Τώρα…

Γιάννης Πανούσης 06 Ιαν 2017

Και χαμογέλασα

προχωρώντας στο χρόνο

με νέα πρόσωπα

με νέα ακούσματα

Βασ.Δραγούνη, Η ημερομηνία

 

Χωράνε στην Ελλάδα πολλά κόμματα του Κεντροδεξιού,Κεντροαριστερού ή σκέτα Κεντρώου χώρου;Ναί,γιατί όχι;Αυτό είναι το δημοκρατικό παιχνίδι κι αυτή είναι η πολυμορφία και πολυσυλλεκτικότητα του[λεγόμενου]Μεσαίου χώρου.

Άρα το ζήτημα δεν  είναι αν πρέπει [και μπορεί;] να ιδρυθεί ένα νέο σχήμα,ή αν υπάρχει σχετική ανάγκη,όπως αυτή προκύπτει από δημοσκοπήσεις, αλλά κι από την αίσθηση ενός πολιτικού κενού. Το ζήτημα είναι η Ταυτότητα και ο Αρχηγός. Δεν αναφέρομαι στις Αρχές και στις Διακηρύξεις γιατί αυτές πολλές φορές ισχύουν ή καταπατώνται σε συνάρτηση με το Ποιός εκπροσωπεί και εκφράζει το Νέο και Ποιά είναι εξαρχής η Ταυτότητα του σχήματος.

Τα υπόλοιπα[του τύπου=να μαζευτούμε,να συζητήσουμε,να ψηφίσουμε ,να ψηφιστούμε, να βρούμε το μέσον όρο συμφωνίας, να εκλέξουμε με ποσοστώσεις,να στηρίξουμε όλοι] τα έχουμε ξαναδεί και γνωρίζουμε τη ‘’συνέχεια του έργου’’[ τριβές και προστριβές].

ΤΩΡΑ ο Αρχηγός[και το επιτελείο] και ΤΩΡΑ η Ταυτότητα.

Η χώρα έχει ανάγκη από καπετάνιο,στιβαρά χέρια και σκληρή  ιδεολογικοπολιτική ‘γραμμή’[αυτόνομη κι όχι ετεροπροσδιοριζόμενη π.χ.εναντίον του ενός και υπέρ του άλλου αν είναι ‘αλλιως’].

Τα έχουν κατανοήσει άραγε αυτά οι επισπεύδοντες;