-«Δεν θέλουμε τα 7 δισ. Θέλουμε να καθίσουμε και να ξανασκεφτούμε όλο το πρόγραμμα».
-“Ούτε θα πάρουμε τη δόση. Διότι αλλιώς αυτό θα σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τη συνέχιση του προγράμματος”.
-«Το μόνο που ζητάμε είναι χρόνος, χώρος και ανάσες”.
-“Ο κόσμος δεν θέλει δουλειές ή λεφτά, θέλει αξιοπρέπεια”.
Με τις αμέτρητες συνεντεύξεις που έχει δώσει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης απέδειξε ότι πιστεύει στην αποστολή του ως υπερήρωα (της επικοινωνίας, όχι της οικονομίας). Μέσα σε λίγες μέρες έγινε viral. Φτιάχτηκαν γι αυτόν δεκάδες σελίδες στο facebook και ένα σατιρικό βίντεο από το γερμανικό κανάλι ZDF, έκανε γκάλοπ το CNN για τις στυλιστικές του επιλογές, για τις οποίες ο Guardian τον περιέγραψε ως πορτιέρη σε παμπ, ενώ τον υπερασπίστηκε ο Β. Κωστέτσος.
Η θετική πλευρά είναι ότι με την υπερβολική δημοσιότητα ενθάρρυνε ένα κίνημα υποστήριξης της χώρας μας από οικονομολόγους, διανοούμενους και πολιτικούς που έχουν πειστεί ότι η ευρωπαϊκή διάσταση του δικού μας προβλήματος είναι πολύ πιο σημαντική από την εθνική και που δεν είναι βέβαιο ότι έχουν επισκεφθεί και το Πέραμα και τη Μύκονο για να αισθανθούν την ελληνική ιδιαιτερότητα.
Η αρνητική πλευρά είναι ότι έσπρωξε τους πιστωτές μας πιο κοντά στην άποψη ότι δεν πάει άλλο με εμάς και πρέπει να αναζητηθεί μια οριστική λύση. Η κατάσταση χρηματοδοτικής ασφυξίας στην οποία βρισκόμαστε και ο κίνδυνος πιστωτικού γεγονότος που αντιμετωπίζουμε αποδεικνύει ότι κάτι δεν πήγε καθόλου καλά στην καμπάνια του υπουργού που μάλλον μπέρδεψε το θέαμα με τη διαπραγμάτευση.
Οι μοναδικοί τρόποι για να εκπληρώσουμε τις δανειακές υποχρεώσεις μας (έκδοση εντόκων, μετακύλιση ομολόγων, επιστροφή κερδών της ΕΚΤ) περνούν μέσα από την συγκατάθεση των πιστωτών μας τους οποίους καταγγέλλουμε. Η στρατηγική του Γ. Βαρουφάκη θα είχε πιθανότητες επιτυχίας αν δεν είχαν αποσυρθεί πολλά δισ από τις τράπεζες, αν δεν είχαν καταρρεύσει τα έσοδα, αν έκαναν ουρά για να πληρώσουν μεγαλοφοροφυγάδες, λαθρέμποροι και άλλοι πρωταγωνιστές της διαβόητης ελληνικής παραοικονομίας, αν δηλαδή μπορούσε να βρεθεί κάποια προσωρινή λύση εκ των έσω. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει και δεν πρόκειται να συμβεί γιατί ποτέ δεν υπήρξε ανάληψη ευθύνης από τη δική μας πλευρά.
Στην ταινία Birdman που πήρε το όσκαρ περιγράφεται με πολύ σκληρό τρόπο η διαφορά μεταξύ διασημότητας και αξίας. Στο καμαρίνι του πρωταγωνιστή, που έκανε επιτυχία στον κινηματογράφο ως “άνθρωπος-πουλί” και αναζητά μια υπαρξιακή δικαίωση μέσα από το ποιοτικό θέατρο, ο καθρέφτης γράφει πως «ένα πράγμα είναι ένα πράγμα και όχι τι λέμε εμείς γι’ αυτό».
Δεν θέλουμε χρόνο, θέλουμε βασικά χρήμα και αυτό δεν έρχεται παίζοντας με την κάμερα, τα μικρόφωνα και την τύχη μας.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