Δεν ξέρω πώς, αλλά όταν ακούω τα περί ακραίου και διαπλεκόμενου καπιταλισμού, άκρατου συμφεροντολογισμού, πλουτοκρατίας, παράνομου πλουτισμού, διαφθοράς και άλλα παρεμφερή επίθετα, αμέσως οι σκέψεις με οδηγούν στον αποθανόντα δημοσιογράφο ο οποίος πέθανε… (εντελώς) στις 14 Δεκεμβρίου 2021, σε ηλικία 72 ετών.
Φαντάζομαι πως ο Γιώργος Τράγκας δεν ήταν απλώς ένας ενεργός σε πολλά επίπεδα μεγαλοδημοσιογράφος· με λίγα λόγια, «δεν είναι αυτό που νομίζεις» όπως λένε οι εξαπατώντες σύζυγοι, γυναίκες και άνδρες, συλληφθέντες σε κατάσταση στιγμιαίας αμαρτωλής παρεκτροπής…
Τον απόντα δημοσιογράφο τον εντάσσω μέσα σε κατηγοριοποιήσεις, όπως εκείνη του Τραμπ, του οποίου οι πράξεις ονομάστηκαν «Τραμπισμός». Εδώ, στο… Ελλάντα, έχουμε αποκτήσει πια, τον… «Τραγκαϊσμό» και είναι πέρα για πέρα, ε γ χ ώ ρ ι ο ς!
Ασφαλώς και θα είσαστε αρκούντως πληροφορημένοι πως ο μακαρίτης ήταν σαΐνι και στεκόταν μια ζωή στην απέναντι όχθη τής υπαρκτής έντιμης δημοσιογραφίας. Δεν είναι νέα αποκάλυψη αυτή η πληροφόρηση, διότι από παλιά, ο εκλιπών, προσδιοριζόταν ως δημοσιογράφος, ιδιοκτήτης μέσων ενημέρωσης, παρουσιαστής εκπομπών στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο· είχαν παραλείψει όμως πως ήταν ακραίος λαϊκιστής, ακροδεξιός, δημιουργός ακροδεξιού κόμματος, φανατικός αντιευρωπαϊστής και υποστηριχτής τής δραχμής, αντιεμβολιαστής, αποταμιευτής τεράστιας μυθικής περιουσίας σε άγνωστες τράπεζες, οι οποίες με προθυμία διακινούν το χρήμα (με το αζημίωτο) σε… ασφαλή σημεία, που είναι δύσκολο να αποκαλυφθούν…
Όταν τον άκουγα, από παλιά, μου δημιουργούσε την αίσθηση ενός λαϊκιστή ραδιοφωνατζή που δημιουργούσε πάντα «καταγγελτικό» κλίμα με θεατρινίστικες κορώνες τεχνητής… αγανάκτησης για τον «άδικο πλούτο», «τα άνομα κέρδη των μεγαλεμπόρων», «το σάπιο πολιτικό σύστημα», τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που «καταχρώνται το δημόσιο», την… φιλοσοφία τής διαπλοκής. Μια αδιάκοπη και ακούραστη μηχανή εκβιασμών (?) και προσπαθειών να ξεχωρίσει πως α υ τ ό ς είναι ο υποστηριχτής τού… λαουτζίκου και στυλοβάτης τής… έντιμης δημοσιογραφίας που πάντα ελέγχει και βάλλει κατά τής «εξουσίας», υποστηρίζοντας με πάθος «τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα»…
Ας το σκεφτούμε σοβαρά: δεν προσποιούμαι πως ζούμε σε κόσμο αγγελικό και τόπο αγαθών προβάτων! Δεν υποστηρίζω πως ο ειλικρινής δημόσιος καταγγελτικός λόγος είναι άχρηστος στη χώρα μας. Καλώς να υπάρχει και μακάρι να θεραπεύει τις πληγές μας. Υπάρχει όμως και ο πολιτισμός τής πληροφόρησης και της καταγγελίας. Πολλοί άλλοι τρόποι έκφρασης, και όχι η ξερή, γενικόλογη και αθεμελίωτη καταγγελία· διότι «μασήσαμε» για χρόνια την… τροφή τού αυριανιστή Γιώργου Κουρή, ο οποίος και στηρίχτηκε πολλαπλώς από τον αναγεννητή τής μεταπολιτευτικής εποχής και θεμελιωτή τής δημοκρατίας, Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο εκδότης Κουρής «δίδαξε», από τον Μάρτιο τού 1980, τον τοξικό καταγγελτικό λόγο με βάση τα οικονομικά συμφέροντα, ανάμεσα στις φράξιες του τότε ΠΑΣΟΚ, με το αζημίωτο… Πολλοί οι «μαθητές» τού μέντορα εκδότη. Έκτοτε, η επαγγελματική αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων ράγισε, χτυπήθηκε ανελέητα και άδικα στο σύνολό της· η κόπρος των λαϊκιστών τής ενημέρωσης μετετράπη σε επικίνδυνο και τοξικό σ υ ν ά φ ι…
