Λέγεται πως αρκούν 100 οπλισμένοι φανατικοί, για να παραλύσουν εκατομμύρια ανθρώπους.
Αρκεί όμως και ένας αδίστακτος δημαγωγός, για να παραλύσει όλον τον κόσμο.
Διότι ο δημαγωγός είναι σαν τον «μάγο» της φυλής που γυρίζει ανάποδα τον κόσμο, καταργώντας κάθε διαφορά μεταξύ φαντασίωσης και πραγματικότητας, αλήθειας και ψέματος.
Κάτι όμως που καταστρέφει την σχέση μας με τον κόσμο, αφού μας στερεί την ικανότητα να προσανατολιζόμαστε σ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να κάνει ανέφικτη την ίδια τη ζωή.
Άλλωστε η επιβίωση του ανθρώπινου είδους βασίστηκε πάντοτε στην εργαλειακή διάκριση αλήθειας – ψέματος και στην επίγνωση της πραγματικότητας που αυτή έφερνε.
Το παράδειγμα του Καστοριάδη είναι διαφωτιστικό: «…..Οι πρωτόγονοι κυνηγοί οφείλουν να γνωρίζουν αν αυτός που γυρίζει από το τάδε μέρος και ισχυρίζεται ότι είδε (ή ότι δεν είδε) τέσσερις αρκούδες λέει αλήθεια ή ψέματα – είναι ζήτημα επιβίωσης» («Η ελληνική ιδιαιτερότητα», τόμος Γ΄).
Το μεγάλο όμως πρόβλημα που «αναβαθμίζει» τη δημαγωγία στη μεγαλύτερη σύγχρονη απειλή κατά της δημοκρατίας, δεν είναι ότι καταστρέφει τη σχέση μας με την πραγματικότητα. Είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί με τη λογική ή την πραγματικότητα.
Αφού ο δημαγωγός παρασιτεί πάνω στους ανεξέλεγκτους φόβους και τα πάθη κάθε κοινωνίας.
Σε σημείο ώστε η «δημαγωγική διαστροφή» να υποκαθιστά πλήρως την πραγματικότητα και τη λογική και να τρέπεται σε ιερό και γι’ αυτό «ανέγγιχτο» στοιχείο της ζωής. Κάτι που έφτασε στην τελειότητά του με τον ναζισμό. Όταν π.χ. δεν μπορούσες να αμφισβητήσεις τον ρατσισμό, όπως δεν μπορούσες να αμφισβητήσεις τους κανόνες της αριθμητικής.
Πρόκειται για την ίδια διαστροφή που, με όρους δαιμονικής ακολουθίας, επέβαλαν στη χώρα μας οι αυτόχθονες δημαγωγοί στον δρόμο τους προς την εξουσία.
Με κορυφαία και πιο αποκρουστική περίπτωση, τον χαρακτηρισμό ως προδοτών και «γερμανοτσολιάδων», όσων επέμεναν ότι είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας ή ότι έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στη χώρα μας.
Πρόκειται για την ίδια δημαγωγική διαστροφή που συνεχίστηκε και μετά την άνοδό τους στην εξουσία το 2015, με τους όρους όμως που αυτή επέβαλλε.
Έτσι, ενώ η χώρα βρισκόταν υπό καθεστώς μνημονίου, το οποίο όμως θα έληγε σε κάποιους μήνες, αυτοί πρόσθεσαν ακόμη τέσσερα χρόνια μνημονιακού καθεστώτος! Και την πολυετή παράταση της παραμονής στα μνημόνια, σε εκδήλωση μίας θηριώδους «δημαγωγικής διαστρέβλωσης», την ονόμασαν «έξοδο από τα μνημόνια»! Με τους καταναλωτές της δημαγωγίας να «καταπίνουν» σαν δολώματα όλες αυτές τις δημαγωγικές διαστροφές.
Κάτι που καταβύθισε τους δημαγωγούς στην αυταπάτη, ότι αρκεί η χωρίς όρους και όρια δημαγωγία, για την επιστροφή τους στην εξουσία.
Έτσι, θύματα της νέας αυταπάτης τους, ξεπέρασαν το κρίσιμο όριο ανάμεσα στον δημαγωγό και στον παλιάτσο γελωτοποιό.
Και αυτό ήταν μοιραίο. Διότι σαν γοητευμένοι από το παράδειγμα του Καστοριάδη, άρχισαν να μας βομβαρδίζουν με ψέματα γεμάτα με αγέλες από «αρκούδες», που δήθεν φέρνουν πίσω τον βασιλιά! Και αυτό για να προκαλέσουν βαθύτερους και ανεξέλεγκτους φόβους, ώστε να «επιβιβαστούν» σ’ αυτούς.
Έλα όμως που οι «αρκούδες» δεν έφτασαν. Και απ’ όσα λένε όσοι έρχονται από μακριά, αρκούδες που να φέρνουν βασιλιάδες δεν υπάρχουν. Κι έμειναν οι αυτόχθονες δημαγωγοί «αρκουδιάρηδες» χωρίς αρκούδες, με μόνη συντροφιά με ένα πανελλήνιο γέλιο. Για να μας θυμίζουν ότι τελικά δεν είναι όλα μαύρα, αφού υπάρχει φάρμακο στη δημαγωγία: η γελοιοποίηση.
Πηγή: www.tanea.gr