Πριν λίγες ημέρες παρακολουθούσα σε μια συνεδρίαση της Βουλής εκείνο τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής με παρουσιαστικό πορτιέρη σε νυχτερινό κέντρο να ξεσπά σε ένα ακόμη απίστευτα εμετικό παραλήρημα.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά και προφανώς ούτε η τελευταία, αλλά η ένταση και η χυδαιότητα στον λόγο τους διαρκώς ανεβαίνει.
Αυτά τα «τρολ» λοιπόν υπάρχουν γιατί κάποιοι (πολλές χιλιάδες) άνθρωποι τα έστειλαν στη Βουλή και πηγαίνουν και τα παρακολουθούν με διαρκώς αυξανόμενη προσέλευση σε συγκεντρώσεις! Πώς πηγαίνουν όμως και ψηφίζουν κάποιοι τέτοιου είδους ανθρώπους για τον ανώτατο δημοκρατικό θεσμό της χώρας, και πώς διά της ψήφου τους μπορούν να υπονομεύουν την ίδια τη δημοκρατία και τη δυνατότητα των άλλων πολιτών, και των ιδίων βεβαίως, να ψηφίζουν και να εκφράζονται ελεύθερα, είναι βέβαια ένα «σοβαρό θέμα». Γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει, αυτό το κόμμα δεν κρύβει με κανέναν τρόπο την εχθρότητά του στο δημοκρατικό κράτος και ευθέως, με χυδαίο και προκλητικό τρόπο τάσσεται υπέρ μιας δικτατορίας, όπως αυτής της επτάχρονης αιματοβαμμένης και προδοτικής (στην Κύπρο) των συνταγματαρχών.
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και πολλές δικαιολογίες που λέγονται και που γράφονται και πολλές αναλύσεις για τους λόγους που έχουν οδηγήσει σε αυτό το πολιτικό «φαινόμενο», που προφανώς ισχύουν άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Τελικά όμως εκείνο που μετράει και έχει σημασία είναι η προσωπική ευθύνη του καθενός ενώπιον της συνείδησής του και της κοινωνίας, μέσα στο παραβάν και μπροστά στην κάλπη, η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο κάθε πολίτης το δικαίωμα και την υποχρέωση της ψήφου του.
Αυτή ίσως να είναι και η βαθύτερη αιτία του «φαινόμενου», το γεγονός δηλαδή ότι βαθμιαία ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας απαξίωσε την ψήφο του, είτε διά της συναλλαγής για έναν διορισμό ή για ένα ρουσφέτι, είτε διά της βαθμιαίας αντίληψης που κατέληξε σε πεποίθηση με ευθύνη όλου του πολιτικού προσωπικού, ότι δεν έχει σημασία τι ψηφίζεις και αν ψηφίζεις, αφού τίποτα δεν αλλάζει στο τέλος… Η διεύρυνση αυτής της αντίληψης σε πλειοψηφικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα θα σημάνει, αν συμβεί, το τέλος της δημοκρατίας και την εγκατάσταση του φασισμού στην εξουσία της χώρας.
Κάποιοι, ασυνείδητα θέλω να πιστεύω, έκαναν και κάνουν δυστυχώς ακόμη ό,τι μπορούν για να ενισχύσουν τον εκφασισμό της κοινωνίας και να δώσουν τροφή σε αυτά τα «aliens» να αναπτυχθούν. Πρώτα ήταν η έξαλλη πολιτική συμπεριφορά και ο ανερμάτιστος πολιτικός λόγος κομμάτων και πολιτικών αρχηγών, και του σημερινού πρωθυπουργού για ένα χρονικό διάστημα συμπεριλαμβανομένου. Μετά ήρθαν οι πλατείες, οι μούντζες και οι κρεμάλες στο Σύνταγμα, αργότερα εμφανίστηκαν τα τάγματα εφόδου με προπηλακισμούς, ξυλοδαρμούς και αντισυγκεντρώσεις, και μετά ήρθαν οι Παναγιώταροι και οι Κασιδιάρηδες.
Και τώρα, τον τελευταίο καιρό, κάποια κόμματα και κάποιοι βουλευτές της αριστεράς απαντούν «στα ίσα», εντός και εκτός κοινοβουλίου, στη φασιστική πρόκληση, με μια επιστροφή 65 χρόνια πίσω στο κλίμα του εμφυλίου! Φασίστες και ανιστόρητοι τυχοδιώκτες επί των ερειπίων πάνε να στήσουν πόλεμο… Ας μη το επιτρέψουμε, αν ακόμη μπορούμε.