Το κείμενο των 58 δεν φιλοδοξεί να είναι η λύση. Φιλοδοξεί όμως, να συμβάλλει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη λύση. Ως τέτοιο το αντιλαμβάνομαι και, ως τέτοιο το συνυπέγραψα. Φιλοδοξία καθόλου μικρή, εάν συνυπολογίσει κανείς την τρέχουσα πραγματικότητα, σε σχέση με το άμεσο παρελθόν και τα δρώντα υποκείμενα.
Κομβικά στοιχεία της προσπάθειας αυτής λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μου, τρία. Το πρώτο, η συνάντηση σε έναν κοινό τόπο των μεγάλων και μικρών υποκειμένων του χώρου. Ιδιαίτερα των υπαρχόντων κομμάτων. Υψηλή φιλοδοξία επίσης. Η παρουσία των κομμάτων -και το είδος της- ή η απουσία τους από την προσπάθεια, θα επηρεάσει έως υπονομεύσεως, τόσο την ποιότητα, όσο και τις προοπτικές της.
Το δεύτερο, η ποιότητα του πολιτικού λόγου, που θα διατυπωθεί. Ο συνήθης λόγος του χώρου, υπερχειλής ως προς το πολιτικό του μέρος, ισχνός και υποτυπώδης, ως προς το οικονομικό, έχει αποδειχθεί, όχι απλώς ακατάλληλος, αλλά και απολύτως επικίνδυνος. Τροφός λαϊκισμού. Οδυνηρά μας δίδαξε, αυτό που υποτίθεται, ότι μάθαμε απ? τα νιάτα μας: ότι πολιτική χωρίς οικονομία δεν νοείται. Κατά συνέπεια, χρειαζόμαστε προγραμματικό πολιτικό λόγο ορθολογικό, συνθετικό, αυθεντικά κοινωνικό, παρούσης της οικονομίας. Εν ολίγοις, να μας λείπουν τα ευχολόγια.
Τέλος, το τρίτο, η έμπνευση και, στη συνέχεια η ανάδειξη νέων (όχι ηλικιακά μόνον) προσώπων, που θα εκφράσουν και θα σηματοδοτήσουν την προσπάθεια, αποτελεί προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την επιτυχία της. Ίσως τη δυσκολότερη από τις τρεις, εάν σκεφτεί κανείς, ότι τα σαράντα μεταπολιτευτικά χρόνια απόλυτου κομματισμού και κομματοκρατίας, στέρησαν την ελληνική κοινωνία από το αυτονόητο δικαίωμά της της ανάδειξης νέων υποκειμένων. Εν ολίγοις, νέοι άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, κόντρα στις επιδοτημένες με δημόσιο χρήμα καριέρες και αντιλήψεις.
Η όλη προσπάθεια γίνεται υπό την κοινά αποδεκτή αρχή «χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς αποκλεισμούς». Είναι προφανές όμως, ότι με την πλήρωση των πιο πάνω προϋποθέσεων, αποκλεισμοί και, κυρίως αυτοαποκλεισμοί θα προκύψουν και πρέπει να προκύψουν.
Τελειώνοντας, σημειώνω, ότι στην προσπάθεια αυτή, εγώ προσωπικά, προσέρχομαι ως στέλεχος της ΔΗΜΑΡ και όχι ανέστια, αναγνωρίζοντας σ? αυτήν και εννοώντας απολύτως τη στρατηγική επιδίωξη από ιδρύσεως του κόμματός μου, για την «ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και των σημερινών κομματικών φορέων της χώρας μας» (Ιδρυτική Διακήρυξη ΔΗΜΑΡ, 27.06.10).
Γιατί οι στρατηγικές χαράσσονται για να τις υπηρετούμε.