Από το λατινικό verto, απώλεια προσανατολισμού, ίλιγγος, στροβιλισμός. Συμβαίνει σε πιλότους μαχητικών αεροσκαφών με μοιραία αποτελέσματα, συνέβη και στον Τζέιμς Στιούαρτ, στο ομώνυμο αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, όπου ο δεσμώτης του ιλίγγου ξεπέρασε τελικά τις φοβίες του, τις οποίες τροφοδοτούσε η δισυπόστατη Κιμ Νόβακ. Συμβαίνει όμως και στους πολιτικούς όταν η στροφή είναι τόσο ξαφνική, ώστε η πολιτική γραμμή ξαφνικά πετάγεται από τη μια άκρη στην άλλη. Όταν αυτό συμβαίνει στην πολιτική, ο «πιλότος» κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά το πλήρωμα συνήθως παθαίνει ναυτία και εγκαταλείπει το σκάφος. Στο τέλος, το λογαριασμό έτσι και αλλιώς θα τον πληρώσει ο πιλότος. Όταν μάλιστα είναι απίστευτα θρασύς ή χιουμορίστας, κατηγορεί τους άλλους ότι πάσχουν από vertigo.

Πρωταθλητής στο άθλημα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Την έβγαλε ένα διάστημα με τα καλαμπούρια, τους χρησμούς, με απαγγελίες ποιημάτων του ανήμπορου να αντιδράσει με την κακοποίησή του, Καβάφη, αλλά πριν από δέκα μέρες πήρε τις μετρήσεις και είδε ότι είχε πέσει σε κενό αέρος. Άφησε τις ευγένειες, την «υπευθυνότητα» και ανακάλυψε ότι περιστοιχίζεται από νενέκους και ενδοτικούς, έτοιμους να πουλήσουν τη χώρα στους Γερμανούς. Σε λίγο θα πρέπει να περιλάβει στους ύποπτους και τον Λουκά Παπαδήμο, που μέχρι χθες -σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του Προέδρου του ΛΑΟΣ- ήταν η μόνη λύση, ο άνθρωπος που «επεβλήθη» από τον Καρατζαφέρη. Δεν μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι νενέκοι , δηλωσίες και ενδοτικοί και ο πρωθυπουργός στο απυρόβλητο. Ήταν λίγο βαρύς ο Γιώργος Καρατζαφέρης για συνδυασμό τριπλού άξελ με διπλό τόλουπ, με αποτέλεσμα αυτός μεν να προσγειωθεί άτσαλα στον πάγο, οι δε κ.κ Βορίδης και Γεωργιάδης, στη φιλόξενη αγκαλιά της ΝΔ. Στην πτώση του, εκτός από την ΝΔ, τροφοδοτεί και τη Χρυσή Αυγή. Αναμένουμε, λοιπόν, περαιτέρω στροφή του προς τα δεξιά, νέα εθνικιστικά και αντιμεταναστευτικά παραληρήματα.

Αν τα συμπτώματα του vertigo είναι πασιφανή στο σφιγμένο πρόσωπο του άλλοτε χαμογελαστού προέδρου του ΛΑΟΣ, οι επιπτώσεις του πολιτικού ιλίγγου είναι ορατές και στις συμπεριφορές άλλων. Το άλμα προς την « υπευθυνότητα» του Αντώνη Σαμαρά, πέταξε από την καρότσα της ΝΔ 22 βουλευτές και κάμποσους συνδικαλιστές που είχαν πάρει στα σοβαρά την αντιμνημονιακή ρητορεία του αρχηγού. Γιατί είναι άλλο να διαφωνείς με μια εσφαλμένη πολιτική, αναγνωρίζοντας παράλληλα τις δυσκολίες της συγκυρίας, και άλλο να συναγωνίζεσαι σε καταστροφολογία, αδιαφορία ως προς τις επιπτώσεις επιστροφής στη δραχμή και αντιευρωπαϊσμό, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο τέλος καταλήγεις να διαγράφεις διαδοχικά και αυτούς που αρχικά ψήφισαν το μνημόνιο και αυτούς που τελικά καταψήφισαν τη δανειακή σύμβαση. Ούτε το καρώτο των εκλογών, ούτε το μαστίγιο της κομματικής πειθαρχίας συγκράτησαν τους νεοδημοκράτες δεσμώτες του ιλίγγου που τους προξένησε ο αρχηγός τους. Το πραγματικό όμως πολιτικό vertigo για τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έγκειται σε μια διπλή διαπίστωση: Πρώτον, ότι τα νούμερα πλέον δεν βγαίνουν ούτε για κυβέρνηση συνεργασίας δεξιάς – ακροδεξιάς και δεύτερον, ότι για να έχουν το ελάχιστο περιθώριο διαπραγμάτευσης και χαλάρωσης της εξοντωτικής πολιτικής μακροχρόνιας λιτότητας, πρέπει επειγόντως να ηττηθούν κόμματα και αντιλήψεις που δεσπόζουν στις ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες, στις οποίες ανήκουν ΝΔ και ΛΑΟΣ. Είναι εκ πρώτης όψεως παράδοξο, αλλά μόνο με νίκη των σοσιαλιστών, των πράσινων, της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς σε Γαλλία και Γερμανία, έχει περιθώρια ανάσας η χώρα την οποία φιλοδοξεί να κυβερνήσει (άγνωστο πώς και με ποιους) ο κ. Σαμαράς. Ο δε κ. Καρατζαφέρης, ελπίζει ότι μέσα στην αναμπουμπούλα, ο ελληνικός λαός δεν θα πληροφορηθεί ότι πίσω από την άκαμπτη στάση της Ολλανδικής και της Φιλλανδικής κυβέρνησης βρίσκονται τα συγκυβερνώντα ακροδεξιά κόμματα.

