Τελευταίο κείμενο του έτους, χωρίς πολλά λόγια, όπως ταιριάζει στις ημέρες και στην εποχή.

Τρεις ευχές για το 2014, από τη σκοπιά των ανθρώπων που τους ενώνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αυτός ο ιστότοπος και η αγωνία της Δημοκρατίας:

– Να βγούμε από τη λογική των Μνημονίων πρώτα, από τα ίδια τα Μνημόνια λίγο αργότερα, όχι ταπεινωμένοι και χωρίς εθνικιστικές κορώνες. Αλλά γιατί εκείνα ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους (τον ολοκληρώνουν σε όλη την Ευρώπη) και εμείς –πολιτικό σύστημα και κοινωνία- προσπαθήσαμε, αγγίξαμε τα όρια μας και ξέρουμε ότι δεν πρέπει να πάμε πίσω αλλά μπρος. Να γίνει η έξοδος από την ασφυξία (που δεν ταυτίζεται με την επιτήρηση) στιγμή της μεταρρύθμισης που χρειαζόμαστε και όχι της αντιμεταρρύθμισης που κάποιοι ονειρεύονται

– Να γεννηθεί μετά τον πνευματικό και με φυσικό τοκετό το νέο σχήμα του ελληνικού προοδευτικού χώρου. Να τολμήσει να μιλήσει με τη δική του φωνή και με τα λόγια που περιμένει ν’ ακούσει ο κόσμος που ήδη επενδύει σε αυτό. Να δώσει τις πρώτες του πολιτικές μάχες με καθαρά πρόσωπα και καθαρές θέσεις, με τις δικές του πάντως θέσεις. Και να μην ξιπαστεί αν τα καταφέρει, να μην παραιτηθεί αν συναντήσει τοίχους ή πλάτες –το ύποπτο, μέσα στη σκοτεινιά, είναι να μην βρίσκεις αντίσταση

– Να επιβιώσει αλλάζοντας η Ευρώπη. Να πάρει το μάθημα της από τις ευρωεκλογές αλλά να μην πληγεί ανεπανόρθωτα. Και αυτό το μάθημα, όπως και το μεγάλο μάθημα της κρίσης: περισσότερη ενότητα, περισσότερη ταπεινότητα, να τα κάνει δύναμη για ρήξεις -θεσμικές, πολιτικές, νοοτροπίας. Μέσα από ένα μεγάλο και με άλλο ύφος πανευρωπαϊκό διάλογο κατά την προεκλογική εκστρατεία, μέσα από άλλου ήθους επιλογές από την πρώτη μέρα της νέας περιόδου.

Καλή χρονιά σε όλους.