Διάβαζα πριν λίγο καιρό μια ανάλυση σχετική με την ελληνική κρίση, από οικονομολόγο καθηγητή. Δεν είχα να προσάψω τίποτε στην διεισδυτική οικονομικο-ιστορική πραγματεία. Ώσπου έφτασα στο ‘’δια ταύτα’’ και έμεινα άφωνος σαν ψάρι. Η λύση που προτεινόταν στο κουβάρι Ευρωζώνη- Ελλάδα- πτώχευση, ήταν η εξής χονδρικά.
Έγραφε λοιπόν ο καλός καθηγητής, ότι οι σταθερές μας πρέπει να είναι η παραμονή μας στο ΕΥΡΩ και η στάση πληρωμών. Με τη λογική ότι με τη στάση πληρωμών θα αποκτήσουμε κεφάλαια για επενδύσεις, και ότι οι εταίροι μας δεν θα τολμήσουν να εναντιωθούν στην επιλογή μας. Δηλαδή θα συνεχίσουν να μας βοηθούν χωρίς ‘’τιμωρία’’. Για τον απλούστατο λόγο ότι μας έχουν ανάγκη, γιατί μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα προκαλούσε ντόμινο στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Άρα θα κάναμε τα δικά μας ανέμελα και κυρίως με το κεφάλι ψηλά και με την εθνική μας υπερηφάνεια αξόδευτη.
Καμία λογική σκέψη δεν μου ερχόταν στο να αντιπαρατεθώ με μια τόσο στέρεη πρόταση. Προφανώς, η λογική του αρθρογράφου με πάγωσε και έπεσα σε κατάσταση υπνωτισμού, κάτι που μου συμβαίνει συχνά τα δυο τελευταία χρόνια, όταν είμαι σε σύγχυση, και ο υπνωτιστής πειστικός.
Έστειλα το κείμενο για σχολιασμό σε φίλο μου μαθηματικό, αλλά με ιστορικές γνώσεις, μπας και μου δώσει καμιά καλή ιδέα στο πώς απαντά κανείς σε μια τόσο εθνοευρωπαϊκή λογική.
Η απάντηση του φίλου μου έλυσε τα μάγια που μου ασκούσε η ευφράδεια του αρθρογράφου. Ήταν απλή. ¨Έγραψε.
‘’Αν ο κύριος καθηγητής ήταν σύμβουλος της Γερμανικής Κυβέρνησης το 1039-40, θα την συμβούλευε να κηρύξει Anschluss με την Αυστρία. Να καταλάβει την Τσεχοσλοβακία. Να καταλάβει την Πολωνία. Να εισβάλει στην Σοβιετική Ένωση. Να αναγκαστούν Δημοκρατίες και μη να συμμαχήσουν, να πολεμήσουν και να κατατροπώσουν την Γερμανία. Ώστε μετά , νικητές πια, να απαλλάξουν την Γερμανία από τα χρέη της, τους ναζί και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Να δημιουργήσουν κάποιοι από αυτούς την ΕΟΚ και την ΕΚΑΧ και στην συνέχεια αυτής της λογικής και ιστορικής αλληλουχίας, η Γερμανία να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει’’ .
Ησύχασα ως προς τα φρένα μου. Τέτοιου είδους ‘’δια ταύτα’’ όπως αυτό που περιέγραψα, δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις με την απλή λογική. Με τις κατεστημένες αναφορές σε διεθνές δίκαιο, σε διεθνείς σχέσεις, σε υποχρεώσεις έναντι φίλων και συμμάχων και άλλα τετριμμένα μικροαστικά.
Άσε που στο τέλος της πορείας, μπορεί και να συμβεί..
Μόνο με μία κατακόρυφη κεφαλιά στα γκολποστ της Ιστορίας μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Οτιδήποτε άλλο, μπορεί να σε οδηγήσει, εμένα τουλάχιστον, στην υπνοβασία..