στο Δ. Ν. Μαρωνίτη, τον ελθόντα..
τιμή ΑTHENS PRIDE WEEK
«Στον άοπλο ή ακόμη παροπλισμένο πια ορθολογισμό μας – σε ένα είδος λοιπόν λογικής ανασφάλειας» αντιγράφω από το Ημεροδρόμιο του γιου της πλύστρας, Εντευκτήριο, Θεσσαλονίκη 1999, 10.
Πάλι ομοφοβία στο σχολείο, για το Δ.Ν. Γύρισα σπίτι. Έφτιαξα στραπατσάδα. Πάντα μού άρεσαν τα αβγά με ντομάτα, αλλά πώς αυτά μεταμορφώνονται σε εξαίσια στραπατσάδα εγώ και ο Τάσος το οφείλουμε στο Δ.Ν. Έφυγε και ο Τζορτζ Μπίζος, συνήγορος του Μαντέλα. Θυμάμαι τον Δ.Ν. χαρούμενο εκείνην τη βραδιά, 1994, όταν τέλειωσε οριστικά το «απαρτχάιντ». Γιόρτασε με στραπατσάδα και ροζέ, μαζί μας.
Συνεχίζω με Σοφοκλή. Ακολουθώ την Ηρόδοτου παρέα. Που μισούσαν οι Αντωνίνοι. Ο Πλούταρχος. Οι αντισημίτες του ελληνορρωμαϊσμού, όσοι ισοπέδωναν την Ιερουσαλήμ και έσερναν στα θεάματα τους χριστιανούς. Ας έστελλε στον αυτοκράτορα γλυκανάλατες μωρίες ο Πλίνιος ο νεότερος.
Κάνουν πως τους μοιάζουν σήμερα. Πως είναι μάρτυρες, η αφεντιά τους των αρνητών. Των παράλογων, των ισλαμόφοβων, των αμάσκωτων, των κυρ Παντελήδων. Μετέφρασαν το στερέοτυπο του αυτοκράτορα, αυτοί πιστοί τού μίσους, οι αρνητές τού σώματος και της χαράς, Νάτοι! Θέλουν να μαρτυρήσουν. Δε θα φορέσουν μάσκα. Για να πεθάνουν οι άλλοι. Γιατί αυτοί ξέρουν. Ευλογημένοι της άρνησης, του ΟΧΙ που ερμήνευσαν ΕΓΩ τους.
Κι εγώ γνωρίζω και οίδα μαρτυρήσαντες όσους αγαπούσαν απαράλλαχτα τη ζωή. Ζωντανά, Ζωντανοί!! Μαζί με τους ισραηλίτες Ιερούς μάρτυρες του Ολοκαυτώματος, όχι μόνο χριστιανούς, όχι μουσουλμάνους μόνο, μα και άλλους ιδεολογικούς ή μη, πανανθρώπινους κατά ίδιον τρόπο, Σάκο, Βαντσέτι, Σουκατζίδη, Μπελογιάννη, Κωνσταντοπούλου, Πλουμπίδη, Άντονι Χάμπερ, τόσους που αγνοώ, τους Ρωμαίους, τις Ιουλιέτες τού κόσμου τούτου.
Κι οι μισάνθρωποι του σκοταδιού, της «ελευθερίας τού να υποτάσσουν εμάς και τους άλλους» έρχονται να κυνηγήσουν το μαρτύριο, να καθαγιαστούν, να διεκδικήσουν θέση εμπροσθοφύλακος στο στρατό τού παράλογου Μίθρα. Την τούμπα πτωμάτων. Είναι ο Ηρώδης όλοι-όλες, όταν συναθροίζονται αμάσκωτοι, να εξεγείρονται (αν)ιεροί ενάντια στην ιερότητα, Τώρα να αποπατούν σε παρελθόν και μέλλον.
Την ιερότητα κοπιάζουν να κερδίσουν, γιατί συνταράσσονται από την ανομολόγητη αποδεδειγμένη προοπτική που τους ενώνει με όλους μας, τη θνητή προοπτική. Για αυτό την επισπεύδουν. Για τους άλλους όχι τον εαυτό τους. Στήνουν και ορχεύονται στο πανηγύρι της ανισότητας.
Μας καλούν να τους απορρίψουμε. Να τους μοιάσουμε. Να τους διώξουμε. Να τους προσφέρουμε το δίκιο που (πόσω μάλλον αυτοί) κανείς δεν έχει. Κανείς δεν του είναι. Δεν είναι έτσι κι αλλιώς.
Λογικό το ανθρώπινο μαρτύριο, νόστος μας ήταν, είναι, θάναι η ΑΓΑΠΗ! ΝΑΙ!