Από τότε έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι, με αποτέλεσμα οι Κουρήδες και οι Τράγκες να αυξάνονται, να πληθύνονται και να θέτουν εμπόδια στην ίδια τη δημοκρατία. Αργότερα, το διαδίκτυο, μας έφερε τον καταιγισμό τής πληροφόρησης, για να αναστατώσει τις όποιες ισορροπίες· από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να αναρτήσει ό,τι θέλει, ό,τι τού κατέβει, η ενημέρωση βρίσκει βάλτο και λασπωμένο έδαφος· πώς να στηριχτεί;
Ναι, τον Τραγκαϊσμό οφείλουμε να τον χτυπάμε όπου τον συναντάμε. Είναι το απόλυτο σκουλήκι και τρωκτικό που υποβαθμίζει το δημοκρατικό σύστημα, όχι επειδή δεν προτείνει κάτι εναλλακτικό, αλλά διότι στην ουσία, ενισχύει την διαπλοκή και ακυρώνει δομές, νόμους, ηθική, κουλτούρα, συλλογικά όργανα και δημοκρατικές έννοιες.
Ψάξτε γύρω σας κι ακούστε, δείτε και εντοπίστε εκείνους που συνεχίζουν να συμμετέχουν σ’ αυτό το φθοροποιό συνάφι. Υπάρχουν αλλοίμονο πολλοί ανάμεσά μας που μολύνουν τα ΜΜΕ, αδιαφορώντας για τη συλλογική φθορά που προκαλούν. Δυστυχώς ο δικηγόρος μου, δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ σε ονόματα και διευθύνσεις· θα βρείτε επαγγελματίες «εισαγγελείς»-καταγγέλλοντες, οι οποίοι είναι αστείρευτοι στην δημιουργία παραπληροφόρησης, για δόλιους σκοπούς.
Διαβάστε τους τίτλους των εφημερίδων στα περίπτερα. Τόσες εφημερίδες τού άκρατου κίτρινου και μαύρου λαϊκισμού, οι οποίες χρηματοδοτούνται για να ντροπιάζουν, να εξευτελίζουν ανθρώπους, να βωμολοχούν απερίγραπτα και ανενόχλητα, δίχως τήρηση τής δεοντολογίας, διαφεύγοντας από κάθε έλεγχο, αδιαφορώντας για τις παραβιάσεις των δημοσιογραφικών υποχρεώσεων…
Κι όμως, η πολιτική εξουσία της «χρυσής» περιόδου τού μεγαλοδημοσιογράφου φαίνεται ότι τον στήριξε, ενώ ο χώρος τής δημοσιογραφίας έκανε πως… δεν γνώριζε αυτόν τον «συναδελφικό» υπόκοσμο. Απόδειξη πως δεν υπήρξε καταγγελία ή έρευνα ενόσω ζούσε, ούτε αντίστοιχη έρευνα. Ωστόσο, όσοι γνώριζαν ο μ ο ν ο ο ύ σ α ν ως προς τη σ ι ω π ή! Τώρα, μετά θάνατον, άρχισαν να αποκαλύπτονται τα οφέλη τού αδίστακτου λαϊκιστή.
Ο Τραγκαϊσμός είναι υ π α ρ κ τ ό ς! Το «μυστήριο» τού υπερπλουτισμού τού πάμπλουτου Κροίσου μακαρίτη, ίσως λειτουργήσει μπούμερανγκ για τους κληρονόμους του. Το ελληνικό κράτος οφείλει, έστω καθυστερημένα, να βρει, να φωτίσει τις σκοτεινές διαδρομές τού παράνομου πλούτου, διότι, με αυτά που διάβασα, συμπεραίνω πως αυτός ο πλούτος θα μπορούσε να χρησιμεύσει για να χτιστούν Νοσοκομεία, Σχολεία κλπ.
Θα το επαναλαμβάνω ακούραστα:
στο Έ γ κ λ η μ α χρειάζεται η σκληρή, παραδειγματική και καθαρτήρια Τ ι μ ω ρ ί α…
Φωτό: Pablo Picasso-(Μαύρη φιγούρα, 1948)