Τελικά βγάζω το καπέλο μου στον κ. Τσίπρα. Αυτός πρέπει να είναι είτε μεγαλοφυΐα είτε εκείνο το ανώτερο είδος που το μιμούνται τα κατώτερα. Είναι όμως και πολύ αδικημένος. Κανείς εκτός του κόμματος του δεν του αναγνωρίζει αυτή την ανωτερότητα. Νομίζω ότι μάλλον θα είμαι ο πρώτος.
Ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Όταν το 2015 πρότεινε ο κ. Τσίπρας να γίνει δημοψήφισμα, ουσιαστικά για την παραμονή ή όχι της χώρας στον πολιτισμό, όλοι έπεσαν να τον φάνε για την αντιδημοκρατική του κίνηση. Δημοψήφισμα σε επτά μέρες δεν γίνεται ούτε στην Βενεζουέλα, είπαν. Κι όμως. Γίνεται, γίνεται. Εξάλλου κι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε έξι μέρες. Ακούμε όμως κάτι που υπερβαίνει τόσο τον Θεό όσο και τον κ. Τσίπρα. Κάποιοι εντός του Κινήματος Αλλαγής προτείνουν, αν αυτό είναι τρίτο κόμμα- το εύχομαι- να κάνει δημοψήφισμα και μέσα σε τρεις μέρες να αποφασίσουν τα μέλη του με ποιόν θέλουν να συνεργαστούν μετεκλογικά.
Αλήθεια τόση πολύ δημοκρατία ούτε στο SPD, σκέφτηκα. Το ξανασκέφτηκα όμως. Κάπου «θυμήθηκα» τότε ότι στο Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα γίνονται πολύμηνες συζητήσεις, ακόμη και στις οργανώσεις του κόμματος εκτός Γερμανίας, όπου στελέχη και μέλη επί μακρόν υποστηρίζουν τη μια ή την άλλη άποψη, όπου διαβάζονται και συζητούνται οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί και στη συνεχεία ψηφίζουν μια ολόκληρη εβδομάδα. Ακόμη και έτσι όμως υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις στο SPD που ζητούν να σταματήσει αυτή η διαδικασία που – κατ’ αυτούς- προσβάλλει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Το κόμμα – ισχυρίζονται- έχει εκλέξει μια αντιπροσωπία 600 ατόμων που αποτελούν το σώμα του Συνεδρίου του και έχει ηγεσία και ηγέτη που καλούνται να λάβουν στις κρίσιμες στιγμές τις σημαντικές αποφάσεις. Έτσι λειτουργούν οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, γι’ αυτό και αυτές είναι επιφυλακτικές σε κάθε είδους δημοψηφίσματα.
Αν αυτό έχει βάση ισχύος στο SPD – και κατά τη γνώμη μου έχει- τι πρέπει να πούμε για αυτή την πρόταση που θέλει μέσα σε τρεις μέρες να αποφασίσουν τα μέλη του ΚΙΝΑΛ με ποιόν θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν. Τρεις μέρες; Ξεχάστε το. Την πρώτη μέρα θα λάβει η Φώφη Γεννηματά την εντολή. Ας πούμε ότι την ίδια μέρα θα δει τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων. Τη δεύτερη δεν τη θέλει η ηγεσία για να αποφασίσει τι θα προτείνει στα μέλη του κόμματος; Την θέλει. Ή θα είναι ανοικτή ψηφοφορία χωρίς ερωτήματα, όπως είναι οι ανοικτές ερωτήσεις στις δημοσκοπήσεις; Μα γιατί τότε να μην κάνουν δημοσκόπηση ή ποιοτική συζήτηση στρογγυλής τραπέζης αντί δημοψήφισμα; Ίσως τα αποτελέσματα να είναι και πιο αξιόπιστα.