* Συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση: υποχωρητικός συμβιβασμός ή προοδευτικός ρεαλισμός;
.
Μυρσίνη Λιοναράκη, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ
.
.
.
Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση δεν ήταν μια ευκαιριακή απόφαση, ούτε προέκυψε μέσα από τυχαία γεγονότα. Η ΔΗΜΑΡ κατέβηκε στις εκλογές με σύνθημα «Εντολή για λύση» και αυτό το σύνθημα τήρησε στο ακέραιο, στον μετεκλογικό διάλογο. Η ανανεωτική αριστερά ποτέ δεν φοβήθηκε τις συνεργασίες και αυτό το έχει αποδείξει ιστορικά. Για εμάς το δίλημμα του τίτλου «υποχωρητικός συμβιβασμός ή προοδευτικός ρεαλισμός;» δεν υφίσταται και η λέξη συμβιβασμός ούτε δαιμονοποιείται, ούτε φοβίζει. Όλοι συνηθίζουμε να μιλάμε απογοητευμένοι για την «έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας» και όταν η συνεργασία επιτυγχάνεται, βγαίνουν από το χρονοντούλαπο κατηγορίες για δεκανίκια και Τσιριμώκους. Είναι απορίας άξιο γιατί ο συμβιβασμός και ο ρεαλισμός τίθενται σαν έννοιες αντίθετες. Για τη ΔΗΜΑΡ η συναίνεση είναι ρεαλισμός, η συνεργασία είναι δημοκρατία. Αν παλεύεις για ακόμα πιο αντιπροσωπευτικότερη Βουλή, γιατί άραγε να εναντιώνεσαι σε μία ακόμα πιο αντιπροσωπευτικότερη κυβέρνηση; Και γιατί άραγε οι αμοιβαίες υποχωρήσεις και η προσπάθεια εξεύρεσης κοινού τόπου – κυρίως σε μία περίοδο πρωτόγνωρης κρίσης – δεν αποτελούν προοδευτικές πολιτικές; Η ΔΗΜΑΡ δεν έχασε, ούτε θα χάσει ποτέ το στίγμα της γιατί με αυτό ιδρύθηκε, με αυτό πορεύτηκε και με αυτό μπήκε στη Βουλή. Κάνει σήμερα μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα προσπάθεια να ικανοποιήσει μια εθνική ανάγκη και να υπηρετήσει τις αρχές της. Πάντα με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών της χώρας και όχι των πολιτικών ενός κόμματος. Η ιστορία θα την κρίνει.
.
.
.
.
.
.
Γεράσιμος Γεωργάτος, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ
.
.
.
Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κριτήριο για τη συμμετοχή αποτέλεσε το αίσθημα ευθύνης για τη διάσωση της χώρας, με παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ, αποφυγή της χρεοκοπίας και της επαναβαλκανιοποίησης. Η απόφαση της ΔΗΜ.ΑΡ αποτελεί τομή και ρήξη με την παράδοση που θέλει την αριστερά αποκλειστικά σε ρόλο αντιπολιτευτικής κριτικής. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει μια νέα περίοδο πολιτικής κουλτούρας συνεργασιών για τη χώρα μας, καθιερωμένη ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς, το εγχείρημα πραγματοποιείται σε συνθήκες ύφεσης και συρρίκνωσης. Σε τέτοιες συνθήκες ουσιαστική αριστερή πολιτική δεν είναι οι φρούδες υποσχέσεις για επάνοδο σε παραδεισένιες καταστάσεις, αλλά η εμπέδωση του αισθήματος δικαίου με αναλογική κατανομή των βαρών για έξοδο από την κρίση. Γιατί περισσότερο και από τη φτώχεια, είναι το αίσθημα της αδικίας που έχει προκαλέσει τις περισσότερες εξεγέρσεις στην ιστορία. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον παραμένει συντηρητικό και δυσμενές. Όμως οι συντηρητικές πολιτικές όλο και περισσότερο αμφισβητούνται και το ενδεχόμενο εκλογικής ήττας είναι σοβαρό και για την ίδια την κα Μέρκελ. Επιτυχία της χώρας, της κυβέρνησης, αλλά βεβαίως και της ΔΗΜ.ΑΡ θα είναι να προχωρήσουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μεταμορφώνουν επιτέλους την Ελλάδα σε ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, να αποκατασταθεί η βαθύτατα κλονισμένη εμπιστοσύνη με τους εταίρους μας, ώστε η χώρα μας να παραμείνει αγκυρωμένη στο ευρωπαϊκό πλαίσιο για να επωφεληθεί και από τις όποιες εξελίξεις.
.
.
* Στο ερώτημα αυτό κλήθηκαν να απαντήσουν απο την εφημερίδα ΝΙΚΗ τα δύο στελέχη της ΔΗΜΑΡ
.
.
.