Σήμερα Ακιντζί με Τατάρ στη τελική μάχη. Ο Μ. Ακιντζί διαθέτει ένα πλεονέκτημα με βάση τη λογική των αριθμών, όπως διαμορφώθηκαν στον πρώτο γύρο- Ε. Τατάρ με 32.35% και Ακιντζί με 29.84% αλλά και με Τ. Ερχουρμάν (ΡΤΚ) στο 21.68%. Αυτό δεν ισούται με μιαν αυτόματη κατάκτηση της πρώτης θέσης. Το ΡΤΚ τάχθηκε υπέρ Ακιντζί. Με σχεδόν 22% προφανώς κρατά το κλειδί της τελικής νίκης καθώς από το ποσοστό της κινητοποίησής του θα εξαρτηθούν τα κρίσιμα σημεία της εκλογικής μάχης. Θεωρώ ότι σε περίπτωση νίκης του Μ. Ακιντζί αυτό θα συνιστά μια μεγάλη επιτυχία της ευρείας συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων που υποστηρίζουν τον σοσιαλδημοκράτη ηγέτη μαζί με το κόμμα της παραδοσιακής αριστεράς, το ΡΤΚ. Η αναμέτρηση κλείνει σήμερα, αλλά η αναζήτηση θα συνεχιστεί στις διεργασίες για τον σχηματισμό νέου συνασπισμού εξουσίας με τον Τ. Ερχουρμάν να διεκδικεί τη θέση του «πρωθυπουργού» και την πιθανότητα το ΡΤΚ να ορίσει στέλεχός του για τη θέση του διαπραγματευτή της τ/κ κοινότητας στην επόμενη «Σύνοδο για την Κύπρο».
Ανεξάρτητα από την έκβαση της σημερινής εκλογικής μάχης, εξελίξεις και ζυμώσεις σε αυτή τη συγκυρία, προωθούν σε δημόσια θέα δύο μύθους και μια αλήθεια:
Μύθος 1. Ειναι οι τ/κ πιόνια της Άγκυρας, όπως πιστεύει ακράδαντα ένα μέρος της ε/κ κοινότητας; Το ποσοστό που έλαβε ο Τατάρ, παρά την χοντροκομμένη στήριξη από τον Ερτογάν, λέει σε αρκετούς ε/κ να κάνουν την ανάλυση τους πιο σύνθετη, να της δώσουν νέα περιεχόμενα. Θυμίζω ότι στο δημοψήφισμα για την αλλαγή του συντάγματος στην Τουρκία, στις 16 Απριλίου 2017, οι έχοντες δικαίωμα ψήφου στην κατεχόμενη Κύπρο απέρριψαν την εισήγηση Ερτογάν για προεδρική δημοκρατία. Προφανώς η Τουρκία παίζει σημαντικό ρόλο σε θέματα άμυνας, ασφαλείας, οικονομίας και ο εκάστοτε τούρκος πρέσβης διαθέτει μεγάλη ισχύ. Στο ζήτημα της οικονομικής βοήθειας, οι κεμαλιστές εφάρμοσαν την κλασσική συνταγή: κάθε χρόνο περισσότερα χρήματα για την ανάγκες της τ/κ κοινότητας. Ο Τ. Ερτογάν επιχείρησε να αλλάξει αυτή την πρακτική. Στις 17 Ιουλίου 2010 είπε δημόσια στους τ/κ: «αν δεν αφήσετε τις παλιές συνήθειες και συνεχίσετε να λέτε «εγώ δεν θέλω να ψαρέψω, θέλω μόνο τα ψάρι», αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί...». Με άλλα λόγια τους κάλεσε να δώσουν άλλες προοπτικές στην οικονομία τους αξιοποιώντας το τουρκικό μοντέλο, όπως το υιοθέτησε το ΚΑΔ από το 2002.
