Η συζήτηση για το Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2018 από τις αρχές του Νοεμβρίου, καθώς και η συζήτηση για τη διανομή του υπερπλεονάσματος του 2017 στην Ολομέλεια της Βουλής, τη Δευτέρα που πέρασε, ανέδειξε σε πολύ αδρές γραμμές ένα ζήτημα: Και η ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ;
Γιατί η ξεκάθαρη πολιτική επιδίωξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και κατά το 2016 και το 2017 αλλά και στον Προϋπολογισμό του 2018, δηλαδή η ανάδειξη του υπερπλεονάσματος, και η διανομή «μερίσματος» του κατά το δοκούν ως κύριος ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ πολιτικό- οικονομικός στόχος και αυτοσκοπό, για την επίτευξη του οποίου υποτάσσονται και κυρίως προσαρμόζονται όλα τα βασικά μεγέθη του Τακτικού Προϋπολογισμού, είχε αναπόφευκτα και … παράπλευρες επιπτώσεις!
Ο εκτιμώμενος ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας είναι μειωμένος κατά μία ποσοστιαία μονάδα, 1,6% έναντι της πρόβλεψης του Προϋπολογισμού 2017 για 2,7%. Είναι προφανές λοιπόν ότι τα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, που δεν κατορθώθηκε να ξεπεράσουν τα 100 εκατ. ευρω, το πάγωμα των δαπανών του προϋπολογισμού και μάλιστα αυτών που προορίζονταν για τα χαμηλά στρώματα, και η διόγκωση των ληξιπρόθεσμων του δημοσίου δεν φτάνουν για να δικαιολογήσουν, το αυξημένο έναντι του στόχου πλεόνασμα κατά 1,235 εκατ. ευρώ, ή 0,7% του ΑΕΠ(!), όπως αναφέρεται πλέον στην Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού 2018.
Αυτά τα υπερπλεονάσματα του 2016 και 2017 προέκυψαν από τις παραπάνω πηγές αλλά ΚΑΙ από την υπερφορολόγηση! Αυτήν, που τα κυβερνητικά στελέχη ονομάζουν: ΥΠΕΡΑΠΟΔΟΣΗ εσόδων. Αναφέρομαι στους επιβεβλημένους εξοντωτικούς άμεσους φόρους σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, στους έμμεσους φόρους, που στην τριετία η αναλογία τους με τους άμεσους ανέβηκε από το 1,14 στο 1,30, στις δυσβάστακτες ασφαλιστικές εισφορές. Αλλά και πέραν αυτών αναφέρομαι και στα έσοδα που δεν θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα, αλλά έχουν γονατίσει τους «υπόχρεους»: Στην σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 50% στο 100% από τους ελευθεροεπαγγελματίες, στην πρακτική των κατασχέσεων των τραπεζιτικών λογαριασμών καθώς και σε αυτά που συνιστούν την πλασματική ευρωστία(!) του ΕΦΚΑ, όπως οι μεγάλες καθυστερήσεις έκδοσης νέων συντάξεων(εκκρεμεί η έκδοση 300.000 συντάξεων), η αλλαγή του τρόπου καταβολής των εισφορών από τους ελευθεροεπαγγελματίες, που καταβάλλουν φέτος εισφορές 18μήνου, ο προσωρινός υπολογισμός των εισφορών ελευθεροεπαγγελματιών με βάση τα εισοδήματα του 2015 και όχι του 2016, που ήταν μειωμένα κατά 23%!
Ούτε ανόητος ούτε και …γκαφατζής μπορεί να χαρακτηριστεί ό Γ. Χουλιαράκης όταν μπροστά στην εξόφθαλμη και βοούσα πραγματικότητα, της φορολογικής και εισφοροδοτικής συμπίεσης της μεσαίας τάξης αναγκάστηκε να δηλώσει στις 1/11/17 ότι: «Η φορολογική επιβάρυνση, που συνεπάγεται ο προϋπολογισμός του 2017 και του 2018 είναι μεγάλη. Είναι μεγάλη για τους έντιμους και τους συνεπείς, για τη μεσαία τάξη και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και είναι μια συνειδητή επιλογή που μεταβατικά πήρε η κυβέρνηση ώστε να ενισχύσει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα».
Για να γνωρίζουμε και το μέγεθος της συρρίκνωσης των εισοδημάτων στη χώρα μας πρέπει να σημειώσουμε ότι το 91% των φορολογουμένων δηλώνουν εισοδήματα κάτω από 20.000 ευρώ.
Φυσικά η αιμορραγία αυτή της μεσαίας τάξης δεν είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα της πολιτικής των τριών ετών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το βέβαιο είναι ότι η καθήλωση και η υποβάθμιση των μεσαίων στρωμάτων, πραγματική ραχοκοκαλιά και της ελληνικής κοινωνίας, σοβεί τα 9 χρόνια της κρίσης. Έχει όμως επιταθεί δραματικά, χωρίς προοπτικές, την τελευταία 3ετία.
Αντιστροφή της πορείας καθίζησης με τη συνέχιση των κεντρικών επιλογών αυτής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πιστεύω ότι μπορεί να αναμένεται. Και την επόμενη χρονιά όλα τα σφυριά των μέτρων και των πολιτικών θα κτυπούν στο… αμόνι του πως θα πιάσουμε πλεόνασμα 3,8% του ΑΕΠ!
Και η μεσαία τάξη; Θα ψάχνει να βρει μαζί με τον Ε. Τσακαλώτο σε πιο δεκατημόριο της διανομής του εισοδήματος θα εντάσσεται το εισόδημα των 12.000 έως 18.000, ώστε το κατώτερο μέρος των μεσαίων στρωμάτων να επωφελούνται και αυτά από το νέο υπερπλεόνασμα!