Κατά την προεκλογική εκστρατεία ακούμε συχνά ότι «μέσα στην κρίση το θέμα των γυναικών δεν πουλάει στην πολιτική». Δηλαδή να σωπάσουμε.. και ατιμασμένες και εγκαταλελειμμένες! Δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται κοινοτυπίες και στερεότυπες αντιλήψεις από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο για να υποβαθμίσουν την κοινωνική και οικονομική σημασία της ισότητας των φύλων στην σημερινή (και όχι παρελθούσα) χρονική περίοδο και στην Ελλάδα (και όχι σε κάποια μακρινή υποανάπτυκτη χώρα).

Όμως, είμαστε πολλές υποψήφιες στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές συμμετέχουμε (ίσως για πρώτη φορά, όπως εγώ) με στόχο να διαψεύσουμε ότι το θέμα των γυναικών δεν υπάρχει πλέον, ή ότι ακόμα και όταν υπάρχει δεν μπορεί να αλλάξει!.

Ιδιαίτερα στην μεγάλη πόλη μας, την Αθήνα:

Εδώ, που πιο δύσκολα αφήνεις το παιδί σου να στο προσέχει η γειτόνισσα. Εδώ που η ανεργία των γυναικών είναι μεγαλύτερη από οπουδήποτε αλλού. Εδώ που πολλές γυναίκες φοβούνται να κυκλοφορήσουν τη νύχτα σε ορισμένες γειτονιές. Εδώ που οι εργαζόμενες τρέχουν όλο το εικοσιτετράωρο ανάμεσα σε παιδικούς σταθμούς, σχολές ξένων γλωσσών, επισκέψεις σε ηλικιωμένους και αρρώστους, ενώ συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις στην δουλειά και ακόμα συχνότερα από όσο νομίζουμε σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Εδώ που γυναίκες μικρο επιχειρηματίες περιμένουν την ανάκαμψη και τις νέες ευκαιρίες που θα πρέπει προσφέρει η ζωή και εργασία στο κέντρο της πόλης.

Αποφάσισα να συμμετάσχω στις εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας με τον Συνδυασμό ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ (Γιώργος Καμίνης) γιατί πιστεύω ότι το θέμα των γυναικών πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο των πολιτικών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πολιτικών για την άνεργη, για την εργαζόμενη, για εκείνες που μένουν σπίτι να φυλάνε τα παιδιά, γι’ αυτές που πέφτουν θύματα ανδρικής βίας, γι’ αυτές που πέφτουν θύματα στερεότυπων αντιλήψεων περασμένων αιώνων.

Όσο ο Δήμος στρέφει την προσοχή του στον/στην πολίτη και στη καθημερινή ζωή, τόσο το θέμα των γυναικών ανεβαίνει στην ιεραρχία της πολιτικής ατζέντας. Και «πουλάει» στην πολιτική.