Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί συναντήθηκαν την Τρίτη, 23 του μηνός, μετά από τρία χρόνια εφαρμογής άγριων μέτρων λιτότητας και περικοπών, για να αποδεχθούν το τρίτο μνημόνιο με ένα αβάσταχτο πακέτο για το 2013! Η σύσκεψη δεν πήγε καλά…

Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά τις επόμενες ημέρες, υποψιάζομαι όμως πως αν τελικά, ό μη γένοιτο, εφαρμοσθεί αυτό το τρίτο και φαρμακερό μνημόνιο, η καλή και μικρή μας Ελλάδα θα έχει γίνει πια «χωράφι»!… Δεν θα μείνει πλέον τίποτα όρθιο και τίποτα δεν θα είναι όπως το ξέραμε πριν από τρία χρόνια. Ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις, ούτε εφάπαξ, ούτε δώρα, ούτε κοινωνικά επιδόματα, ούτε φοροαπαλλαγές, ούτε υπηρεσίες υγείας και παιδείας, ούτε εργασιακά δικαιώματα, ούτε μισθολογικές αυξήσεις, ούτε μικρά μαγαζιά και επιχειρήσεις!

Θα μείνουν βέβαια οι αυξήσεις, στη φορολογία -ξανά και ξανά- στα καύσιμα, στις πρώτες ύλες, στα εισιτήρια και σε όλες τις υπηρεσίες και στα τρόφιμα. Όρθια επίσης θα μείνει με βεβαιότητα, η μεγαλοαστική τάξη της χώρας, δηλαδή εφοπλιστές, τραπεζίτες, πετρελαιάδες, αρκετοί μεγαλοεκδότες και μεγαλομπακάληδες και μια οικονομική ελίτ που πρόλαβε να βγάλει στο εξωτερικό (κατάλληλα και έγκαιρα πληροφορημένη προφανώς), τα υπερκέρδη της από την υπερκατανάλωση, την αισχροκέρδεια και τη φοροκλοπή των προηγούμενων ετών.

Είναι όλοι αυτοί που περιμένουν, είτε μετά από την δραματικού μεγέθους εσωτερική υποτίμηση και την γενική κατεδάφιση που ήδη συντελείται και που αναμένεται να ολοκληρωθεί με τα νέα μέτρα, είτε με την έξοδο από την Ευρωζώνη, την κατάλληλη στιγμή όπου θα «ξανασπείρουν» σε ένα έφορο πλέον «χωράφι», από τη πολυετή «αγρανάπαυση» και τα αλλεπάλληλα «οργώματα». Αφού πρώτα έχουν φορτώσει βεβαίως όλα τα βάρη -όλο τον λογαριασμό- στους λιγότερο υπεύθυνους και συμμετέχοντες στο «τσιμπούσι» των τελευταίων δεκαετιών.

Αυτό είναι και άδικο και ανήθικο!

Όλοι φυσικά είχαν και εξακολουθούν να έχουν (έχουμε) ευθύνη σε αυτόν τον τόπο, για την σημερινή τραγική κατάντια. Όμως οι κάτοχοι του χρήματος και ασκούντες την οικονομική και μέσω μιας πολιτικής ελίτ και την πολιτική εξουσία, έχουν μιαν ευθύνη παραπάνω νομίζω… Όλοι αυτοί οι ραντιέρηδες, κομπραδόροι και μπαταχτσήδες που συναλλάσσονταν και λυμαίνονταν διαχρονικά το ελληνικό κράτος, από την ελληνική επανάσταση και μετά -ούτε υπήρξε, ούτε φυσικά υπάρχει μέχρι σήμερα εθνική αστική τάξη στη χώρα- και που ουδέποτε σήκωσαν το ανάστημά τους σε κανέναν κατακτητή, εξακολουθούν δυστυχώς να κυριαρχούν πλήρως . Να επιβάλλουν απολύτως τις δικές τους λύσεις, σε πλήρη συνεννόηση και συνδιαλλαγή, από ό,τι φαίνεται, με τις πιο συντηρητικές και επιθετικές οικονομικά και πολιτικά δυνάμεις της Ευρώπης. Έχοντας στα χέρια τους σχεδόν όλα τα Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα τα μεγάλα τηλεοπτικά που διαμορφώνουν καθημερινά την κοινή γνώμη, εκβιάζουν και απειλούν για τη συμμόρφωση σε λύσεις που οι ίδιοι επιθυμούν, ταυτισμένες με τα συμφέροντά τους. Κατά διαστήματα δε, παραγγέλνουν και εκτελούν συμβόλαια πολιτικού θανάτου για όσους εκπροσώπους του αστικού πολιτικού κόσμου τολμούν (όχι σαν τον δήθεν τολμηρό Σαμαρά), υπό το βάρος της συνείδησής τους, να τους αντισταθούν ή να τους εναντιωθούν.

Η σημερινή κατάσταση, παραβιάζει ήδη επί της ουσίας βασικές αρχές της λαϊκής κυριαρχίας. Για παράδειγμα, ένας απλός ιδιώτης, στέλεχος του τραπεζικού συστήματος, που έγινε πριν από λίγους μήνες εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Οικονομικών, ο οποίος δεν έχει λάβει ψήφο από πουθενά, δεν ανήκει και δεν εκπροσωπεί κανένα κόμμα, έχει δυστυχώς τη δυνατότητα να κουνάει το δάκτυλο σε δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς αρχηγούς – κυβερνητικούς εταίρους!… Μπορεί να «απειλεί» αυτούς και τους βουλευτές τους, ότι θα φέρει στη Βουλή ένα πακέτο μέτρων που πρόκειται χωρίς καμιά αμφιβολία να καταστρέψει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και να υποθηκεύσει το μέλλον των επόμενων γενεών, χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να συστέλλεται και χωρίς ο πρωθυπουργός να τον ανακαλεί στην τάξη!

Η βιαιότητα με την οποία επιβάλλονται σήμερα και πραγματοποιούνται πια στην Ελλάδα μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις, είναι εξαιρετικά πιθανό να οδηγήσουν σε κοινωνικές εκρήξεις και πολιτικά ανώμαλες περιόδους. «Θα πάρουμε και αυτά τα μέτρα, αλλά θα είναι τα τελευταία…» διαμηνύει ο «τολμηρός» Α.Σαμαράς! Γιατί μετά από αυτά, θα έρθει η ανάπτυξη… Ίσως τελικά να είναι και έτσι που τα λέει, γιατί πράγματι η ανάπτυξη θα αρχίσει να έρχεται όταν τα κεφάλαια επιστρέψουν για να κάνουν νέες επικερδείς επενδύσεις, όταν «η δουλειά στην Ελλάδα τελειώσει»… Και δεν αποκλείεται, αν το επιτρέψουμε, πράγματι να πλησιάζουμε προς το τέλος. Και εν τω μεταξύ, μέχρι τότε, όποιος επιζήσει – επέζησε, προσωπικά και πολιτικά.

Πάντως οι αρχηγοί ενός σοσιαλιστικού κόμματος, του ΠΑΣΟΚ και ενός κόμματος της Αριστεράς της ΔΗΜΑΡ, κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης, «για το καλό της χώρας» έχουν αγγίξει ούτως ή άλλως τα όριά τους, έχοντας δεχθεί να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση, όπου την πρωτοβουλία των κινήσεων και τον πρώτο λόγο έχει ένας πολιτικός και ιδεολογικός τους αντίπαλος, ο κ. Σαμαράς και εμφανιζόμενοι ήδη διατεθειμένοι να αποδεχθούν ακόμη και περικοπές και μέτρα πέρα από τα όρια της πολιτικής και της φυσιογνωμίας των κομμάτων τους ( το ΠΑΣΟΚ το έχει ξανακάνει αυτό και το έχει πληρώσει ακριβά)…

Θέλω να πιστεύω πως δεν θα υπερβούν αυτά τα όρια και πως ούτε θέλουν, ούτε μπορούν, ούτε ποτέ θα συναινέσουν, σε ένα νέο μνημόνιο που θα κατεδαφίζει κάθε έννοια δικαίου υπέρ των εργαζομένων στις εργασιακές σχέσεις και το οποίο δεν θα περιλαμβάνει πρόνοιες, για το περαιτέρω κούρεμα του δημόσιου χρέους και την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.