«Η μοναξιά παραμονεύει πριν απ’ την ευθύνη και μετά την ευθύνη•
η πρόσκαιρη δόξα είναι η ευθύνη η πιο αβάσταχτη. (παραφράζοντας στίχους του Γ. Ρίτσου)
Ο πρόεδρος στην καταληκτική του ομιλία απευθύνθηκε στο συνέδριο ως εκπρόσωπος μια τάσης και όχι ως πρόεδρος του κόμματος. Δεν είχε έναν λόγο να απευθύνει στη μειοψηφία, να τους πει τι άκουσε από όσα είπαν, αν κάτι τον επηρέασε ώστε να μετακινηθεί …λίγο, τόσο δα έστω, κάπου, ώστε να τους κάνει να αισθανθούν ότι κάτι σήμαινε και για το κόμμα η συμμετοχή τους στο συνέδριο, ότι κάποιος τους άκουσε, σε κάτι τον επηρέασε. Αυτή είναι δουλειά του προέδρου, του κάθε προέδρου οποιουδήποτε κόμματος ο οποίος θέλει και τη μειοψηφία στο κόμμα του. Βλέπει ένας πρόεδρος ότι το 1/4 του συνεδρίου (που εκπροσωπούν 1-1200 μέλη του κόμματος σύμφωνα με τη δημιουργική αριθμητική του Χ. Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος είπε ότι οι 1060 σύνεδροι εκπροσωπούν πάνω από 5.000 μέλη του κόμματος), είναι σε αυτήν την κατάσταση, από ανήσυχοι για την πορεία του κόμματος, έως απογοητευμένοι ή και υπ? ατμόν ακόμα και δεν λέει λέξη για να τους συγκρατήσει, δεν απευθύνεται προς αυτούς για να τους καλέσει σε κάτι κοινό, να πει ποιο θα μπορούσε να είναι το «κοινό» αυτό που μπορούν να κάνουν μαζί, δεν ξέρω τι συμπέρασμα να βγάλω. Το μόνο που έκανε ήταν να τους αντικρούσει, να τους κριτικάρει, τίποτε δεν θεώρησε ότι άξιζε να συμπεριλάβει στα δικά του συμπεράσματα από όσα είπαν κάποιοι από τους δεκάδες ομιλητές της άποψης αυτής. Δεν έκανε ούτε μία αναφορά στο βασικό του συνεργάτη, απερχόμενο γραμματέα του κόμματος!
Η δυνατότητα κατάθεσης χωριστού ψηφοδελτίου μπαίνει στα καταστατικά για να μπορεί η μειοψηφία, εφόσον το κρίνει, να την χρησιμοποιήσει ως όπλο απέναντι στην πιθανή κατάχρηση της πλειοψηφίας. Δεν είναι ένα χαρτί στα χέρια της πλειοψηφίας! Τότε μετατρέπεται σε καταχρηστική αξιοποίηση μιας καταστατικής διάταξης. Αυτό που έγινε στο συνέδριο αποτελεί μια αντιδημοκρατική πράξη, όχι τυπικά αντικαταστατική, αλλά ουσιαστικά αντίθετη στη λογική του «δικαίου». Και πάντως, είναι μια πρωτοφανής στα χρονικά της αριστεράς ενέργεια, η πλειοψηφία να υποχρεώνει τη μειοψηφία να κάνει χωριστό ψηφοδέλτιο, ενώ αυτή, η μειοψηφία, επιθυμούσε να συμπεριληφθεί στο ενιαίο ψηφοδέλτιο!
Στο συνέδριο απορρίφθηκαν όλες οι τροπολογίες του «Αριστερού δικτύου» και μάλιστα με πλειοψηφία πολύ μεγαλύτερη από αυτήν με την οποία απορρίφθηκαν οι τροπολογίες της μειοψηφίας. Παρόλα αυτά, η προεδρική πλειοψηφία που τις απέρριψε, έκανε κοινό ψηφοδέλτιο με τους φορείς αυτής της άποψης. Για να το πούμε πιο καθαρά, η άποψη της προσέγγισης με το ΣΥΡΙΖΑ, άποψη του «Αριστερού δικτύου», θεωρείται από την πλειοψηφία ως συγγενέστερη με αυτήν που ψήφισε ως απόφαση του συνεδρίου!!!
«Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης.
Το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε»