Οι εκλογές για την ηγεσία της κεντροαριστεράς δίνουν επιτέλους την ευκαιρία να σχηματιστεί ένας νέος φορέας στη χώρα πιο σύγχρονος, πιο υγιής, ικανός να προσφέρει ουσιαστικές λύσεις στους πολίτες που δοκιμάζονται όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Δεν είναι δυνατόν η μοναδική εναλλακτική επιλογή εξουσίας στην ετερόκλητη και αποτυχημένη πολιτική συμμαχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ειναι η συντηρητική Νέα Δημοκρατία η οποία δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες για την περίοδο 2004-2009 και παραμένει σταθερά δέσμια του βασικού υπευθυνου για την κατάρρευση της χώρας Κ. Καραμανλή και της καραμανλικής πτέρυγας.
Ο δρόμος όμως για τη δημιουργία ενός ενωμένου και ισχυρού προοδευτικού κόμματος δεν θα είναι εύκολος ούτε στο διάστημα μέχρι τις εκλογές της ηγεσίας, αλλά ούτε και την επόμενη μέρα. Από τη μία, οι εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις θα αυξάνονται καθώς θα βαδίζουμε προς μια αμφίρροπη εκλογή, και από την άλλη, τα χτυπήματα από τους έξω θα γίνονται ολο και πιο έντονα οσο θα αρχίσει να διαφαίνεται η προοπτική δημιουργίας ενός φορέα που θα απειλεί να αλλάξει τις ευρύτερες πολιτικές ισορροπίες και συσχετισμούς.
Το βασικό ζητούμενο τώρα είναι να μην διαρραγεί η ενοτητα που σε πρώτη φάση οιικοδομηθηκε με την συμμετοχή στο εγχείρημα όλων των δυνάμεων του χώρου. Η συσπείρωση αυτή δεν ήταν κάτι αυτονόητο, προηγήθηκαν προσπάθειες χρόνων, αποτυχίες, πισωγυρίσματα. Αυτή τη φορά ομως το πρώτο βήμα για την ενιαία πολιτική έκφραση του χώρου έγινε, έστω και με τον λίγο ανορθόδοξο τρόπο της πρόταξης της εκλογής αρχηγου πριν τη δημιουργία κόμματος. Βοήθησαν στην επίτευξη αυτού του καθοριστικού βήματος 3 παράγοντες, οι οποιοι κατά χρονολογική σειρά ήταν: η οπισθοχώρηση της Φώφης Γεννηματά από την αρχική της απαίτηση να ενταχθούν οι υποψήφιοι αρχηγοί πρώτα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η ανάληψη της ευθυνης του εγχειρήματος των εκλογών από τον καθολικά αποδεκτό καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο και η υποψηφιότητα του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη που έδωσε ευρεία νομιμοποιηση στη διαδικασία, απέδειξε ότι είναι κάτι που μπορεί να ξεφύγει των στενών ορίων του ΠΑΣΟΚ και έδωσε το έναυσμα για τη σύμπλευση όλων των υπολοίπων δυνάμεων και ιδιαίτερα του Ποταμιού. Το πρώτο βήμα για την ενοτητα ήταν γεγονός.
Η διατήρηση της ενότητας αυτής όμως δεν είναι κάτι εύκολο και σίγουρα δεν μπορεί να διασφαλιστεί με τον ίδιο τρόπο από όλους τους υποψήφιους, τόσο στο διάστημα πριν τις εκλογές, οσο – και κυρίως – την επόμενη μέρα. Οι έντονες διαφωνίες, συγκρούσεις, παράλληλες πορειες, υπονομεύσεις, αποχωρήσεις και διασπάσεις που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια έχουν αφήσει έντονα τα σημάδια τους στο χώρο, σε στελέχη και ψηφοφόρους. Εχουν αφήσει πληγές που δεν είναι δύσκολο να ξανανοίξουν, αν ο δρόμος προς τις κάλπες αποκτήσει σφοδρό συγκρουσιακό χαρακτήρα και αν το τελικό αποτέλεσμα είναι οριακό και αμφισβητήσιμο. Οι πρώτες υπερβάσεις που έγιναν στη φάση των υποψηφιοτήτων δεν είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε νέες υπερβάσεις. Μπορεί την επόμενη φορά, με άλλο μάτι να ζυγιστούν οι καταστάσεις και διαφορετικής κατεύθυνσης αποφάσεις να κριθεί ότι θα πρεπει να ληφθούν στα επιτελεία των υποψηφίων.
