Ήταν την επομένη της σοβιετικής εισβολής στην Πράγα στις 21 Αυγούστου 1968, όταν οκτώ (8) σοβιετικοί, ρώσοι πολίτες συγκεντρώθηκαν στην Κόκκινη Πλατεία για να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτήν. Έκτοτε αγνοείται η τύχη τους. Δεν ξέρω επίσης ποια θα είναι και η τύχη των περίπου 1500 πολιτών που διαμαρτυρήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη για την εισβολή της πουτινικής Ρωσίας στην Ουκρανία. Παραδείγματα ανώνυμων πολιτών που δεν διστάζουν να τα βάλουν με το ολοκληρωτικό Τέρας που σήμερα το λένε και Πούτιν. Αντιθέτως με τις ελιτίστικες ερμηνείες της ιστορίας υπάρχουν πολλά παραδείγματα απλών πολιτών που αντιστάθηκαν στους αρμαγεδδώνες των ολοκληρωτισμών. Δεν είναι εύκολο να είσαι γενναίος στη χώρα του Τέρατος. Δεν ήταν καθόλου εύκολο όμως και αυτό που έκαναν πολλοί επώνυμοι. Όπως η διευθύντρια του κρατικού κέντρου θεάτρου Έλενα Κοβάλσκαγια. Αυτή παραιτήθηκε από τη θέση της αρνούμενη να αμείβεται από έναν δολοφόνο. Η Κοβάλσκαγια τίμησε τις γενιές της ρωσικής διανόησης που κατά καιρούς αντιστάθηκαν στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και στον πουτινικό αυταρχισμό. Αλλά και 700 περίπου ρώσοι διανοούμενοι και επιστήμονες διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτήν την εισβολή χάνοντας σίγουρα τη δουλειά τους και ίσως και την ελευθερία τους. