Άντε πάλι τα ίδια! «Αντάρτικο της Κυβέρνησης στην Τρόικα,» «Αποφασισμένος ο Πρωθυπουργός,» «Λαύρος ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κατά των Τροϊκανών» κι άλλα τέτοια «πατριωτικά και αντιστασιακά»!
Η Κυβέρνηση, λέει, θέλει «έντιμο συμβιβασμό» με τους εταίρους και δανειστές, που θα περιλαμβάνει διαρθρωτικές αλλαγές κι όχι άλλα οριζόντια μέτρα. Ποιές διαρθρωτικές αλλαγές θα προτείνει; Και αντί να τις προτείνει στον «έντιμο συμβιβασμό,» γιατί δεν τις πραγματοποιεί ώστε να έχει περισσότερα και αποτελεσματικότερα όπλα στη διαπραγμάτευση, αλλά και να βοηθήσει τη χώρα ν” αναπνεύσει; Γιατί, ας πούμε, μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης το φορολογικό σύστημα έγινε χειρότερο, πιο πολύπλοκο και πιο άδικο; Γιατί η γραφειοκρατία και η διαφθορά γιγαντώνονται αντί ν” αντιμετωπίζονται; Γιατί ένα σωρό διαγωνισμοί για έργα ΕΣΠΑ συνεχίζουν να είναι φωτογραφικοί; Γιατί δεν έχει γίνει καμιά διαρθρωτική παρέμβαση στον τομέα των τιμών;Τι έγινε με την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών που φόρτωσε στις πλάτες μας 50 δις ευρώ ενώ οι επιχειρήσεις στενάζουν από έλλειψη ρευστότητας; Πολλά γιατί, αλλά και κάτι ακόμη.
Πώς θα διαπραγματευτεί μια κυβέρνηση με τον διεθνή παράγοντα, όταν εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει δημιουργηθεί ούτε μια μόνιμη συντονιστική ομάδα σε επίπεδο υπηρεσιακών παραγόντων, πολύ δεν περισσότερο σε επίπεδο υπουργών, για την παρακολούθηση και εφαρμογή των συμφωνηθέντων; Και κάθε φορά που είναι να έρθει η τρόικα, τρέχουν την τελευταία στιγμή χωρίς κατεύθυνση, σχέδιο και στόχους, ενώ οι τροϊκανοί εμφανίζονται καλύτερα ενημερωμένοι για τα ελληνικά στοιχεία;
Παριστάνουν τα λιοντάρια ενώ βαδίζουν ξυπόλυτοι στ” αγκάθια. Το μόνο που έχουν να λένε είναι «οι μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού». Που είναι πράγματι τρομακτικές, αλλά ένα σοβαρό μέρος τους οφείλεται στην ανικανότητα και τις αστοχίες των κυβερνώντων.
Μπορεί να απαντήσει κανείς υπεύθυνα αν επιτέλους θα υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με βάση το οποίο θα γίνει η διαπραγμάτευση; Και τι θα γίνει αν οι ξένοι πουν όχι; Ποιο είναι το επόμενο σχέδιο των κυβερνώντων για την πτωχευμένη μας χώρα;
Θα διαμορφώσει η Ελλάδα τη δική της στρατηγική ή θα συνεχίσει να πορεύεται χωρίς πλάνο, βαθαίνοντας το μεγάλο κενό; Δεν χρειαζόμαστε ούτε συνδικαλιστικού τύπου διαπραγματεύσεις, ούτε τσαμπουκάδες της πλάκας. Επεξεργασμένη εθνική στρατηγική χρειαζόμαστε, για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στο φορολογικό σύστημα, στο οικονομικό μοντέλο και, πρωτίστως, στο πολιτικό σύστημα. Μόνον με μια σταθερή, συνολική και συγκεκριμένη άποψη για το πώς θα προχωρήσει η χώρα μπορεί να αντικατασταθεί η λογική των μνημονίων.