Ο Γιώργος Καμίνης έχει σταθερά και αταλάντευτα υποστηρίξει την ανάγκη ενότητας της κεντροαριστεράς όλα αυτά τα χρόνια. Είναι αυτός που κατάφερε να ενώσει δυο φορές γύρω από το πρόσωπο του όλα τα κόμματα του χώρου και να εκλεγεί δήμαρχος της πρωτεύουσας μετά απο 25 χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης στο δημο. Είναι αυτός που αν και δεν ανήκει σε κάποιον από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς, εντούτοις ποτέ δεν τους προσπέρασε, με όλους συνεργάστηκε στενά και όλους τίμησε με την παρουσία του. Πρόκειται για το μόνο υποψήφιο που ήταν πάντα εξω από τα κόμματα του χώρου αλλά ταυτόχρονα τόσο κοντά σε όλα. Και η ιδιότητα αυτή στην προκειμένη περίπτωση είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που μπορεί να διαθέτει ένα υποψήφιος. Ο Γιώργος Καμίνης είναι μια από τις ελάχιστες σήμερα ηγετικές προσωπικότητες της κεντροαριστεράς με καθολική αποδοχή και σεβασμό σε όλα τα μήκη και πλάτη του χώρου. Γι αυτό και είναι ο ενδεδειγμένος για να διασφαλίσει την ενοτητα της επόμενης μέρας.
Η διασφάλιση της ενότητας αποτελεί πρωταρχική προϋπόθεση αφενός για την δημιουργία σε στέρεες βάσεις του νέου ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς και αφετέρου για τη σταδιακή ενίσχυση και δυναμική που πρέπει αυτός να επιτύχει. Το γεγονός ότι ο Καμίνης δεν ανήκει σε κανέναν από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς τον καθιστά επίσης τον πιο κατάλληλο και πιο αξιόπιστο να ηγηθεί της δημιουργίας του νέου ενιαίου κόμματος που θα ξεκινήσει αμέσως μετά την εκλογή της ηγεσίας. Είναι αυτός που μπορεί να δρομολογήσει με τον καλύτερο και πιο ομαλό τρόπο τη σταδιακή μετάβαση των σημερινών κομμάτων και κινήσεων του χώρου στο νέο φορέα που θα δημιουργηθεί. Αυτός που μπορεί να συσπειρώσει, να κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων, που δεν θα βιαστεί να ακυρώσει το παρελθόν, αλλά θα αξιοποιήσει τις εμπειρίες και την πολύτιμη παρακαταθήκη όλων. Ο Καμίνης είναι εκείνος που διαθέτει το κύρος να συνεννοηθεί με τους δύο εν ενέργεια κοινοβουλευτικούς αρχηγούς του χώρου, τους πρώην πρωθυπουργούς, τους νυν και πρώην Προέδρους των κομμάτων καθώς και τις υπόλοιπες ισχυρές προσωπικότητες της ευρύτερης παράταξης. Είναι ομως και αυτός που ταυτόχρονα θα σηματοδοτήσει το νέο – γιατί είναι νέος στην κεντρική πολιτική σκηνή – και θα μπορέσει να απευθυνθεί και να εμπνεύσει ένα ευρύτερο ακροατήριο, φέρνοντας νέες ιδέες και αναδεικνύοντας το δικό του ήπιο προφίλ πολιτικού ηγέτη.
Στα χέρια του Γιώργου Καμίνη μια ενωμένη παράταξη δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό, θα αποκτήσει γρήγορα τεράστια δυναμική και θα σημειώσει εκλογικές επιτυχίες. Άλλωστε, ο Καμινης ήταν αυτός που σε μια περίοδο παρακμής και εκλογικής καθίζησης του χώρου, κράτησε τη σημαία της παράταξης ψηλά και στέφθηκε νικητής και μάλιστα 2 φορές. Ο Καμίνης είναι, στην πραγματικότητα, ο μοναδικός εν ενέργεια winner του χώρου. Τηρουμένων των αναλογιών, όπως το 1996 ήταν ο Κώστας Σημίτης – το διαχρονικά αντίπαλο δέος του Ανδρέα Παπανδρέου – εκείνος τον οποιο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν για αρχηγό γιατί διέγνωσαν ότι με αυτόν θα παρέμεναν στην εξουσία, έτσι και σήμερα είναι ο Γιώργος Καμίνης αυτός που έρχεται έξω από τους κομματικούς σχηματισμούς κουβαλώντας τα εφόδια με τα οποία μπορει να δώσει νέα προοπτική και να ξανακάνει το χώρο ισχυρό. Τα στελέχη και η βάση της δημοκρατικής παράταξης ήδη το αντιλαμβάνονται αυτό.
Τα πλεονεκτήματα του Καμίνη δεν περιορίζονται στη δυνατότητα του να διασφαλίσει την ενότητα της επόμενης μέρας. Έχοντας διατελέσει επί πολλά χρόνια Συνήγορος του Πολίτη και Δήμαρχος Αθηναίων είναι αυτός που μπορεί περισσότερο από όλους τους υποψήφιους να επικαλεστεί ταυτόχρονα πλούσια εμπειρία διοίκησης, βαθειά γνώση των θεμάτων και δυσλειτουργιών του ευρύτερου δημοσίου τομέα και ισχυρό διεθνές προφίλ, με πρωτοβουλίες, συμμετοχή και παρουσία σε μια σειρά περιπτώσεων. Ένας υποψήφιος με ουσιαστικό πολιτικό λόγο, που δεν έχει φοβηθεί να έρθει σε ρήξεις και να πάρει θέσεις σε δύσκολα θέματα, όπως για παράδειγμα στη σύγκρουση με τη Χρυσή Αυγή, την σταθερή προάσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, τη στάση του στο δημοψήφισμα, τη διαχείριση του προσφυγικού, την δρομολόγηση του πρώτου αποτεφρωτηρίου στη χώρα.
