Με ελκύουν θέματα που προκαλούν το ενδιαφέρον μου, αλλά και που σχετίζονται με τη δημιουργική υπόσταση του ελληνικού τραγουδιού· μια δημιουργία την οποία υπηρετώ εδώ και χρόνια και σέβομαι απόλυτα.
Για να γίνω πιο σαφής, αναφέρομαι σε αναρτημένο βιντεάκι, το οποίο απαθανατίζει τον «Πρόεδρο», τον «Τίγρη» ντε, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, όπου τον βλέπουμε να διασκεδάζει παρακολουθώντας τον γνωστό… λαϊκιστή, διασκεδαστή, βασιλιά τού παρακμιακού τραγουδιού και της νυχτερινής ευτέλειας, της υπανάπτυκτης και αλλοπρόσαλλης ερμηνευτικής έκφρασης· τραγουδιστή τού πιο αλλοπρόσαλου μίγματος, του (δήθεν) σύγχρονου πολτοποιημένου «λαϊκού» τραγουδιού…
Το βιντεάκι, ξεπερνάει την έννοια του γελοίου και καταντάει κ α τ ά π τ υ σ τ ο ! Προσέξτε το: https://www.youtube.com/watch?v=xBw1K74mACc
Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ εμφανίζεται να απολαμβάνει σαν… Πασσάς στα Γιάννενα, ως Ολιγάρχης, ως ένας από τους 500 πιο πλούσιους του πλανήτη, τις προσωπικές του… αισθητικές προτιμήσεις, τόσο ως Κροίσος, όσο και ως Πόντιος, που αρέσκεται να… τιμά τις προγονικές του παραδόσεις!
Γκούγκλαρα το όνομά του και διάβασα μεταξύ άλλων:
«Είναι εφοπλιστής, επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ και μεγαλομέτοχος των ΟΠΑΠ και της εισηγμένης στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης Aegean Marine Petroleum που αποτελεί τη μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου στην Ελλάδα, με σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια και τη βόρεια Αφρική.»
Αυτά όμως είναι τα λεγόμενα «προσωπικά δεδομένα», τα οποία βεβαίως είναι δημοσιευμένα και γνωστά· το βίντεο που με απασχολεί και το βρίσκω έως και π ρ ο κ λ η τ ι κ ό, αφορά στο ότι ένα τόσο δημόσιο πρόσωπο εκτίθεται, πετώντας με επιδεικτική άνεση στα πόδια τού βάρδου της νύχτας πλήθος από καλάθια λουλουδιών, ευχαριστημένος, ευτυχής και απόλυτα ευδαίμων, αλλά και εριστικός…
Ο βάρδος της νύχτας, θέλοντας να ευχαριστήσει τον… Πρόεδρο, (φαντάζομαι με το αζημίωτο) διάλεξε τραγούδια του Πόντου με άθλιες ερμηνευτικές διεκπεραιώσεις κι ορχηστρικές εκδοχές, ολοκληρώνοντας το ξεφάντωμα της παρακμιακής υποκουλτούρας…
Έχω ασχοληθεί επανειλημμένως με το θέμα της νυχτερινής μουσικής υποβάθμισης, σε στέκια μιας αλλοπρόσαλλης «κοσμικής» κοσμοσυρροής, όπου καταρρακώνεται κάθε αισθητικό πλεονέκτημα της εξέλιξης του ελληνικού τραγουδιού· από την άλλη μεριά, η έννοια της διασκέδασης, στη χώρα μας έχει ραγδαία εξέλιξη με φόντο τον λαϊκισμό, την προχειρότητα, την πελατειακή εξυπηρέτηση, καθώς και την ο φ θ α λ μ ο λ α γ ν ι κ ή απόλαυση του θεάματος. Εκεί, σ΄ αυτούς τους χώρους, το τραγούδι είναι απλώς μια μικρή αφορμή, για να στηθούν όλα τα υπόλοιπα, κατ’ εξοχήν κ ε ρ δ ο φ ό ρ α…
Σε έναν τέτοιον κόσμο, με αυτά τα πρότυπα, δεν μπορείς ασφαλώς να ψάχνεις διαμάντια και ρουμπίνια, ούτε το βάθος τής… Τέχνης· τόσο αφελής δεν είμαι… Υπάρχουν όμως λέξεις που σέβομαι σε κάθε περίπτωση: Σ ο β α ρ ό τ η τ α και Σ υ μ β ο λ ι σ μ ο ί !
Η θέαση του μεγαλοπαράγοντα σε μια στιγμή τέτοιας απαράδεκτης εικόνας, στέλνει πολλαπλά μηνύματα και σήματα στους «δικούς» του, προκαλώντας παράλληλα τη γενικότερη α ι σ θ η τ ι κ ή ενός ευρύτερου κοινού. Εάν ο Πρόεδρος-Τίγρης θεωρεί πως, ο «κόσμος που τον ακολουθεί» είναι η πελατεία του παρηκμασμένου θεάματος που μας προσέφερε, τότε καλά κάνει και διασύρεται. Όμως πώς θα εκληφθεί από τους άλλους, που δεν είναι από τον «στρατό» τού Ιδιοκτήτη Προέδρου, τους σκληροπυρηνικούς, φανατικούς, τους πανταχού παρόντες μπαχαλάκηδες, και άλλων παρόμοιων προσδιορισμών και αποχρώσεων των φανατικών;
Το θέμα-θέαμα-ακρόαμα του «Τίγρη» με τον «βάρδο» της νύχτας, είναι θλιβερό και γεννάει πολλά ερωτήματα και εκτός του ποδοσφαιρικού κόσμου, ο οποίος αυτός ο «υπόλοιπος» κόσμος, δεν τρώει πια βελανίδια και έχει ήδη κατέβει από τα δέντρα όπου, πριν από χιλιάδες χρόνια, είχε τις φωλιές του.
Αυτές οι εικόνες ανήκουν σε ένα άθλιο παρελθόν, το οποίο εξακολουθεί να ε π ι κ ρ α τ ε ί, αλλά που θέλουμε να ξεχάσουμε και να διαγράψουμε…