Εχω μία προαίσθηση πως την ερχόμενη Παρασκευή στην Αθήνα και ειδικά στο Σύνταγμα θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος που ανέβηκε πριν από πολλά χρόνια, κάτι σαν την «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι που παίζεται (;) στο Λονδίνο και όχι μόνο, για μερικές δεκαετίες από το 1952. Το δικό μας θεατρικό έργο ονομάζεται «Ο λαϊκισμός και τα παιδιά του» και επίσης, παίζεται δεκαετίες τώρα.
Ολοι γνωρίζουμε πως στο θέατρο, όταν πέσει η κουρτίνα, ηθοποιοί και άλλοι συντελεστές βγαίνουν για το χειροκρότημα με τη σειρά της σπουδαιότητας του ρόλου τους. Φυσικά, τελευταίοι βγαίνουν οι πρωταγωνιστές, ένας ή περισσότεροι, και στο τέλος, ίσως και ο σκηνοθέτης. Ετσι και την Παρασκευή, μετά τους αγανακτισμένους, τους δικηγόρους και τους γιατρούς, τελευταίοι θα έρθουν στο Σύνταγμα οι… αγρότες, χωρίς τρακτέρ, γιατί η σκηνή δεν τα χωράει. Οι σκηνοθέτες δεν θα βγουν, γιατί ορισμένοι έχουν πεθάνει και οι άλλοι… κρύβονται ή… ταξιδεύουν.
Είπαμε ότι ο τίτλος του έργου έχει να κάνει με τον λαϊκισμό. Το έργο έχει παιχτεί και σε διασκευές που αναφέρονται και στον «εθνικολαϊκισμό» και άλλες παραλλαγές στο ίδιο μοτίβο. Ετσι, είναι πιθανόν, για παράδειγμα, να χαιρετίσει και ο κ. Μπαλτάκος. Είναι μια ευκαιρία γι’ αυτόν να προσφέρει, επιτέλους, κάτι στον τόπο. Αν φέρει μαζί και τον υπερ-δεξιό του… πόλο, δεν θα χρειαστεί να βγει στη σκηνή η Χ.Α. που όπως και να το κάνουμε… απωθεί ακόμη λίγο.
Για να σοβαρευτούμε, όμως, το έργο, χρόνια τώρα, έχει… κουράσει. Οι αγρότες που θα έρθουν, αν έρθουν, ήταν τα αγαπημένα παιδιά όλων των κομμάτων είτε κυβέρνησαν είτε όχι. Ολοι είχαν δώρα γι’ αυτούς, επιδοτήσεις, απαλλαγή από εισφορές, μέχρι χαμηλή φορολόγηση. Οι βουλευτές έριχναν κυβερνήσεις για να τους εξασφαλίσουν την ειδική μεταχείριση. Η μόνη μας ελπίδα είναι να κάνουν και τώρα το ίδιο.
Τότε θα αλλάξουν και οι πρωταγωνιστές του έργου. Οι απώλειες της ΝΔ στα ακροδεξιά θα διευκολύνουν μεγαλύτερη «προσέλευση» από δημιουργικούς ανθρώπους που είναι και πιο χρήσιμοι και περισσότεροι, αλλά… διστάζουν ακόμη. Αυτό θα επιτρέψει στη ΝΔ να κυβερνήσει με διαφορετική στόχευση από ό,τι έως τώρα. Η όποια κεντροαριστερά παράταξη απομείνει θα υποχρεωθεί να συγκυβερνήσει ή να αφομοιωθεί. Αυτό θα αφήσει μία καθαρή επιλογή μεταξύ παλαβής Αριστεράς με τα… πεπραγμένα της και μίας Κεντρώας δημιουργικής παράταξης, ίσως και με άλλο όνομα.