Για τις ευθύνες των εμπλεκομένων στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς γράψαμε χτες(εδώ). Παρόλα αυτά η προσπάθεια γίνεται. Αλλά τώρα έρχεται να την υπονομεύσει και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος αρνήθηκε να παραστεί στη χτεσινή Συνδιάσκεψη.

Με μια ανακοίνωση, που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική (ολόκληρη εδώ), ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να βρει επιχειρήματα για την υπονομευτική στάση του. Ισχυρίζεται, πρώτον, ότι επιχειρείται «αυτοκατάργηση» του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι ολοφάνερο ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Στο εγχείρημα συμμετέχουν πρώην υπουργοί, που είχε στη δική του κυβέρνηση. Εκτός αν ο ίδιος συμφωνεί με άλλους πρώην υπουργούς του, που είδαν το φώς είτε στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη ΔΗΜΑΡ.

Ισχυρίζεται, δεύτερον, ότι για να γίνει «η ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» πρέπει να κινητοποιηθούν οι «υγιείς» κ.λπ. δυνάμεις. Αλήθεια, ποιες είναι αυτές; Και γιατί ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε να τις κινητοποιήσει, ώστε να «μπολιάσουν» το νέο εγχείρημα και να το κάνουν πλουσιότερο και καλύτερο; Τι έκανε εδώ και μήνες που γίνεται αυτή η προσπάθεια; Ποια πρωτοβουλία πήρε; Απολύτως καμία.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει μεγάλες ευθύνες για την κατρακύλα του άλλοτε κραταιού κόμματος, που ίδρυσε ο πατέρας του. To 12% του Μαΐου και Ιουνίου του 2012 δεν χρεώνεται μόνο στον Βενιζέλο, που ήταν αρχηγός δύο μηνών. Είχαν προηγηθεί δύο δικά του χρόνια στην πρωθυπουργία. Οι επιλογές του στιγμάτισαν την μετέπειτα πορεία του κόμματός του. Άλλωστε, ο ίδιος αναζήτησε σωσίβιο σωτηρίας, ορίζοντας τον Βενιζέλο υπουργό Οικονομικών, τον Ιούνιο του 2011. Οι ευθύνες ανήκουν σε όλους.

Γι’ αυτό, είναι απαράδεκτο ο Γιώργος να εμφανίζεται σήμερα «υπεράνω» και να κάνει κριτική απέξω και εκ του ασφαλούς για τις όποιες -έστω λειψές- προσπάθειες των άλλων να συγκρατήσουν την κατρακύλα.

Αν δεν θέλει να συνδράμει, δικαίωμά του. Τουλάχιστον να μην τις υπονομεύει στην πιο κρίσιμη στιγμή, δυο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές.