Το περιβάλλον δεν εμφανίζεται ως προτεραιότητα σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Στα θέματα κλιματικής αλλαγής, διαλογής και ανακύκλωσης απορριμμάτων, ηχορρύπανσης, ποιότητας ζωής στις πόλεις, κακοποίησης τοπίου και ακτών κ.λπ. έχουμε, σε σύγκριση με την Ευρώπη, σημαντικό έλλειμμα πολιτικής. Ένα ακόμα σύμπτωμα της βαθειάς κοινωνικής κρίσης που περνά απαρατήρητο. Ωστόσο, το περιβάλλον δεν είναι άσχετο και με την οικονομική κρίση, στην οποία επικεντρώνεται το πολιτικό ενδιαφέρον. Η αδιαλλαξία ορισμένων οργανώσεων ή οικολογικών κινημάτων και μερικές γραφειοκρατικές υπερβολές των περιβαλλοντικών υπηρεσιών έχουν την ευθύνη τους για την ανεπάρκεια της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, την καθίζηση των εξαγωγών και την έλευση του οικονομικού αδιεξόδου.

Πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες θα μπορούσαν να αναπτύσσονται σε φυσικές περιοχές και να είναι συμβατές με τη διατήρηση του εδάφους, της χλωρίδας ή της πανίδας, των οικοσυστημάτων και του τοπίου. Εξ άλλου, η τοπική εμπειρία αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων κ.λπ. είναι πολύτιμη για την αποτελεσματικότερη προστασία της φύσης. Οι υπερβολικές απαγορεύσεις προκαλούν την αρνητική αντίδραση των ανθρώπων που ζουν, παράγουν ή περνούν ένα μέρος του χρόνου τους στην ύπαιθρο. Τελικά, το περιβάλλον προστατεύεται λιγότερο αποτελεσματικά, αλλά και μεγάλο μέρος της χώρας εξαιρείται αναίτια από την παραγωγή, όπως π.χ.  πολλές περιοχές Natura 2000 ή δασικές εκτάσεις. Τεράστιοι φυσικοί χώροι θα μπορούσαν, με προχωρημένες τεχνολογίες διαχείρισης αποβλήτων και θορύβου, με επαναχρησιμοποίηση λυμάτων, με διαλογή στην πηγή και ανακύκλωση ή κομποστοποίηση απορριμμάτων κ.λπ., να γίνουν πρότυπα αειφόρου αγροτικής, ενεργειακής, τουριστικής ή παραθεριστικής ανάπτυξης, στηριγμένης σε ουσιαστική διασύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες, με αξιολόγηση τοπικών προτάσεων και προτεραιοτήτων, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ενθάρρυνση κοινών δράσεων και πολλές θέσεις εργασίας σε νέους, δυναμικούς τομείς. 

Τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 40 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση περιορίστηκαν να βλέπουν τα οικολογικά θέματα ως ένα ακόμα πεδίο αλίευσης ψήφων. Ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την προσέγγιση του περιβάλλοντος ως χώρο οικοδόμησης αειφόρων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα προωθούσαν μια ορθολογική ανάπτυξη σε συνδυασμό με έλλογη περιβαλλοντική προστασία καθόλου δεν τα απασχόλησαν.