Το έως πρόσφατα ανήκουστο βρίσκεται πλέον εν εξελίξει. Ο μηχανισμός του τραγικού Συμβάντος μπήκε ήδη σε κίνηση. Η Ιστορία, για μια ακόμα φορά, κόντρα στις αισιόδοξες ερμηνείες της, δείχνει ότι δεν εξελίσσεται γραμμικά. Η Ιστορία της μεταπολίτευσης τελειώνει εκκωφαντικά με την ενδεχόμενη διάψευση της κυρίαρχης Ιδέας της. Μετά τη δικτατορία, η ιδέα του εξευρωπαϊσμού, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις, διαπερνούσε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τα περισσότερα κόμματα. Εξευρωπαϊσμός σήμαινε δημοκρατία, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα, ανάπτυξη και ευημερία. Για αρκετά χρόνια η Ιδέα έτεινε προς την πραγμάτωσή της. Με την είσοδο δε στη Ζώνη του Ευρώ, φαινόταν ότι η Ελλάδα εδραιωνόταν αμετάκλητα στην ομάδα των πλέον αναπτυγμένων χωρών του κόσμου.
Παρενέβη δραματικά όμως η πανουργία της Ιστορίας. Η εκδήλωση της τρέχουσας κρίσης και η αποτυχία της διαχείρισής της από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα ανέτρεψαν τη ροή των πραγμάτων. Η δημαγωγική δε εκμετάλλευση της κρίσης διόγκωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον έφερε στην εξουσία. Τώρα, πέντε μήνες μετά, φαίνεται ότι η έξοδος της Ελλάδας από τον θεσμικό ευρωπαϊκό χώρο έχει δρομολογηθεί. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αυτό το περίεργο πολιτικό υβρίδιο, όταν διαπίστωσε ότι η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τις δημαγωγικές της υποσχέσεις, προτίμησε το άλμα στο κενό. Πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ , αντί να αναλογιστεί το λάθος της διαπραγμάτευσής του και να πράξει ανάλογα, συμπαρασύρει στον όλεθρο το έθνος και τη χώρα.
Ο κ. Τσίπρας, γνωρίζοντας ότι δεν θα γινόταν αποδεκτή από τους εκπαιδευμένους σε έναν αρχαϊκό «αριστερό» λαϊκισμό βουλευτές του καμιά συμφωνία με μέτρα, επιλέγει τη φυγή με ένα αμφίσημο δημοψήφισμα, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Ετσι αναγορεύει κυνικά το εσωκομματικό του πρόβλημα σε εθνικό και απευθύνεται υποκριτικά στον λαό. Ταυτόχρονα άρχισε να κορυφώνεται η γνωστή σταλινική αντιμετώπιση της διαφωνίας. Οσοι τολμούν να ασκήσουν κριτική στους χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και να διατυπώσουν μια διαφορετική άποψη καταγγέλλονται ως εγκάθετοι των δανειστών και του Σόιμπλε, ως τρόικα εσωτερικού, ως εξωνημένοι εχθροί του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί πάντα με τους ΑΝΕΛ, είναι οι νέοι εθνικόφρονες.
Δυστυχώς σήμερα η μεταλλαγμένη εθνικολαϊκιστική κυβερνητική «Αριστερά», αθέλητα ή κυνικά ηθελημένα, οδηγεί τη χώρα σε άγνωστους τόπους. Αντικειμενικά δε την εξωθεί στην καταστροφή και προσπαθεί διά του δημοψηφίσματος-παρωδία να καταστήσει συνυπεύθυνο και τον λαό. Οσοι είναι ακόμα φορείς των ιδεών μιας δημοκρατικής ευρωπαϊκής Αριστεράς έχουν χρέος, μαζί με τους υπόλοιπους εχέφρονες πολίτες, να πάρουν θέση εναντίον της ενδεχόμενης καταστροφής.