Η παράνομη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία συμπληρώνει σήμερα τρία χρόνια. Τρία χρόνια ενός εγκληματικού και αιματηρού πολέμου που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, στρατιώτες και άμαχους, κι από τις δύο πλευρές. Τρία χρόνια ωμής καταπάτησης των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, τρία χρόνια αλληλεγγύης της Ευρώπης και όλου του κόσμου προς τον ηρωικά μαχόμενο λαό της Ουκρανίας. Ο δήθεν εβδομαδιαίος περίπατος του Πούτιν προς Κίεβο εξελίχθηκε σε μια τρίχρονη - μέχρι στιγμής - περιπέτεια που έπληξε το γόητρο και την υπεροψία του Ρώσου απολυταρχικού ηγέτη.

Τρία χρόνια μετά, η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει προς τη μεριά του επιτιθέμενου. Όχι γιατί κατάφερε ο Πούτιν να κάμψει το φρόνημα και την αντίσταση των Ουκρανών αλλά γιατί, αυτό που δεν κατάφερε ο ίδιος με τη δύναμη των όπλων φαίνεται να το καταφέρνει ο Ντόναλτ Τραμπ με το θράσος ενός πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά εκβιασμού. Διαπραγματεύεται με τον Πούτιν τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, χωρίς τη συμμετοχή των Ουκρανών από τους οποίους απαιτεί ταυτόχρονα να του εκχωρήσουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας τους. Ο κίνδυνος μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων είναι προ των πυλών.

Την κρίσιμη αυτή στιγμή φαίνεται ότι η ευρωπαϊκές ηγεσίες συνειδητοποιούν τον μεγάλο κίνδυνο και είναι αποφασισμένες να αντιδράσουν άμεσα και ενιαία. Η εντυπωσιακή παρουσία ηγετών στο Κίεβο, με την ευκαιρία της επετείου της εισβολής όπως και η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου στον Λευκό Οίκο είναι ενδεικτικές των διαθέσεων της ΕΕ. Η αποφασιστικότητα αυτή δεν πρέπει να περιοριστεί ασφαλώς στο συμβολικό επίπεδο. Η επιβολή των ρωσικών όρων, σε μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου ερήμην των Ουκρανών, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και για τα επόμενα αναθεωρητικά σχέδια του Πούτιν και όχι μόνο. Η υπεράσπιση της Ουκρανίας είναι επί της ουσίας υπεράσπιση των συνόρων της Ευρώπης.