Σε άλλες συνθήκες, το κύμα που φουσκώνει κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Μέρκελ και του Σαρκοζί, θα μπορούσε να το αξιοποιήσει το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσουμε γιατί το βεβαρυμένο και αποδιοργανωμένο ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σε θέση να επωφεληθεί. Στη συγκυρία, μόνο η ΔΗΜΑΡ μπορεί ευπρόσωπα να συνδεθεί με αυτό το ρεύμα αριστερού ευρωπαϊσμού, ακριβώς γιατί συνδυάζει την εναντίωση στα μέτρα, με την αγκύρωση της χώρας στην ΕΕ. Αυτό που ορισμένοι θεωρούν ότι είναι η αντίφαση και η αδυναμία της, αποδεικνύεται η δύναμή της. Οι εραστές του μικρού και καθαρού κόμματος δεν διδάχθηκαν πολλά πράγματα από την αδυναμία του ΚΚΕ Εσωτερικού, να μετουσιώσει λόγω εκλογικής αδυναμίας τις λαμπρές ιδέες του σε εφαρμοσμένη πολιτική. Και είναι επίσης θετικό ότι δεν φαίνεται να έχουν προσβληθεί στην ΔΗΜΑΡ από δημοσκοπικό vertigo.

Αντιθέτως, ο αγαπητός Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρουσίασε συμπτώματα πατριωτικού vertigo. Ξέρω ότι αυτό αρέσει σε εκείνους τους πληγωμένους Έλληνες που καθησυχάζουν τη συνείδησή τους θεωρώντας πηγή όλων των δεινών τους, τον Σόιμπλε. Και επειδή η πολιτική κριτική καμιά φορά απέχει ελάχιστα από τη χυδαιότητα (θυμηθείτε το «γυφτοσκοπιανοί»), την απόσταση αυτή ανάλαβαν να εξαλείψουν έγκριτοι τηλεδημοσιογράφοι, οι οποίοι, στο ερώτημα «Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε;» απάντησαν ότι είναι «σακάτης και καροτσάκιας». «Ποιοι είναι οι Φιλλανδοί, ποιοι είναι οι Ολλανδοί;» αναρωτήθηκε ως μη όφειλε ο Κάρολος Παπούλιας. Αν ως Υπουργός Εξωτερικών δεν εξωτερίκευσε ποτέ τέτοιες απορίες για το ποιόν λαών, το ίδιο και ακόμα περισσότερο προσεκτικός πρέπει να είναι ως Πρόεδρος της χώρας μας. Δεν φαντάζομαι να διανοήθηκε ποτέ να διερωτηθεί « Ποιοι είναι οι Σέρβοι, ποιοι είναι οι Ιρακινοί, ποιοι είναι οι Ιρανοί, ποιοι είναι οι Σύριοι;» Οι λαοί είναι αυτοί που είναι, οι κυβερνήσεις τους στα δημοκρατικά καθεστώτα, όπως στη Γερμανία, τη Φιλλανδία και την Ολλανδία, αλλάζουν με την ψήφο του λαού, ενώ σε διάφορα δήθεν αντιϊμπεριαλιστικά, με το αίμα του λαού. Ας είναι πιο προσεκτικός στο μέλλον.

Σε ώρες κρίσης, το πολιτικό vertigo είναι αναμενόμενο. Αυτοί που κρατάνε την ψυχραιμία τους και χαμηλούς τόνους, συμβάλουν στην ενίσχυση του ηθικού του λαού και φέρνουν δυο βήματα πιο κοντά την έξοδο από την κρίση.