Το μάθαμε κι αυτό ένα ωραίο βράδυ στα Καλύβια: Ο Τσίπρας ανακοίνωσε το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που θα εφαρμόσει όταν με το καλό αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Πάντως ας αναγνωριστεί στα θετικά του ότι δεν προέβλεψε και αυτοδυναμία, αλλά για εκατοστή φορά αναφέρθηκε στα οφέλη που θα απολαύσουμε από τη μετεκλογική συνεργασία με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ. Επειδή όμως παραπήγε το αστείο και πιστεύω ότι μας δουλεύει ψηλό γαζί, ας δούμε τις πιθανότητες να ανταμώσουμε τον Αλέξη στο Μαξίμου. -Το ΚΚΕ ως γνωστόν βγάζει αφρούς όταν ακούει τον Τσίπρα να του απευθύνει το λόγο και έχει λούσει τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ με επίθετα που μόνο ένας φοβερός Μαϊλης μπορεί να εφεύρει. Η ατάκα της Παπαρρήγα ήταν άλλωστε ακαριαία μετά την τελευταία πρόσκληση Τσίπρα. «Εμείς δεν ψάχνουμε για εκλογική πελατεία.
Εμείς θέλουμε να δυναμώσει το ΚΚΕ αλλά τα κριτήριά μας δεν σχετίζονται με την εκλογική διαδικασία». Δεν κρύβουν άλλωστε στον Περισσό ούτε στα ντοκουμέντα τους ούτε στους λόγους τους ότι γενικά εχθρεύονται κάθε τι που σχετίζεται με την κοινοβουλευτική δημοκρατία-εκτός, λέω εγώ, από τα εκατομμύρια που εισπράττουν μέσω του κρατικού προϋπολογισμού των απεχθών αστών.
-Η ΔΗΜΑΡ τώρα. Ποιος ξεχνάει ότι ο Κουβέλης και όσοι τον ακολούθησαν έφυγαν τρέχοντας από το ΣΥΡΙΖΑ για βασικούς πολιτικούς λόγους: δεν άντεχαν την αντιευρωπαϊκή στάση του κόμματος (Λαφαζάνης και άλλες ποικιλώνυμες συνιστώσες) και δεν ήθελαν να συμπράξουν στο χάιδεμα των μπαχαλάκηδων στο οποίο επιδόθηκαν με πιτυχία, Σκουρλέτης, Στρατούλης και ΣΙΑ. Ξεκάθαρα άλλωστε στελέχη της ΔΗΜΑΡ χαρακτήριζαν δημόσια μια πιθανή σύμπραξη των τριών «αστειότητες».
Δεν βλέπω να υπάρχουν γύρω γύρω άλλοι πρόθυμοι. Μα τότε γιατί πιπιλάει την καραμέλα της αριστερής συγκυβέρνησης ο Τσίπρας; Νομίζω για έναν και μόνο λόγο: πιστεύει ότι θα βρεθούν κάποιοι-ανένταχτοι κυρίως- αριστεροί να τσιμπήσουν το ελκυστικό δόλωμα μιας νεφελώδους «αριστερής προοπτικής». Ένα προεκλογικό τρικ δηλαδή δίχως κανένα αντίκρισμα.
Παρόμοιο τρικ άλλωστε είναι και το λεγόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα: θα βουτήξει τους εφοπλιστές και θα τους στείλει μαζί με τα καράβια τους στη Λιβερία αν δεν υποκύψουν στους όρους του. Θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, τα μνημόνια και θα κάνει στάση πληρωμών σε όσους χρωστάει η χώρα!! Έτσι για πλάκα, εδώ και τώρα. Μίλησε και για τη φορολόγηση επιχειρήσεων επί εντελώς ανύπαρκτου τζίρου στη σημερινή οικονομική κατάσταση.
Το χειρότερο ωστόσο στοιχείο του Τσίπρα και των ασυνάρτητων κυβερνητικών του προτάσεων είναι κατά τη γνώμη μου η περιφρόνηση της αγωνίας όλων όσων ζούμε και θα ζήσουμε την καταιγίδα της οικονομικής πραγματικότητας. Η προσφορά δηλαδή στους πολίτες ενός πακέτου με χάντρες και καθρεφτάκια. Μια ανέξοδη μεγαλοστομία δίχως εφαρμόσιμες λύσεις. Και καλά ο Τσίπρας ψήφους μαζεύει, λέει και καμιά ανοησία για να περνάει η ώρα. Δεν βρέθηκε όμως στην Κουμουνδούρου κάποιος οικονομολόγος, έστω οικονομολογών, να του ψιθυρίσει: «Σύνελθε Αλέξη μας βλέπουνε!»