Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015. Ισως η ημερομηνία αυτή να σηματοδοτεί τη μεταφορά του εξτρεμιστικού ισλαμικού πολέμου στην Ευρώπη, με αυξημένη μάλιστα ισχύ. Η δυναμική ισλαμική μειοψηφία, που εκφράζεται από το Ισλαμικό Κράτος, έχει εξαπολύσει έναν «ιερό» πόλεμο κατά της Ευρώπης και της Δύσης, αλλά και εναντίον όποιου έχει μια διαφορετική ερμηνεία της ίδιας καταγωγικής θρησκείας. Σημειωτέον ότι την προηγούμενη ημέρα υπήρξε η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στη Βηρυτό, την πρωτεύουσα μιας χώρας, η οποία, μετά από έναν πολυετή εμφύλιο, προσπαθεί να διαμορφώσει μια συναινετική λειτουργική πολυθρησκευτική κοινωνία. Το Ισλαμικό Κράτος δεν «πολεμά» απλώς κατά των κάθε είδους απίστων.
Επιδιώκει να οργανώσει τις ζωές των ανθρώπων, όχι μόνο με την επιβολή ακραίων ισλαμικών κανόνων, αλλά και με την επαναφορά των κοινωνικών και συναλλακτικών ηθών των αραβικών ερήμων του 6ου αιώνα. Ηδη ο θεσμός της δουλείας και της αγοραπωλησίας ανθρώπων επανήλθε στις περιοχές που ελέγχει. Ο φονταμενταλισμός του δεν είναι μόνο θρησκευτικός αλλά και κοινωνικοπολιτικός. Είναι σήμερα ο κύριος φορέας του ισλαμοφασισμού. Η Γαλλία βίωσε τραγικά και δραματικά την εκδήλωση του ισλαμοφασιστικού κινδύνου την προχθεσινή Παρασκευή. Το καμπανάκι του τρόμου όμως ηχεί για όλη τη Δύση και κυρίως για την Ευρώπη. Ο φορέας όμως του κινδύνου δεν είναι μόνο απέναντι. Είναι και στο εσωτερικό της Ευρώπης. Τα προάστια-γκέτο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων με τις εκατοντάδες χιλιάδες των, ηθελημένα ή αθέλητα, μη ενσωματωμένων περιθωριοποιημένων μουσουλμάνων είναι τα καλύτερα θερμοκήπια επώασης και ανάπτυξης του ισλαμοφασισμού. Η Ευρώπη στην παρούσα συγκυρία βρίσκεται σε μια οριακή, σχεδόν υπαρξιακή, μεταιχμιακή κατάσταση. Ο πολλαπλασιασμός των ισλαμικών επιθέσεων και η αλματώδης αύξηση των μεταναστευτικών ροών, με τις όποιες πολλαπλές συνέπειες, με φόντο πάντα τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, ενδέχεται να οδηγήσουν στον επανακαθορισμό του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Η ξενοφοβία και η ισλαμοφοβία εύκολα μπορούν να κυριαρχήσουν στη λαϊκή συνείδηση και να επιβάλουν και να νομιμοποιήσουν θεσμικές αλλοιώσεις στον κατακτημένο με πολύχρονους και σκληρούς αγώνες νομικοπολιτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ετσι ίσως η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων να υποχωρήσει, όπως και η ελευθερία της μετακίνησης των πολιτών. Ισως τα σύνορα της Ευρώπης προς τους τρίτους, αλλά και αυτά μεταξύ των χωρών της, γίνουν σιδερόφρακτα. Ισως η αναγνώριση και η ανοχή του Αλλου πάψει να υφίσταται. Στην προσπάθειά της να υπάρξει, η Ευρώπη κινδυνεύει να μετατραπεί σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Το μεγάλο στοίχημα είναι βέβαια η αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών να γίνει με ενεργό και παρούσα την κατακτημένη ευρωπαϊκή πολιτισμική παράδοση της ελευθερίας και του δικαίου. Αγωνιώντας ίδωμεν.