Αφού σώθηκε από σοβαρό καρδιακό επεισόδιο ο φίλος μου, μου τηλεφώνησε και άρχισε να μου λέει τον πόνο του, που δεν μπορεί να κόψει το κάπνισμα.

-Και που το σκέφτομαι, τρελαίνομαι, ξεκίνησε. Νομίζω πως θα χάσω τη μισή μου ζωή. Πώς θα διαβάσω, πώς θα πιω τον καφέ μου και το κρασί μου, πώς θα σκεφτώ, πώς θα γράψω – αράδιασε και άλλα πολλά – χωρίς αυτό;

-Έλα όμως, συνέχισε, που αν δεν το κόψω, θα πεθάνω από αυτό! Μπορείς να μου πεις τι να κάνω;

Έχοντας περάσει την προσωπική μου σπουδή στο «μαρτύριο» της διακοπής, είχα έτοιμη την απάντηση. Έτσι, προτού προλάβει να τελειώσει την φράση του, τον αποπήρα:

-Αν είναι μόνο για να μην πεθάνεις, μην το κόβεις. Διότι μη νομίζεις ότι θα χάσει η ανθρωπότητα τίποτε, με την απουσία σου. Δεν είσαι δα και αναντικατάστατος. Άρα, δεν το κόβεις για να γλυτώσεις τον θάνατο. Το κόβεις για να ζήσεις καλύτερα!

-Άσε τους γρίφους, μου λέει και κάντο λιανά. Τι εννοείς;

Οπότε,  άρχισα τον μονόλογό μου:

-Όταν λες στον καπνιστή πόσο κακό κάνει στην υγεία του το κάπνισμα, το μόνο που πετυχαίνεις, είναι να τον κάνεις να τραβήξει την επόμενη «τζούρα», για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Όπως ακριβώς το αντιμετωπίζεις κι εσύ.

Αλλά κι αν το κόψει με το «επιχείρημα» του φόβου, τον  περιμένει στην γωνία η κατάθλιψη, για τον χαμένο κόσμο των ηδονών. Όπως σε περιμένει κι εσένα.

Αυτό όμως είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη. Και συμβαίνει, επειδή ο εθισμένος καπνιστής δεν καταλαβαίνει γιατί καπνίζει. Ότι δηλαδή δεν καπνίζει για να μπει στον παράδεισο των ηδονών, αλλά για να βγει από την κόλαση της εξάρτησης και της στέρησης που αυτή φέρνει. Ένα βασανιστήριο χωρίς τέλος δηλαδή, που το νομίζει για απόλαυση! Αφού ξεκινάει λίγο μετά από κάθε τσιγάρο και ξαναρχίζει πάλι, λίγο μετά το κάπνισμα του επόμενου.

Που πάει να πει πως ο καπνιστής καπνίζει απελπισμένα, για να φύγει από την οδύνη του στερητικού συνδρόμου. Κάτι όμως που είναι άγνωστο στον μη καπνιστή! Καπνίζει δηλαδή, για να βρεθεί στην κατάσταση ελευθερίας από την εξάρτηση, στην οποία βρίσκεται συνεχώς ο μη καπνιστής!  Απλώς, το κάνει με λάθος τρόπο: καπνίζοντας!

-Θέλεις να μου πεις, με διέκοψε, ότι είμαι τόσο ανόητος, ώστε να καπνίζω για να νοιώσω  όπως νοιώθει αυτός που δεν καπνίζει; Αν το κάνω γι’ αυτό, θα τρελαθώ!

-Ακριβώς, του απάντησα. Οπότε, αν το αντιληφθείς δεν τρελαίνεσαι, αλλά διακόπτεις το κάπνισμα. Όχι όμως από φόβο αλλά για την ελευθερία σου.

Και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο! Το αντιλαμβάνεσαι αμέσως, μόλις αρχίσει η απελευθέρωση από την εξάρτηση. Όταν έκπληκτος  διαπιστώνεις, ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να το κόψεις απ’ όσο νόμιζες!

Άσε που κάθε μέρα που περνάει, αφήνεις πίσω σου την στέρηση. Και όχι μόνον, αλλά αραιώνουν οι επιθυμίες, που διαρκούν κάθε φορά και λιγότερο.

Έτσι, αρχίζεις να αισθάνεσαι ελεύθερος από μία δουλεία, που όσο την αντιμετώπιζες με τη νικοτίνη τόσο αυτή θέριευε μέσα σου, σαν ένα κρυμμένο τέρας που ζητούσε για τροφή όλο και περισσότερο καπνό.

Τότε ακριβώς καταλαβαίνεις το σημαντικότερο: πόσο ωραία είναι η ζωή χωρίς τσιγάρο!

Αφού δεν σε ορίζουν πλέον η ένταση και το άγχος της εξάρτησης, αλλά απελευθερωμένος από τέτοιες δουλείες ορίζεις ξανά τον εαυτό σου.

Και τότε αποκτάς τέτοιο αίσθημα θριάμβου, ώστε είσαι έτοιμος να αποκηρύξεις το τσιγάρο, όχι μόνον ως εχθρό της υγείας αλλά και της δημοκρατίας!

ΥΓ. Όπως λένε οι ειδικοί της ψυχικής υγείας, η επίγνωση του νοσηρού είναι μισή θεραπεία. Η άλλη μισή, είναι οι λύσεις που δίνει η επιστήμη και κάνει τη διακοπή απλή και ανώδυνη διαδικασία. Με τη βοήθειά της λοιπόν!

Δημοσιεύεται  στα ΝΕΑ