Η κ. Ευλαμπία, γυναίκα μέσης ηλικίας, μέσης μόρφωσης, με εμπειρίες κυρίως από τον τόπο της, θρησκευόμενη, τακτική σε εκδηλώσεις εκκλησιών και μοναστηριών, διαχειρίζεται τον παραδοσιακό ξενώνα της με εξαιρετικό επαγγελματισμό και νοικοκυρωσύνη. Πρόθυμη και προστατευτική, περιποιείται τους πελάτες σαν να ήταν παιδιά της. Μαγείρισσα με κέφι και μεράκι, καλλιτεχνική φύση, έντιμη, καλωσυνάτη και γελαστή. Ένας ιδανικός μικρο-επιχειρηματίας, στηρίζει την τοπική οικονομία και προωθεί μια ποιοτική τουριστική ανάπτυξη.

Η σχολική εκπαίδευση, αντί να διαφωτίσει, ψέκασε αυτή την προικισμένη και δοτική προσωπικότητα. Από την πρώτη Δημοτικού μέχρι το Λύκειο, στο πρόγραμμα ένα αδιάκοπο ντοπάρισμα για τη μοναδικότητα της φυλής, για την πολεμική αρετή, για το ελληνορθόδοξο μεγαλείο. Πνεύματα εύπλαστα διαποτίζονται με εθνικισμό και θρησκευτική αδιαλλαξία και, ως αποτέλεσμα, οι πιο ευάλωτοι γίνονται φανατικοί και ρατσιστές. Η μεταρρύθμιση που θα τερμάτιζε αυτή την εκπαιδευτική στρέβλωση δεν απασχόλησε όσα κόμματα κυβέρνησαν τη χώρα επί 40 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση.

Η κ. Ευλαμπία αγαπά τους συμπατριώτες της και γενικά τους Έλληνες, αλλά μόνον αυτούς. Η θρησκευτικότητά της μετατρέπεται σε εχθρότητα προς το άλλο. Οι Γερμανοί, αδιακρίτως, είναι κακοί άνθρωποι, οι υπόλοιποι ξένοι είναι παράξενοι και, εν πάσει περιπτώσει, κατώτεροι από τη φυλή μας. Απεχθάνεται τους πολιτικούς, δεν θέλουν το καλό της χώρας. Η ελευθερία και η δημοκρατία είναι επιθυμητές αν βοηθούν το έθνος, αλλά μήπως είναι προτιμότερη η δικτατορία κάποιων καλών χριστιανών; Όσον αφορά τις εκλογές, θ’ ακολουθήσει τη συμβουλή του πνευματικού της.