Επιτέλους άλλη μία επιτυχία. Κι αυτή τη φορά από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Απομείωση, επιμήκυνση, διευθέτηση χρέους; Πάντως θα είναι κάποιας μορφής κοπή χρέους. Κι η κοπή χρέους ή αλλιώς ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, πάντοτε αποτέλεσε Μέγα Επίτευγμα των ελληνικών κυβερνήσεων. Οι προηγούμενες χρεωκοπίες πιστώνονται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κι η τωρινή στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτονόητα βέβαια πως αν η χρεωκοπία ήταν πιο συγκεκριμένη και πιο μεγάλη ασφαλώς και θα ήταν αιτία κι αφορμή για πιο μεγάλη χαρά και πανηγυρισμούς.
Επίσης η ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ της χώρας είναι άλλο ένα Μέγα Επίτευγμα των νεοελληνικών κυβερνήσεων. Όλοι θυμόμαστε τους διθυράμβους του ΓΑΠ που πήρε το μεγαλύτερο δάνειο όλων των εποχών! Έτσι και τώρα με τις δόσεις, φασούλι – φασούλι. Πήραμε δανεικά για να πληρώσουμε τα δανεικά (!) που δεν είχαμε να πληρώσουμε. Και πήραμε επιπλέον και μερικά δισεκατομμυριάκια, το κάτι τις μας, το δωράκι μας, την ρέφα μας -που θάλεγε κι ο Γιώργος Κωνσταντίνου (‘Καλώς ήλθε το δολάριο’!)-. Πήραμε λοιπόν τη δόση μας κι αυτό αποτέλεσε ‘ένεση’ (!?) αισιοδοξίας και χαράς.
Αποτέλεσε ‘ένεση’ αισιοδοξίας για τον Μέγα Εθνικό Στόχο, το Ιερό Δισκοπότηρο της χώρας:
Να βγει η κυβέρνηση στις Αγορές.!
Σε ποιες Αγορές. Στις Αγορές Κεφαλαίων φυσικά. Να πωλεί τα χρεόγραφα της στην ελεύθερη αγορά και να παίρνει ΔΑΝΕΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ, χωρίς μνημόνια, δεσμεύσεις και λοιπά επαχθή κι απεχθή. Κι αν το πετύχει (λένε για μετά το 2018) τότε να δεις χαρές και πανηγύρια.!!
Ασφαλώς κι η ανάπτυξη κι οι επενδύσεις είναι κάτι που χαροποιεί όλους. Επιτέλους να επανέλθουμε (προσέξτε το ρήμα) σε μία ‘κανονικότητα’. Αν και για τις έννοιες της ανάπτυξης κι των επενδύσεων υπάρχουν διαφορετικές οπτικές. Στην Αμερική επι παραδείγματι, ανάπτυξη είναι όταν δύο πιτσιρικάδες δημιουργούν μέσα σ’ ένα γκαράζ τον πρώτο Apple Computer.! Και με μία απλή βεβαίωση ‘μη ηλεκτροπληξίας’ που εκδίδεται σε δυο ώρες, κυκλοφορεί στην αγορά. Όπου διάφοροι άλλοι τρελαμένοι πιτσιρικάδες φτιάχνουν το λειτουργικό του και τις βασικές του εφαρμογές. Κι είναι γνωστό πως από κει και πέρα, τα επόμενα μοντέλα της εταιρίας αυτής, κατέκτησαν την παγκόσμια αγορά.!
Σ’ αυτήν εδώ τη χώρα κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ. Ζώντας σε ένα κλίμα, σε μία ατμόσφαιρα ‘αρπαχτής’, βολέματος, κι άλλων τέτοιων ευγενών ιδανικών, είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν άτομα με αυτή την δημιουργική διάθεση. Αλλά και να βρεθούν, δεν έχουν τα μέσα. Στην ντόπια αγορά ούτε σε φυλλάδια δεν υπάρχουν τα υλικά που υπάρχουν στην Αμερική. Όμως πες πως αυτά παραγγέλνονται κι έρχονται και πως δημιουργείται κάτι με πραγματική αξία. Από κει και πέρα το χάος. Θα πρέπει να περάσουν απ’ όλες τις υπηρεσίες του κράτους για να αδειοδοτηθούν -και αν-. Κι ενώ όλες οι υποχρεώσεις θα τρέχουν, ενοίκια, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ύδρευση, μισθοδοσία προσωπικού, ασφάλιστρα, εφορία, έξοδα αυτοκινήτων κλπ., θα περιμένουν σε πόσα τέρμινα θάχουν τις απαιτούμενες από την γραφειοκρατία άδειες -υπάρχει αυστηρότης κι εξονυχιστικοί έλεγχοι, όχι παίζουμε- ώστε να ξεκινήσουν την παραγωγή. Και μόνο αυτό φτάνει για να ρίξει έξω μία υγιή κεφαλαιουχικά επιχείρηση. Κι ας υποθέσουμε -υποθετικός λόγος δευτέρου είδους, αντίθετο απ’ την πραγματικότητα- πως τελικά αδειοδοτείται ένας ελληνικός Apple Computer (πριν από τους Αμερικάνους, λέμε) και κυκλοφορεί στην ντόπια αγορά. Δεν θα γελάσει και το παρδαλό ερίφιο; Σιγά να μην βρεθεί κάποιος να το αγοράσει και πολύ περισσότερο να το υποστηρίξει.! Κι ας υποθέσουμε -μιας και ήδη έχουμε μεταφερθεί στο κόσμο της φαντασίας- πως κάποιοι τρελαμένοι κάνουν software για το μηχάνημα, τι νομίζετε πως θα κάνουν; Appleworks, Excel, Publisher; Όχι βέβαια. Μάλλον ‘Τιμολόγηση, Αποθήκη, Πελάτες’.!!
Τότε λοιπόν τι εννοούμε ανάπτυξη κι επενδύσεις στη χώρα αυτή;
Ανάπτυξη είναι οι νέες εταιρίες -με τις οποίες αναδύονται και τα ‘νέα τζάκια’- που οι κακεντρεχείς ονόμασαν ‘οι φούσκες του χρηματιστηρίου’. Εταιρίες που είναι προμηθευτές του δημοσίου. Εταιρίες δικών μας ανθρώπων, έμπιστων, ημέτερων. Εταιρίες που χρηματοδοτούνται προνομιακά από τις ελεγχόμενες από το κράτος που διοικούμε εμείς, τράπεζες.
Κι επενδύσεις είναι όταν κάποιοι ξένοι τυχοδιώκτες έρχονται, αφού λαδώσουν κι εξαγοράσουν κορυφαίους κρατικούς γραφειοκράτες και πολιτικούς, να λεηλατήσουν την χώρα, να αρπάξουν, να ρημάξουν και να φύγουν τρέχοντας. Ή απ’ την άλλη κάποιοι ξένοι αφελείς, να τους κοροϊδέψουμε, να τους αρπάξουμε -ως κράτος- τα λεφτά και να τους διώξουμε με τις κλωτσιές.
Όταν λοιπόν έχουμε πλέον την προοπτική να επανέλθουμε σε μια ΤΕΤΟΙΑ ‘κανονικότητα’, είναι να μην χαίρεται κανείς;