Παρατηρώντας τον τρόπο που η Ε.Ε αντιμετωπίζει την σημερινή κρίση, μπορούμε να δεχθούμε την άποψη, ότι υπάρχει μια ευρωπαϊκή στρατηγική που επιδιώκει , μέσω της επιβαλλόμενης λιτότητας, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε η ευρωπαϊκή περιφέρεια να γίνει «ανταγωνιστική», όχι μέσω της τεχνολογίας, αλλά μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους και του περιορισμού των δαπανών του κράτους. Στόχος της είναι να αντισταθμισθεί η αναπτυξιακή δυναμική των αναδυόμενων χωρών ( Κίνα, Βραζιλία, Ινδία κά) η οποία στηρίζεται ακριβώς πάνω στο χαμηλό κόστος εργασίας και στις ελάχιστες δυνατές κρατικές δαπάνες.
Αυτή η στρατηγική διανομής του εισοδήματος εις βάρος των εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα νομιμοποιείται , ως ένα βαθμό, στην κοινωνία των χωρών της ευρωπεριφέρειας, λόγω της πραγματικής αναγκαιότητας μείωσης των ελλειμμάτων τόσο του Προϋπολογισμού (μείωση των δημόσιων δαπανών ) όσο και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (μείωση του εργατικού κόστους για να αυξηθούν οι εξαγωγές) προκειμένου οι χώρες αυτές να προσαρμοσθούν στις πραγματικές τους παραγωγικές δυνατότητες και μην να συνεχίσουν να στηρίζονται στον υπέρμετρο δανεισμό που τις οδήγησε στη σημερινή κρίση.
Βεβαίως, μπορεί να μην υπάρχει μια τέτοια στρατηγική και όσα συμβαίνουν να είναι αποτέλεσμα εκλογικών υπολογισμών των χωρών της βόρειας Ευρώπης, οι οποίες προκειμένου να μην καταβάλουν το κόστος που απαιτείται για να βοηθήσουν τις νότιες χώρες , τους επιβάλλουν σκληρή λιτότητα, παραβλέποντας ότι ο υπέρμετρος δανεισμός , ο οποίος στήριξε την πλασματική ευημερία των νοτίων χωρών, συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξή των βόρειων , στο πλαίσιο της ευρωζώνης.
Όμως ,αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι νότιες χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα η χώρα μας, προσπαθώντας να επιτύχουν, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, τους επιβαλλόμενους στόχους για ξεπεράσουν την κρίση, έχουν οδηγηθεί , και με δικές τους αστοχίες, σε αδιέξοδο (ύφεση και ανεργία) το οποίο, καθώς απειλεί τόσο την κοινωνική συνοχή όσο και την ίδια την δημοκρατική τους προοπτική , μπορεί να ανατρέψει οποιονδήποτε υπαρκτό ή ανύπαρκτο ευρωπαϊκό σχεδιασμό.
Ο Ναπολέων Μαραβέγιας είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών πρώην Υπουργός