Ονόματα και λέξεις «έπαιξαν» πολύ αυτές τις μέρες: Σαββίδης, Αυτόφωρα, περίστροφα, μπράβοι, οφσάϊντ, κανονισμοί, Βασιλειάδης, FIFA, ΟΥΕΦΑ, εντολές υφυπουργού περί «ενός νέου πλαισίου κανόνων ποδοσφαίρου», ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Super League, αθλητική Δικαιοσύνη, Συμβούλια, συσκέψεις παραγόντων, Επιτροπές «ελέγχου», ανακοινώσεις για διακοπή πρωταθλήματος, όλα ένα τουρλουμπούκι ελληνικού κατατεθέντος σήματος…
Σημαντικό; Βεβαίως-βεβαίως, για όσο θα κρατιέται φρέσκο το θέμα και θα συζητιέται στα καφενεία τής ελληνικής Επικράτειας.
Θεωρείται ως «σημαντικό θέμα» αυτό που συνέβη την Κυριακή (11/3) στο γήπεδο της Τούμπας και όντως είναι, αλλά για πόσο; Πόσο διαρκεί κάτι που αντιμετωπίζεται ως «ενδιαφέρον θέμα»; Οι εικόνες τού… πιστολέρο Προέδρου ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και-λένε-πως ντρόπιασε τη χώρα μας, αποκαλύπτοντας, για άλλη μια φορά, πως το ποδοσφαιρικό μας Σύστημα νοσεί και χρειάζεται άμεση θεραπεία. Προς το παρόν, σκέπασε την Novartis, και άλλα σκάνδαλα που ποτέ δεν μας έλειψαν…
Σώπα καλέ… Όλοι είναι ευχαριστημένοι κατά βάθος, γιατί έχω ακούσει και έχω διαβάσει πολλές φορές πως το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχώς «βελτιώνεται» και κάτι τέτοιο ικανοποιεί το φιλοθεάμον φίλαθλο κοινό. Όμως, απ’ ότι μαθαίνω, κόσμος στα ελληνικά γήπεδα πηγαίνει μόνο σε σημαντικά ντέρμπι και οι άδειες κερκίδες μαρτυρούν, στους υπόλοιπους αγώνες, την συνεχή απαξίωση των μικρομεσαίων ομάδων.
Η αφορμή τής σαβίδειας σαχλαμάρας, η ανευθυνότητά του, η κουτσαβάκικη συμπεριφορά, το καουμπόικο στιλ, η υπεροψία τού «Πρώτου τη τάξη», η αδιαφορία του για 35.000 κόσμο, χώρια τους τηλεθεατές, το ύφος 100 Καρδιναλίων, την αδιαφορία του για την υποτίμηση των θεσμών σε μια χώρα όπου «παίζει» με τις επενδύσεις του, ο μεγαλομέτοχος με τον οπαδικό «στρατό» μιας ομάδας, ο νέος επενδυτής από τη Ρωσία που ήρθε για να μείνει και να γίνει πρωταθλητής, έστω του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Αλήθεια, σας θυμίζει τίποτα όλο αυτό; Μήπως θυμόσαστε αντίστοιχες συμπεριφορές, άλλων δερβίσηδων, σε παλαιότερες εποχές; Μήπως θυμόσαστε δικαστικές έρευνες, κουκουλώματα, συνομωσίες, «παράγκες», δίκες παρωδία, σκάνδαλα διαιτησίας, κρατικές αρωγές, «φιλικές» σχέσεις με υπουργούς, γραμματείς και φαρισαίους;
Η δομή τού ελληνικού Κράτους, ήταν, είναι και θα είναι (?) διαπλεκόμενη και τα χαρακτηριστικά τού ελληνικού ποδοσφαίρου υπογραμμίζουν αυτή την άποψη που δεν είναι μόνο δική μου… Το όλο σύστημα που έχει δημιουργηθεί έχει να κάνει με το βαθύ κράτος και με το προβληματικό, έως και  αρρωστημένο, ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο κολλάει στο «αθλητικό κατεστημένο» σαν τη μύγα στο μέλι… Τι να υπάρχει εκεί άραγε;  Χρήμα! Πολύ χρήμα! Πάρα πολύ χρήμα και εξουσίες (μικρές και μεγάλες) στο… μέσα σώμα τού Κράτους. Κι όταν μπεις, μπαίνεις μέσα (στο σώμα) σαν παμφάγο τρωκτικό. Εξάλλου, οι Θεσμοί διευκολύνουν την πολιτική αναρρίχηση και αυτό διδάσκει καί το παράδειγμα του δημάρχου Μπέου στον Βόλο…

