Η κυβέρνηση αυτή την ώρα δίνει τις δυσκολότερες μάχες της. Από την μια δέχεται τις αφόρητες πιέσεις των εκπρόσωπων των δανειστών, που φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται την εκρηκτική οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην όποια βρίσκεται η χώρα. Από την μάχη αυτή, μπορεί να βγει νικηφόρα και να οδηγήσει τη χώρα στην μεταμνημονιακη εποχή ένα νέο μοντέλο οικονομίας και κοινωνίας, που δεν θα έχει σχέση με τις παθογένειες του παρελθόντος. Αρκεί να προωθήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τις βαθιές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Και να αξιοποιήσει τα σημαντικά επιτεύγματα που έφεραν οι θυσίες της κοινωνίας από το 2010 και μετά. Ταυτόχρονα δε, να αξιοποιήσει το νέο κλίμα κατά της λιτότητας και υπέρ των πολιτικών ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής που αναπτύσσεται σε μεγάλα τμήματα της Ευρώπης, αλλά και της ιδίας της Γερμανίας.
Από την άλλη, δέχεται την επίθεση του αμαρτωλού κατεστημένου του παρελθόντος της παρακμής. Αιχμή του δόρατος αυτήν την στιγμή είναι η κεφαλή του πολυπλόκαμου τέρατος, το πανεπιστημιακό κατεστημένο.
Πρυτάνεις και τμήμα καθηγητών, διοικητικοί υπάλληλοι και ακροαριστεροί φοιτητές, έχουν φέρει σε απόγνωση δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και τις οικογένειές τους, χιλιάδες ανθρώπους που χρειάζονται απεγνωσμένα ένα πιστοποιητικό σπουδών για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Η κυβέρνηση οφείλει να σπάσει με αποφασιστικότητα το απόστημα. Τώρα είναι η ώρα να απαλλαγεί η χώρα από δαύτους. Αλλά γι? αυτό χρειάζεται και λαϊκή κινητοποίηση. Το πανεπιστημιακό κατεστημένο έχει μετεξελιχθεί σε παρακρατικό ολοκληρωτικό καθεστώς. Μια βελούδινη επανάσταση εναντίον του είναι αναγκαία.
Παρά δίπλα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι αν η χώρα πηδήσει τους σκοπέλους, αυτός χάνει κάθε προοπτική εξουσίας. Γι? αυτό έχει επιδοθεί σε μια ανήθικη και αντίθετη στα συμφέροντα της χώρας θεμελιωτική έφοδο ανατροπής της κυβέρνησης. Στην προσπάθεια αυτή συνδυάζει τα χειρότερα στοιχειά του λαϊκισμού και του σταλινισμού. Ακόμη και κατά δικών του ανθρώπων, όπως έδειξε η περίπτωση του Πέτρου Τατσοπούλου.
Και είναι περίεργο που αυτή την στιγμή επέλεξαν ο Κουβέλης και άλλα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, για να ανοίξουν θέμα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ευτυχώς φαίνεται ότι ισχυρές δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς αντιτίθενται σε αυτό το εγχείρημα, όπως έδειξαν οι χθεσινές παρεμβάσεις του Σπύρου Λυκούδη και του Ανδρέα Παπαδόπουλου.
Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό σκηνικό, γίνεται όρος ζωής για τη χώρα η δημιουργία ενός ενδιάμεσου πόλου, ενός πόλου σταθερότητας, μετριοπάθειας και κοινωνικής ευαισθησίας. Η προσπάθεια για τη σύγκλιση των κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, πρέπει να επιταχυνθεί.
Με αυτή την έννοια ήταν σημαντική η συνάντηση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ με τους εκπροσώπους των κεντροαριστερών κινήσεων. Η πρωτοβουλία των 59 είναι η ομπρέλα του εγχειρήματος. Πρέπει όμως να υπάρξει ενεργότερη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και των κινήσεων, συλλογικοτήτων, τοπικών πρωτοβουλιών και προσώπων του χώρου.