλέψω και να καταγράψω στο βιβλίο μου.
Έξω νύχτα. Μέσα στο σπίτι μαύρο.
Το μαύρο δεν ταιριάζει στην Ελλάδα λέω. Ξανακάθομαι και σκέπτομαι. Μήπως όμως κάνω λάθος ; Μήπως τελικά εκπέμπουμε το σωστό χρώμα; Μήπως τελικά είναι το χρώμα που ταιριάζει στην Ελλάδα της παρακμής, στη σημερινή Ελλάδα;
Εδώ και δυο χρόνια είχα δει επανειλημμένα στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες τις λίστες με τους μισθούς των διαχρονικά βολεμένων στην ΕΡΤ. Έχω αγανακτήσει βλέποντας τον νεποτισμό , την ευνοιοκρατία και την άνιση μεταχείριση που βασίλευε. Αλλά γιατί εκπλήσσομαι; Ορισμένοι μάλιστα απ? αυτούς που εισέπρατταν πάνω απο 250.000 ευρώ το χρόνο σήμερα κρίνουν και επικρίνουν τηλεοπτικώς το καθεστώς της Ελλάδας δυο ταχυτήτων που κυριαρχούσε στην ΕΡΤ .
Στην σημερινή Ελλάδα έχουμε χάσει τη συνείδησή μας. Έχουμε χάσει κάθε μέτρο.
Ευτυχώς, λέω τα πράγματα θα αλλάξουν. Τουλάχιστον αυτό ακούω. Μέσα σε λίγη ώρα διαβάζω μια νέα λίστα νεοπροσληφθέντων με υπόδειξη (;) εκείνων που κατηγορούν την ΕΡΤ ότι αποτελούσε σύστημα αδιαφάνειας.
Διαβάζω σήμερα τους μισθούς των «ιδιαιτέρων γραμματέων» των διοικητικών στελεχών. Αυτών που λέμε νομενκλατούρα. Δεν είναι τα ίδια με πριν. Είναι νέα στελέχη διορισμένα το τελευταίο δωδεκάμηνο.
Εδώ και κάμποσες δεκαετίες κάθε κυβερνητικό σήμερα σβήνει αποζημιώνοντας γενναιόδωρα με λεφτά των φορολογουμένων ,το κυβερνητικό χθες αλλάζοντας τους κυβερνήτες του μεγάρου της οδού Μεσογείων.
Το σήμερα όμως δεν είναι διαφορετικό από το χθες.
Ο βασικός μισθός κάθε νεοδιορισμένης «ιδιαιτέρας γραμματέως» του σήμερα είναι μεγαλύτερος από την σύνταξη ενός πρέσβη με 37 χρόνια δημόσιας υπηρεσίας, ενός στρατηγού, ενός ανωτάτου δικαστικού, ενός, ενός, ενός…Είναι μεγαλύτερος από το μισθό ενός αεροπόρου, ενός πυροσβέστη… ενός διευθυντικού στελέχους Υπουργείου με 35 χρόνια υπηρεσία.
Δηλαδή η σύνταξη μου είναι μικρότερη του προνομιακού μισθού εκείνης και εκείνου. Αναμφίβολα είναι αντίστοιχος των προσόντων τους, που συνοψίζονται στη κομματική ταυτότητα και στην εντοπιότητα.
Να σήμερα ,η αν προτιμάτε ακόμη και σήμερα , πως διατηρείται η Ελλάδα των δυο ταχυτήτων.