Βρισκόμαστε τρεις μόνο ημέρες από την σκοτεινή εκείνη στιγμή, κατά την οποία παίχτηκε η παράσταση μιας παράλογης κίνησης στο 90’ του αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, με τον… είπα, ξείπα διαιτητή  και τον πιστολέρο παράγοντα να εισβάλει στο γήπεδο μαζί με τους μπράβους του. Η Αστυνομία παρούσα, μπροστά σε έναν κόσμο στον οποίο, λίγες ημέρες πριν το ντέρμπι, ο ίδιος ο πιστολέρο-παράγοντας, συνιστούσε να καθίσει φρόνιμα, να μη δημιουργηθούν επεισόδια και το εκμεταλλευτούν οι «αντίπαλοι»…
Ο έμπειρος μεγαλομέτοχος δεν συνελήφθη. Κρύφτηκε. Η Αστυνομία, μπροστά στα μάτια της οποίας έγινε η εισβολή, τον «έψαχνε» και δεν τον έβρισκε, το αυτόφωρο δεν έγινε, γνωστές εξάλλου οι μέθοδοι όσων, τέτοιες δικαστικές υποθέσεις, τις χειρίζονται με… σύνεση και γνώση. Μετά, η δημόσια «συγγνώμη» τού μεγαλομετόχου, για να… εξομαλύνει τις διαδικασίες, αφού η κοινή γνώμη δείχνει να ενοχλήθηκε για την οπλοφορία και την συμπεριφορά τού εισβολέα.
Στην ίδια ανακοίνωση-συγγνώμη δήλωσε μεταξύ άλλων: «Δυστυχώς, τόσο εγώ και η οικογένεια μου, όσο και οι συνάδελφοί μου, βρεθήκαμε όμηροι του τελείως αρρώστου ποδοσφαιρικού κατεστημένου.»…
Όλοι μιλούν για «αρρώστια» και οι μεγαλοπαράγοντες  κάτι ξέρουν περισσότερο από τους υπόλοιπους. Αυτή η «αρρώστια» είναι του ίδιου τού συστήματος που έ θ ρ ε ψ ε και ι σ χ υ ρ ο π ο ί η σ ε τις δομές μιας διεφθαρμένης παραγοντικής πραγματικότητας γύρω από στοιχήματα, νταηλίκια, διαπλοκές, και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Ενίσχυσε συμμορίες, μαφιόζικες μεθόδους, διευρύνοντας περισσότερο το σκοτεινό βαθύ κράτος! Όταν ο άρρωστος μιλάει για την «αρρώστια» και μάλιστα με τη λογική πως με την ενέργειά του πήρε μέρος στην «αρρώστια», τότε το μυαλό πελαγοδρομεί και τα λόγια περιττεύουν.

Ουδείς πλέον γνωρίζει την εξέλιξη, παρ’ όλες τις ανακοινώσεις τής πολιτείας για βαρύτατες κυρώσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αυτό το τελευταίο, έχει να κάνει με την προσωρινή διακοπή τού πρωταθλήματος, αλλά σκέφτομαι πως κάτι τέτοιο θα προκαλέσει αδικίες, καταστροφή περιουσιών και αντιαθλητικό πνεύμα. Αντί να τηρηθούν αυστηρά οι υπάρχοντες νόμοι, αντί η πολιτεία να ακολουθήσει το ήδη υπάρχον νομικό πλαίσιο και να βρει τρόπους ώστε η Δικαιοσύνη να πάψει να κινείται σε ρυθμούς χελώνας, σκέφτεται να επιβάλλει ένα απαγορευτικό και να παίξει το χαρτί τού άσπιλου και αμόλυντου μπροστά στην αδικία.
Θα τιμωρηθούν οι ομάδες, οι παίχτες, οι προπονητές, οι γυμναστές, οι επενδύσεις των μετόχων, οι στοιχηματικές εταιρίες, το τηλεοπτικό μάρκετινγκ, οι εκατοντάδες-χιλιάδες συμβάσεις, η απασχόληση του φίλαθλου κόσμου, τα Σαββατοκύριακα του λαού, οι συζητήσεις, τα πειράγματα, τέλος, η καθημερινότητα!!! Εάν είσαι σοβαρό κράτος, βρες τους συνταγματικούς και νόμιμους τρόπους, για να χτυπήσεις εκεί που πονάει. Χτύπα την αρρώστια, μην κόβεις το χέρι.

Ας συνεδριάζουν οι επιτροπές και οι αρμόδιοι. Ας κάνουν τη δική τους παράσταση. Ούτως ή άλλως θέαμα είναι. Ακόμα και τα μυστικά συμβούλια και οι συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών, θέαμα είναι. Όλο αυτό το ελληνικό τουρλομπούκι, στο βάθος, είναι μια συλλογική μελαγχολία με θέα στο θέαμα του θλιβερού εναγκαλισμού, τού βαθέως κράτους, με τους «στρατηγούς» των έμμισθων… στρατιωτών των μεγάλων ΠΑΕ, που πετάνε εύκολα και ανερυθρίαστα μια «συγγνώμη»…