Σίγουρα, είναι πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αθήνα και φυσικά πολλές οι ευθύνες της δημοτικής αρχής για πράγματα που δεν έχουν προχωρήσει οσο γρήγορα θα έπρεπε στα θέματα αρμοδιότητας της. Σε μία όμως χώρα που τα τελευταία χρόνια ζει σε συνθήκες απόλυτης χρεωκοπίας, φτωχοποίησης του πληθυσμού, κατάρρευσης των κοινωνικών δομών και γενικευμένης αμφισβήτησης της πολιτικής και των αντιπροσωπευτικών θεσμών θα ήταν δύσκολο η πρωτεύουσα της να μείνει ανεπηρέαστη από τη λαίλαπα, τόσο σε ότι αφορά την κατάσταση στην πόλη οσο και στις παρεχόμενες υπηρεσίες και λειτουργίες του Δήμου.
Ωστόσο, παρά τις τόσες αντιξοότητες, τη μείωση της κρατικής επιδότησης και του προσωπικού στους δήμους, ο Καμίνης δεν έμεινε ποτέ αδρανής, προσπέρασε τα προβλήματα και κατάφερε – σε μεγάλο βαθμό αθόρυβα – να προσφέρει σημαντικό έργο πρωτίστως με τα προγράμματα κοινωνικής υποστήριξης και ανακούφισης των ασθενέστερων. Δίνοντας αρχικά έμφαση στην εξυγίανση των οικονομικών του Δήμου μετατρέποντας τον ετήσιο ισολογισμό του σε πλεονασματικό και διασφαλίζοντας χρηματοδότηση από την ΕΕ και δωρητές, προέταξε την ανάγκη διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής που προσέφερε πολύτιμες ανάσες ανάπτυξης στην πολύπαθη πρωτεύουσα. Ο Καμίνης, πέρα από το τεράστιο κοινωνικό έργο αλληλεγγύης και την επιτυχημένη διαχείριση των προσφυγικών ροών στην πόλη, έχει επίσης συνδέσει τη, μέχρι σήμερα, θητεία του στο Δήμο με τη ραγδαία άνοδο του τουρισμού στην πόλη και την ανάδειξη της σε πολιτιστικό προορισμό παγκοσμίως, την αναζωογόνηση του εμπορικού τριγώνου, την αναβάθμιση του Εθνικού Κήπου (σε αντίθεση με την παρακμή του Πεδίου του Άρεως που ανήκει στην ευθύνη της Περιφέρειας Αττικής), την εδραίωση της Τεχνόπολης ως τον δημοφιλέστερο πολυχώρο της πόλης, τις ανακατασκευές πολλών σχολείων του Δήμου, το άνοιγμα στην start-up κοινότητα με τη δημιουργία του Innovathens για τη στήριξη της καινοτόμου και νεανικής επιχειρηματικότητας, τα νέα σύγχρονα πολυδύναμα δημοτικά ιατρεία που εξυπηρετούν εκατοντάδες πολίτες καθημερινά, τη συνεργασία του Δήμου με τις ενεργές ομάδες πολιτών για από κοινού δράσεις στις γειτονιές και τα σχολεία και τέλος την ολοκλήρωση (μετά από πολλά χρόνια εγκατάλειψης) του επιβλητικού Σεράφειου Συγκροτήματος, ενός «μικρού κέντρου Σταύρος Νιαρχος» σε μία υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας. Πόσοι από τους προηγούμενους δημάρχους έχουν να επιδείξουν ανάλογο έργο έχοντας μάλιστα θητεύσει σε εποχές παχιών αγελάδων;
Η συγκέντρωση τόσων πολλών και σημαντικών υποψηφιοτήτων για την ηγεσία της κεντροαριστεράς ήταν σίγουρα η πιο θετική εξέλιξη στο χώρο τα τελευταία χρόνια. Έδωσε το έναυσμα για την ενότητα μιας παράταξης που ιστορικά έχει συνδέσει το όνομα της με τις μεγαλύτερες κατακτήσεις στον τόπο και που δεν αξίζει να βρίσκεται σήμερα αποδυναμωμένη και πολυδιασπασμένη όταν η χώρα περνάει τόσα δεινά. Η ανάδειξη του Γιώργου Καμίνη στην ηγεσία του χώρου θα σφυρηλατήσει την ενότητα, θα διασφαλίσει τη δημιουργία ενός νέου ισχυρου προοδευτικού φορέα που γρήγορα θα παίξει καθοριστικο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και θα οδηγήσει τη χώρα σε καλύτερες μέρες.