Βεβαίως δεν υπάρχει τέτοια νομοθετική λιτότητα, ώστε οι νόμοι να μπορούν είναι γραμμένοι στους δρόμους, πάνω σε μαρμάρινες στήλες, για να τους γνωρίζουν όλοι οι πολίτες το ίδιο.

Άρα οι επαγγελματίες νομικοί είναι αναγκαίοι.

Η  εκδοχή όμως ότι υπάρχει κάποια αυθεντία των συνταγματολόγων ή των επαγγελματιών νομικών που είναι πάνω από τους νόμους ή - το πιο επικίνδυνο - ότι οι θεσμοί της δημοκρατίας τελούν υπό την κηδεμονία των συνταγματολόγων, εισάγει την ιδέα ότι υπάρχουν «ειδήμονες» στην πολιτική, δηλαδή «ειδικοί του καθολικού» και «τεχνικοί της ολότητας», οι οποίοι αυθεντικά ορίζουν ποιο είναι το ορθό και ποιο το εσφαλμένο.

Όπως όμως δίδαξε ο ραψωδός της αυτονομίας, πέρα από «...την κενότητα της αντίληψης για μια ειδίκευση στο καθολικό», πρόκειται για εκτροπή που «....χλευάζει την ίδια την ιδέα της δημοκρατίας». (Κορνήλιος Καστοριάδης "Η ελληνική πόλις και η δημιουργία της Δημοκρατίας").