Μύθος 2: Αλλάζουν οι σχέσεις Τουρκίας-τ/κ, ή μένουν ακίνητες; Το γεγονός πως ο Τ. Ερτογάν διαφοροποίησε τη στάση του μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου είναι αξιόλογο. Το αποτέλεσμα οδηγεί σε διαφοροποιήσεις, η σχέση Τουρκίας-τ/κ δεν είναι μια γραμμική σχέση. Παρά τις εξαρτήσεις και τις αντιπαλότητες, η πλειοψηφία των τ/κ αναζητά μια νέα σχέση με την Άγκυρα. Με περισσότερο σεβασμό στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, όπως η κοσμικότητα, η ανάπτυξη του κοινοτικού «κυπριωτισμού» ως της κυρίαρχης ιδεολογίας. Επιπρόσθετα ο Μ. Ακιντζί κινητοποιεί την κοινότητά του πάνω σε μια σειρά από προοδευτικές πολιτικές αξίες: Λέει: «Ένας ακόμη λόγος της υποψηφιότητάς μου, είναι η διαφύλαξη της δημοκρατικότητας, κοσμικότητας, του σύγχρονου, ευρωπαϊκού τρόπου ζωής των τ/κ» (15/10).
Μύθος 3: Βολεύει τους τ/κ η παρούσα κατάσταση πραγμάτων, όπως πολλοί ε/κ πιστεύουν; Ο Μ. Ακιντζί απαντά: «θα προχωρήσω, καταβάλλοντας με αποφασιστικότητα τις προσπάθειες για μια ομοσπονδιακή λύση με βάση δύο ισότιμες συνιστώσες πολιτείες. Σε περίπτωση που αυτό δεν γίνει, αυτό δεν θα σημαίνει αναγνώριση (της «τδβκ»), όπως κάποιοι λένε, αλλά διεύρυνση και μονιμοποίηση της διχοτόμησης» (16/10/20). Η τ/κ συνδικαλιστική πλατφόρμα η οποία στηρίζει Ακιντζί ανέφερε ότι «είμαστε υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης, όχι της διαίρεσης, της κοσμικότητας, όχι της οπισθοδρόμησης, της ελευθερίας, όχι της υποταγής». Ο Μ. Α. Ταλάτ δηλώνει στήριξη στον Ακιντζί: «ως άτομο που σε ολόκληρη την πολιτική μου ζωή παλεύω για μια ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο θα συνεχίσω να στηρίζω με όλες του τις δυνάμεις τις ίδιες αρχές». Έκανε δε έκκληση στους τ/κ, σήμερα «να δείξουν στις κάλπες τη βούλησή τους για λύση».
Αλήθεια 1: Με βάση τα εκλογικά ποσοστά η πλειοψηφία της τ/κ κοινότητας στηρίζει την επίλυση, ψηφίζει ΕΕ, δηλαδή επιδιώκει τη σύνδεσή της με τα φαινόμενα που εκφράζει ο ευρωπαϊκός χώρος. Τα αιτήματα αυτά συναντούν αντίστοιχα αιτήματα της πλειοψηφίας στην ε/κ κοινότητα, αυτής που δεν έχει καταφέρει ως τώρα να εκφραστεί σε πολιτικό επίπεδο και να διεκδικήσει την άλλη Κύπρο όπως λ.χ. κάνει σήμερα ο, υπό τον Ακιντζί, συνασπισμός στην τ/κ κοινότητα. Τόσο έρευνες, όσο και κομματικά ποσοστά βεβαιώνουν ότι η πλειοψηφία στην ε/κ κοινότητα επιδιώκει την επίλυση, παρά την έως τώρα χαρακτηριστική αδυναμία αυτών των δυνάμεων να βρουν τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Το παράδειγμα με την απήχηση που είχε η εισήγηση του δικηγόρου Α. Δημητριάδη για τη δημουργία κοινού νοσοκομείου για ε/κ και τ/κ στη νεκρή ζώνη για αντιμετώπιση ασθενών με κρούσματα Covid 19, είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστική. Η απήχηση δείχνει πως κάθε σοβαρή πρόταση βρίσκει ανοικτά μυαλά γιατί η πλειοψηφία των κυπρίων ενδιαφέρεται να ακούσει καθαρές και ρεαλιστικές εισηγήσεις. Η πλειοψηφία βαρέθηκε τα τεχνάσματα, το blame game, τις διακηρύξεις που δεν συνοδεύονται με έργο. Πολύ σύνομα ο ΓΓ του ΟΗΕ θα συγκαλέσει πενταμερή- plus «Σύνοδο για την Κύπρο. Όπως λέει ο ΓΓ του ΟΗΕ «αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά». Αυτό το στοιχείο αποτελεί την έκφραση της αποφασιστικότητας του ΓΓ του ΟΗΕ να καθοδηγήσει τις εξελίξεις με βάση το Πλαίσιο που ανέγνωσε στα μέρη στις 30 Ιουνίου 2017.