Πολλές φορές έχουμε ακούσει και έχει εξαγγελθεί ότι θα καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων. Φυσικά, κάθε φορά οι τρίτοι διαμαρτύρονται γιατί αυτό θα σημαίνει ότι θα υποβαθμιστεί η δημόσια παιδεία, υγεία, το κράτος, οι υπηρεσίες και άλλα πολλά.
Τα λεφτά τους (των τρίτων ντε) -δηλαδή αυτά που δώσαμε οι υπόλοιποι πρώτοι και δεύτεροι υπέρ τους, δεν θα τους δοθούν και έτσι θα πέσει το εφ’ άπαξ, η επικουρική κλπ.
Έτσι άλλωστε, διαμορφώθηκε το κράτος. Κράτος υπέρ τρίτων. Με διαφόρων ειδών παροχές. Άντε τώρα, να τις μαζέψεις. Και μόνο η εξαγγελία αποτελεί αιτία πολέμου. Όλοι άλλωστε, είμαστε τρίτοι. Επίσης, είμαστε συμβασιούχοι, καθαρίστριες, εργάτες φράουλας, μετανάστες, αλλά αυτές είναι άλλες ιστορίες. Ή θέλουμε να γίνουμε τρίτοι. Πώς αλλιώς το «υγιές» επικουρικό, ο «υγιής» ειδικός λογαριασμός θα μπορούσε να μεγαλώνει και να εξασφαλίζει το μέλλον;
Αλλιώς δεν γίνεται! Ξεκαθαρίζω, ότι ο καθένας προφανώς θα πρέπει να εισπράξει όσα ο ίδιος έδωσε. Αλλά ο ίδιος. Όχι οι πρώτοι με τους φόρους τους υπέρ του, ούτε οι πρώτοι από τους φόρους που πληρώνουν (όσοι πληρώνουν). Ό,τι έδωσε ο ίδιος ο τρίτος. Περιμένω ακόμη από την κυβέρνηση να πει πόσα αντιστοιχούν στους τρίτους και πόσα στους πρώτους. Γιατί, πάντα είμαι στους πρώτους. Αυτούς που πληρώνουν και κανένας δεν πλήρωσε κάτι υπέρ τους.
Πολλές φορές το κράτος για να εξαγοράσει τους τρίτους τους υποσχόταν ότι στο μέλλον θα τους δώσει και άλλα. Υπεσχημένα! Θα μας τα πάρουν; Ιερός πόλεμος! Όλα υπέρ -φυσικά- του κοινωνικού συνόλου! Τώρα που το κράτος δεν έχει, δεν μπορεί να τα δώσει. Αλλά βεβαίως, βεβαίως τα υποσχέθηκε… Έτσι κατεβάζει νόμους και διατάγματα που αλλάζουν ή ψηφίζει τροπολογίες. Λέει ότι θα καταργηθούν και ποτέ δεν καταργούνται… Όλα μένουν ίδια και απαράλλακτα.
Αυτό δεν είναι και το τελικό όραμα; Να μείνουν όλα όπως ήταν. Ίδια… Γιατί, ο Έλληνας με τον ιδρώτα της φοροδιαφυγής του έχτισε κεραμίδια για τα παιδάκια του. Ή για να εξασφαλίσει σαν αεροπλανάκι τα γεράματά του. Αγόρασε με δάνειο υπερτιμημένα ελπίζοντας να πουλήσει υπερτιμημένα! Την πάτησε σαν αυτούς που αγόραζαν μετοχές με δανεικά για να πλουτίσουν την εποχή του χρηματιστηρίου.
Υπάρχουν και πιο σοβαρά θέματα. Το ισλαμικό χαλιφάτο εισβάλει στο Λίβανο. Απλώνεται στο Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο. Η «αραβική άνοιξη» που διάφοροι ήθελαν να μεταφερθεί εδώ (θυμάστε που έπρεπε να γίνει το Σύνταγμα Ταχρίρ;) αποτελεί σήμερα το σοβαρότερο ίσως κίνδυνο που εξελίσσεται κοντά μας… Συρία και Ισραήλ είναι τα μαξιλάρια (ίσως για αυτό και υπάρχει τόση ανοχή από τη διεθνή κοινότητα που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει) μέχρι την Τουρκία που είναι το μαξιλάρι μέχρι τα σύνορα της Ευρώπης. Τρομάζω μόνο και στην ιδέα της επέκτασης της «άνοιξης» στα σύνορά μας. Γιατί, τότε τίποτα δεν είναι ίδιο….
Α! Και περιμένω μερικά κόμματα να μας πουν αν το ισλαμικό χαλιφάτο είναι αντιιμπεριαλιστική δύναμη.