«AUVERS-SUR-OISE. –Την Κυριακή 27 Ιουλίου, κάποιος ονόματι Van Gogh, 37 ετών, Ολλανδός υπήκοος, καλλιτέχνης ζωγράφος, περαστικός από την Auvers, αυτοπυροβολήθηκε με ένα ρεβόλβερ στα χωράφια, και έχοντας μόνον πληγωθεί, επέστρεψε εις το δωμάτιο του όπου και απεβίωσε την μεθεπομένη».

Έτσι ανακοίνωνε η τοπική εφημερίδα το θάνατο του Vincent van Gogh, το 1890.

Στην πραγματικότητα ο Van Gogh, βυθισμένος πια στην κατάθλιψη, προσπάθησε να αυτοκτονήσει στους αγρούς του σιταριού, τους οποίους ζωγράφιζε προς το τέλος της ζωής του, περιγράφοντας τους στα γράμματα του στον αδελφό του Theo ως «τεράστιες πεδιάδες, απέραντες σαν τη θάλασσα, με ένα περίτεχνο όσο και εύθραυστο κίτρινο χρώμα … Σταροχώραφα, κάτω από έναν τρικυμισμένο ουρανό». Χωράφια, που έμοιαζαν με την «απέραντη θλίψη και μοναξιά» του, πίνακες «που έλεγαν αυτό που δε μπορούσε να πει με λόγια», όπως έγραφε.

Παρά την απόπειρα του με τον αυτοπυροβολισμό, δεν πέθανε και πήγε μόνος του, με τα πόδια, σ’ ένα κοντινό ξενοδοχείο, όπου προσπάθησαν να του παράσχουν ιατρική βοήθεια χωρίς όμως να καταφέρουν να αφαιρέσουν τη σφαίρα που είχε σφηνωθεί μέσα του, με αποτέλεσμα να υποκύψει από τη λοίμωξη δύο μέρες μετά. Στο προσκέφαλο του βρισκόταν ο αδελφός του Theo, σύμφωνα με τον οποίο τα τελευταία λόγια του αδελφού του ήταν «η θλίψη θα κρατήσει για πάντα». Ήταν τριάντα εφτά χρονών.

Κηδεύτηκε στο κοιμητήριο της Auvers-sur-Oise και τη σορό του ακολούθησαν καμιά εικοσαριά φίλοι του –κάποιοι που κατέφθασαν από το Παρίσι και κάποιοι από την τοπική κοινωνία, τους οποίους και είχε ζωγραφίσει έναντι μερικών φράγκων.

Πίνακας: «Σταροχώραφα με κοράκια», Ιούλιος 1890, πιθανόν ο τελευταίος ή προτελευταίος πίνακας του.

(Κλικ για στοιχειώδη ανάδειξη της εκπληκτικής δύναμης πινελιάς του).