Παρατηρώ τη σπουδή με την οποία κάποιοι στην αντιπολίτευση επιμένουν να προκαταβάλει η τελευταία την άνευ όρων υπερψήφιση σε όποια συμφωνία και με όποιους όρους φέρει η κυβέρνηση. Προσπαθώ επίσης να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί ο Σταύρος Θεοδωράκης όταν θέτει την «κόκκινη γραμμή» του στην παραμονή στο ευρώ (ορθώς), ζητάει το ταχύτερο συμφωνία (ορθώς), αλλά προσθέτει ότι αυτή η συμφωνία «δεν πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας». Μα τότε, αγαπητέ Σταύρο, θα την υπέγραφε ασμένως ο Λαφαζάνης και δεν θα είχαν την ανάγκη μας.

Ας δούμε τις πιθανές εκδοχές:

α. Ο Τσίπρας γίνεται Σαμουήλ και όλη η χώρα Κούγκι. Δεν υπάρχει λογική βάση, αλλά τρεις μήνες τώρα ζούμε μια επιδημία ανορθολογισμού. Ουδείς μπορεί να το αποκλείσει, όλοι (οι λογικοί) το απευχόμαστε.

β. Η επιθυμία τους να κρατηθούν πάση θυσία στην εξουσία τούς κρατά ενωμένους, ανακαλύπτουν φύλλο συκής, υπογράφουν και ψηφίζουν. Η αντιπολίτευση δεν έχει κανέναν λόγο να υπερψηφίσει. Πόσω μάλλον όταν είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ούτε η συμφωνία, ούτε βέβαια ένα ευρύτερο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Απλώς θα αναβληθεί για λίγο η τυπική χρεοκοπία της χώρας, ενώ Μπαλτάς, Κουρουμπλής, Καμμένος κ.λπ. θα συνεχίσουν με αντιμεταρρυθμιστικό οίστρο.

γ. Την ώρα της αλήθειας ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβερνητική συμμαχία διασπώνται και χάνουν τη δεδηλωμένη. Η συμφωνία μόνο με ψήφους της αντιπολίτευσης περνάει. Τότε μιλάμε για άλλη πλειοψηφία, για άλλο κυβερνητικό σχήμα και, βέβαια, άλλη προγραμματική βάση. Πιθανότατα και για άλλον πρωθυπουργό, γιατί δεν μπορώ να δω πώς και με τι κύρος ο Τσίπρας θα υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που ακόμα αυτήν τη στιγμή αναθεματίζει.

Δεν είναι καλή λύση, είναι όμως η καλύτερη από τις υπάρχουσες που μπορεί να δώσει η παρούσα Βουλή. Προϋποθέτει ότι το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που θα εισηγηθεί υπερψήφιση της συμφωνίας θα αποδεχθεί όχι μόνο τον ακρωτηριασμό του χώρου τους, αλλά και την ανάγκη προώθησης συγκεκριμένων και συμφωνημένων από μια νέα πλειοψηφία μεταρρυθμίσεων. Είναι το βαρύ πολιτικό κόστος που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν.

Οχι μόνο, ούτε κυρίως γιατί είπαν χοντρά ψέματα προεκλογικά και συνέχισαν μετεκλογικά διχάζοντας τους πολίτες. Αλλά γιατί είναι όρος sine qua non για να υπάρχουν κάποιες λίγες πιθανότητες να πετύχει το σχήμα να κρατήσει τη χώρα όρθια μετά την τρομακτική ζημία που υπέστη τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Προσωπικά, βέβαια, θα προτιμούσα καθαρές λύσεις ύστερα από εκλογές. Με όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις να κάνουν την υπέρβασή τους με κοινό νικηφόρο σχήμα.