Σήμερα το μεσημέρι, έπεσα τελείως τυχαία, σε μιαν εκπομπή του Χρήστου Παπαγεωργίου, στο Τρίτο πρόγραμμα…

Τον ακολουθούμε χρόνια τωρα και τον θαυμάζουμε, για την ευκολία που έχει, να στήνει ωραίες εκπομπές.

Κάποτε κυνηγούσαμε κι εμείς, την κυρία με τη στρυχνίνη, και μετά, την μαγεία των εκπομπών συγκριτικής ακρόασης, ανάμεσα σε μοτίβα, που αλληλοδανείζονταν, οι σπουδαίοι μεγάλοι συνθέτες.

Σήμερα λοιπόν, είχε μιαν εκπομπή, μαγευτική.

Μας παρουσίασε δέκα και πλέον εκτελέσεις, της προσευχής «αγνή θεά» , casta Diva, από τη πρώτη πράξη, της Νόρμας του Μπελλίνι…

Δεν ήταν απλά και μόνον, η πανδαισία του εσωτερικού λυγμού, που έχει αυτή η προσευχή.

Δεν ήταν μόνον, η μαγική μελωδικότητα, των γυναικείων φωνών, που την απέδιδαν και ο χορός που έρχονταν στο τέλος, να επιβεβαιώσει το μεγαλείο της πλήρους υπακοής, στη θεά.

Ήταν ο τρόπος παρουσίασης, η πολύ κατατοπιστική εισαγωγή με το πιάνο, για τον τόνο που θα ακολουθούσε η σοπράνο κολορατούρα, ή μέτζο, που θα τραγουδούσε.

Ξεχώρισα μια ανεπανάληπτη , της Τζόαν Σαδερλαντ, πάρα πολύ παθιασμένη και στιβαρή.

Ήταν συγκινητική, επίσης, μια ηχογράφηση της ΕΡΤ του ?71, με τη Βάσω Παπαντωνίου και Διευθυντή τον Τότη Καραλίβανο.

Έκλεισε δε την εκπομπή, με την απαράμιλλη και μοναδική, στο ύφος και στο πάθος της, εκτέλεση της Κάλλας.

Στήριγμα σημαντικό, προφανώς ο κύριος Λούβαρης, που είχεόλη την ευθύνη ρύθμισης του ήχου, που δεν ξέφυγε ούτε εκατοστό του δευτερολέπτου, στους συνδυασμούς που ήθελε ο Χρήστος Παπαγεωργίου, και φυσικά ερχόταν στον δέκτη μας τόσο όμορφα συντονισμένη, σε ένα επίπεδο, κάθε φορά η όποια καταπληκτική τραγουδίστρια, απέδιδε τη άρια αυτή.

Τέτοιες ευτυχισμένες στιγμές, μόνο το ραδιόφωνο μπορεί να προσφέρει.

Γιατί, μόνο με το ραδιόφωνο, προδίδεσαι και ονειρεύεσαι.