Κάθε χρόνο, ακούμε ότι καθορίζονται χρονικές περίοδοι που οι κυνηγοί συμπολίτες μας, απαγορεύεται να ασκούν το «άθλημά» τους, όπως πολλοί ισχυρίζονται, το χόμπι τους άλλοι, την εκτόνωση της επιθετικότητάς τους όπως ισχυρίζονται τρίτοι, ή ακόμη και την αντιοικολογική τους μανία, όπως κάποιοι άλλοι καταγγέλλουν.

Την απαγόρευση την δικαιολογούν σαν ένα κυνηγετικό «κενό», λόγω περιόδου αναπαραγωγής.

Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων αυτό δεν ισχύει, διότι π.χ. οι λαγοί, όπως και τα κουνέλια, αναπαράγονται όλο το χρόνο, απλώς, το διάστημα της «απαγόρευσης», επιτρέπει στην αναπαραγωγή να συνεχισθεί και έτσι να εξελίσσεται «απρόσκοπτα», ο κύκλος του κυνηγού και του θηράματος.

Θα μου πείτε, τι σε έπιασε τέτοια εποχή, για να ασχολείσαι με τα γεννητούρια των λαγών και δεν ασχολείσαι με το να μαζεύεις ψήφους και σταυρούς, μιας κι είσαι υποψήφια ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ με την Ελιά;

Αντί να ασχολείσαι με τα γεννητούρια του λαγού, δεν αρχίζεις και εσύ να… «τάζεις λαγούς με πετραχήλια»; εκλογές έχουμε, παίξε και εσύ το παιχνίδι σου, χόρεψε στον ρυθμό που σου χτυπούν, εξάλλου έτσι κάνουν οι περισσότεροι.

Ε λοιπόν φίλοι μου εγώ, δεν κάνω και δεν θα κάνω ότι κάνουν οι περισσότεροι, δεν θα χορέψω στον ρυθμό που χτυπούν.

Εγώ συζητώ με τους πολίτες, συμπαραστέκομαι και λειτουργώ με πολιτικό λόγο υπεύθυνο, με αρχές και αντιλήψεις που πρέπει να διακατέχουν τον δημόσιο λόγο, τον δημόσιο διάλογο, σε μια εποχή που η πατρίδα μας δεν περνάει τα καλλίτερά της και εμείς οι νέοι και οι νέες της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης, πρέπει να ξανακτίσουμε την χώρα και η χώρα δεν κτίζεται με αντιλήψεις του τύπου «Μαυρογιαλούρου» και «Γκρούεζα».

Γιατί όμως αναφέρθηκα στα παιδιά του λαγού;

Οι λαγοί, επειδή γεννούν πολλά λαγουδάκια όπως και τα κουνέλια και επειδή είναι εκτεθειμένα στην ύπαιθρο κινδυνεύουν από πολλούς εχθρούς, για να διασώσουν όσα μπορούν, δεν τα βάζουν όλα μαζί, αλλά τα σκορπούν σε πολλά μέρη, αυξάνοντας έτσι τις δυνατότητες επιβίωσης περισσότερων, από την απειλή των πάσης φύσης αρπακτικών.

Στην Κρήτη λοιπόν, χρησιμοποιούμε μεταφορικά την φράση “Σκόρπισαν σαν του λαγού τα παιδιά”, όταν κάποιο σύνολο διασκορπίζεται άναρχα, έτσι ώστε ο ένας, να μην ξέρει που βρίσκεται ο άλλος, στην πιθανότητα κάποιος ή κάποιοι να διασωθούν.

Στην ουσία, περιγράφεται η διάλυση, η διάσπαση, άρα η κρίση.

Δυστυχώς, στην πολιτική γίνεται το ανάποδο, ενώ ο λαγός σκορπίζει ο ίδιος τα παιδιά του για λόγους επιβίωσης, εδώ αυτοδιασκορπίζονται, διότι έτσι νομίζουν ότι θα αυτοδιασωθούν και ότι για αυτούς προσωπικά έτσι, είναι καλύτερα.

Πόσο πολύ δεν έχουν καταλάβει το αυτονόητο, ότι δηλαδή τα πάρα πολλά εγώ, δεν αξίζουν τίποτα μπροστά σε ένα εμείς.

Στους χαλεπούς καιρούς που περνάμε, τα πολιτικά κόμματα και δεν εξαιρώ από αυτά ούτε το ΠΑΣΟΚ, του οποίου είμαι υποψήφια ευρωβουλευτής με την Ελιά, σε εποχή που απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση, έχουμε πολλούς τενόρους, πολλές πριμαντόνες, άλλους φάλτσους, άλλους με τσάμικα, άλλους με λίρες και βιολιά.

Όμως απαιτείται ορχήστρα, απαιτείται ενότητα δυνάμεων, ενότητα στόχων.

Εγώ προσωπικά ως νέος άνθρωπος, γι’ αυτήν την μεγάλη ενότητα παλεύω, για την ορχήστρα και όχι για τους τενόρους ή τις πριμαντόνες, για την ανανέωση, για την μεγάλη προοδευτική παράταξη, για την ανανέωση της πολιτικής πρότασης του ΠΑΣΟΚ, που πρέπει να βρει το δρόμο του, μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις.

Για να κτίσουμε πάλι, αυτό που δυστυχώς πολλοί οδήγησαν σε κρίση και σήμερα μας αγναντεύουν από απέναντι, διότι έτσι νομίζουν ότι θα φύγουν από τις όποιες ευθύνες τους.

Δεν κρύβω τη στενοχώρια μου, όταν βλέπω ανθρώπους, στελέχη, που όχι στο πολύ απώτερο παρελθόν ήσαν μπροστά, σήμερα, να περιφέρονται από εδώ και από κει, να κουνούν το δάχτυλο, ως παρθενογεννημένοι και καθαρμένοι.

Εμείς οι νέοι, θα ξανακτίσουμε την παράταξη, θα ξανακτίσουμε το ΠΑΣΟΚ, θα ξανακτίσουμε τη χώρα.

Οι ευρωεκλογές, είναι μια ευκαιρία για τους πολίτες να απαντήσουν με ανανέωση, με ποιότητα, να ανταποκριθούν στο ήθος και στην ανιδιοτέλεια, όλοι θα κριθούν και οι κρίνοντες κρίνονται.

Θα μιλήσει η κοινωνία σύμφωνα με τις ανάγκες της, με περίσκεψη και όχι οργή, θα κερδίσει η ποιότητα τους όποιους απολίτικους μηχανισμούς ή μεθόδους.

Ιδού η ερώτηση, το δίλημμα είναι σαφές.

Ανανέωση, πρόταση, ποιότητα, αρχές, μέλλον, η βήματα σημειωτόν και προς τα πίσω στους μαυρογιαλουρισμούς και στην πολιτική χωρίς αρχές;

Ο λαός, οι πολίτες, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να σκεφθούν και να ψηφίσουν με περίσκεψη, η χώρα δεν έχει περιθώρια για πειραματισμούς και οπισθοδρόμηση.