Για να ξαναθυμηθούμε την ιστορία από την αρχή, δύο είναι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, οι ομολογημένες περιπτώσεις υποκλοπών. Η πρώτη είναι η διπλή, από ΕΥΠ και Predator, παρακολούθηση των συνομιλιών του Νίκου Ανδρουλάκη και η δεύτερη είναι η παρακολούθηση από την ΕΥΠ των συνομιλιών του Στέργιου Πιτσιόρλα. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αφού έκανε δημόσια καταγγελία, προσέφυγε θεσμικά στην Ελληνική και την Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη ζητώντας να διερευνηθεί η υπόθεσή του ενώ έθεσε και πολιτικά προς τον πρωθυπουργό το θέμα της άρσης του απορρήτου. Ο υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιορίστηκε σε ερώτημα προς τον πρωθυπουργό του, αισιοδοξώντας ότι θα λάβει κάποια στιγμή κάποια απάντηση.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, λαλίστατος στην πρώτη περίπτωση, ανέλαβε εργολαβικά την υπεράσπιση του αναγκαστικά απόντος από τη Βουλή Νίκου Ανδρουλάκη, ενδιαφερόμενος όχι τόσο για την επισύνδεση του κινητού του όσο για την παρουσίαση ως ρεαλιστικού του σεναρίου της «προοδευτικής διακυβέρνησης» στο οποίο έχει στηρίξει τις ελπίδες του. Ωστόσο, μόλις διαπίστωσε ότι ούτε πολιτικά αλλά ούτε και δημοσκοπικά απέδιδε η καιροσκοπική επιχείρηση υιοθεσίας του θύματος, προχώρησε σε πιο «δοκιμασμένες» μεθόδους. Άρχισαν έτσι να εμφανίζονται ως θύματα υποκλοπών στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μέχρι τότε δεν είχαν υποψιαστεί τίποτα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι βρήκε μια μοναδική ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς για την υπόθεση Novartis, αφού το «σκάνδαλο του αιώνα» έχει ήδη καταρρεύσει με πάταγο.
Και επειδή ούτε και αυτή η μεθόδευση πάρθηκε από κανέναν στα σοβαρά, στον αγώνα για την «δεύτερη φορά αριστερά» μπήκε ο πάντα πρόθυμος για τέτοιου είδους αποστολές μιντιακός ΣΥΡΙΖΑ. Διαδοχικές λίστες δεκάδων «παρακολουθουμένων» άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους από ανώνυμες, «έγκυρες» όπως πάντα πηγές. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και άλλοι - παράγοντες και μη - της δημόσιας ζωής, είδαν τα ονόματά τους να φιγουράρουν στα πρωτοσέλιδα των κάθε λογής «αξιόπιστων» εντύπων και ηλεκτρονικών σελίδων. Ταυτόχρονα, ο προαύλιος χώρος του δικαστικού μεγάρου μετετράπη σε θεατρική σκηνή για τις παραστάσεις εκείνων που μπαίνοντας μέσα στο κτίριο, πέραν του δικού τους, δεν είχαν άλλο ντοκουμέντο να δείξουν.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr