insider.gr

Το έτος 2019 είναι έτος εκλογών, πολλαπλών μάλιστα. Εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τις Περιφέρειες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση τον Μάιο. Απομένουν οι εθνικές εκλογές που έχουν ανώτατο συνταγματικό όριο διεξαγωγής τον Οκτώβριο.

Τα πρώτα δείγματα για το κλίμα που επιδιώκεται να διαμορφωθεί από τώρα και να επικρατήσει στην προεκλογική περίοδο που στην ουσία διανύουμε, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Ένα άκρως τοξικό και διχαστικό νέφος απλώνεται και καλύπτει ήδη τη χώρα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη όξυνση και δηλητηρίαση της πολιτικής ατμόσφαιρας που προμηνύει περαιτέρω χειροτέρευση. Είναι μια λυπηρή διαπίστωση την ώρα που τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τη χώρα, εξ αντικειμένου προσφέρονται για μια από κοινού αντιμετώπιση, έστω με έναν ελάχιστο κοινό παρανομαστή συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης και των δημοκρατικών κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Ας επιλέξουμε ορισμένα χτυπητά παραδείγματα:

Η διαβόητη «καθαρή» έξοδος από το 3ο Μνημόνιο των Τσίπρα-Καμμένου, μόνο καθαρή δεν είναι. Η χώρα, είναι έρμαιο στις διαθέσεις των αγορών και σε εξελίξεις που δεν μπορεί να ελέγξει, παρά το «μαξιλαράκι» προστασίας που διαθέτει. Θα έπρεπε να συζητάμε στην ουσία για ένα εφικτό Αναπτυξιακό Σχέδιο, ως τη μόνη προοπτική που μπορεί να λύσει πολλά από τα προβλήματα της χώρας. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση κομπάζει τη στιγμή που η ίδια έχει ναρκοθετήσει την πορεία της χώρας με τα υπερπλεονάσματα, των οποίων άλλωστε η διαχείριση υπόκειται στην έγκριση των εταίρων.

Θριαμβολογεί σήμερα η κυβέρνηση για την αναστολή της μείωσης των συντάξεων, την άγρια περικοπή των οποίων όμως, η ίδια και μόνον αυτή νομοθέτησε. Αναγγέλλει επίσης τα επιδόματα που επείγεται να διαθέσει με στόχο να δημιουργήσει ευνοϊκότερο προεκλογικό κλίμα γι αυτήν.

Ο κ. Τσίπρας, σε ομιλία του στα Ιωάννινα, στις 21/3/2014, έλεγε σχετικά με το «κοινωνικό μέρισμα» που επρόκειτο να διανείμει η κυβέρνηση των ανάλγητων «Σαμαροβενιζέλων» από τα «αιματοβαμμένα» πρωτογενή πλεονάσματα.

«… Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας:
από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι.

Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει το φόβο τους μπροστά στις κάλπες.

Αλλά και για μια πράξη που δείχνει όχι μόνο πόσο περιφρονούν τον ελληνικό λαό, αλλά και πόσο υποτιμούν την αξιοπρέπεια και την οργή του».

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί εάν αυτά ίσχυαν τότε δεν ισχύουν και τώρα. Δεν βλέπω διαφορά και δυστυχώς κανένα αριστερό «ηθικό πλεονέκτημα». Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σαν να σπρώχνεις κάποιον στον γκρεμό και μετά να τον τραβάς από το πόδι για να τον σώσεις και να περιμένεις στο τέλος και την ευγνωμοσύνη του!!

Τα επιδόματα απλώς ανακουφίζουν προσωρινά, όπως και η αναστολή της περικοπής των συντάξεων. Δεν αποτελούν διαρκείς λύσεις. Οτιδήποτε ανακουφίζει τα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα είναι βεβαίως καλοδεχούμενο. Αλλά να περιστρέφεται περί αυτών η συζήτηση και να μην αναζητούμε λυσιτελείς τρόπους κοινωνικής πολιτικής, στοχευμένης καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, βελτίωσης του συστήματος Υγείας και ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα σε πιο στέρεες και δίκαιες μακροπρόθεσμες βάσεις, αυτό είναι ο απόλυτος αποπροσανατολισμός του πολιτικού διαλόγου.

Στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, εάν η κυβέρνηση το είχε χειριστεί με γνώμονα την εθνική συνεννόηση, θα διασφάλιζε περισσότερο την δεκτικότητα και μακροβιότητα της Συμφωνίας υπό όρους εθνικής συναίνεσης. Θα ενίσχυε την εθνική ενότητα. Προτίμησε μικροκομματικά παιγνίδια. Δεν την ωφέλησαν. Αντίθετα, πυροδότησαν εκρήξεις εθνικιστικού παροξυσμού. Εδώ το δημόσιο συμφέρον υποχώρησε μπροστά σε μικροπολιτικούς και ευτελείς υπολογισμούς. Κι εδώ η ΝΔ σημείωσε σοβαρή ιστορική υποχώρηση.

Στο πολύ σοβαρό θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης η κυβέρνηση σπεύδει καθυστερημένα. Πάλι με μικροκομματικούς υπολογισμούς, μολονότι πρόκειται για κορυφαίο θεσμικό θέμα της Πολιτείας για το οποίο απαιτείται κατ’ εξοχήν συνεννόηση και συναίνεση. Δεν υπεισέρχομαι στο θέμα των ουσιαστικών προτάσεων. Διαπιστώνω απλώς ότι ο λαϊκισμός ξεχειλίζει σε κάθε πλευρά με πρόσχημα δήθεν περισσότερη δημοκρατία «για τον λαό».

Οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας υφίστανται κι αυτές απερίσκεπτα τις συνέπειες του προεκλογικού κυβερνητικού σχεδιασμού, Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει σχετικά με την υποτιθέμενη Συμφωνία των 15 σημείων η κυβέρνηση έσπευσε να αναγγείλει θριαμβευτικά την πρόσληψη άλλων 10.000 στο Δημόσιο, αναρριπίζοντας το «όραμα» της σύγχρονης Ελλάδας. Μέχρι που ήρθε η απόφαση της ιεράς Συνόδου για να απορρίψει την αναφερόμενη ως Συμφωνία και να επιβεβαιωθεί έτσι, ότι μόνο η καθαρή και έντιμη συνεννόηση κράτους και εκκλησίας για τον πλήρη διαχωρισμό των δύο Πολιτειών, της πνευματικής και της κοσμικής, μπορεί να δώσει λύσεις. Όχι οι τακτικισμοί.

Τέλος, την ταφόπλακα σε κάθε ίχνος ελπίδας θέτει η άοκνη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εγκλωβίσει όλους όσους θεωρεί πολιτικούς της εχθρούς σε καθεστώς «υποδικίας» και ομηρείας σκορπίζοντας κατηγορίες προς πολλές κατευθύνσεις με εμφανείς στοχεύσεις και παραλείψεις. Με κυνισμό, ψυχρό υπολογισμό και αφοσίωση στο δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ξεθάβει υποθέσεις του απώτερου παρελθόντος. Σκάβει μήπως και ανακαλύψει κάποιον «χρυσό». Ποινικοποιεί την πολιτική ζωή. Κατασυκοφαντεί πολιτικές δυνάμεις τις οποίες από την άλλη καλεί σε «προοδευτικό μέτωπο». Τραγέλαφος. Φαρσοκωμωδία για τους εύπιστους. Στρέφεται, μάλιστα, εναντίον και του πρώην Π/Θ κ. Κώστα Σημίτη, τον οποίο ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ορθώς αποκάλεσε «εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας». Η επίκληση ¨όλα στο φως¨ είναι υποκριτική. Το μόνο που θα βγει στο φως και θα μείνει, είναι η «ρετσινιά».

Είναι περίεργο και ιδιαιτέρως ανησυχητικό να διαπιστώνει κανείς ότι στα ελεύθερα δημοκρατικά και κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, όπου τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία μετά από ελεύθερες εκλογές, ορισμένοι ξεχνούν ότι «ρόδα είναι και γυρίζει». Ότι υπάρχουν θεσμικά όρια και πολιτικοί κανόνες, κεκτημένος πολιτικός πολιτισμός, που όλα τα κόμματα πρέπει να σέβονται και να διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού. Για να μην οδηγηθούμε όπως φοβάμαι, στο «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις». Ο νοών νοήτω.

Προσπάθησα να αποτυπώσω την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας όσο πιο προσεκτικά μπορούσα. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι ζοφερή και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους πολιτικούς θεσμούς και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Δεν φαίνεται, όμως, να συνειδητοποιείται στον απαιτούμενο βαθμό.

Τελικά, φαίνεται να ήμαστε οι καλύτεροι εχθροί του εαυτού μας.

Τρώμε τις σάρκες μας, όσες μας έχουν απομείνει.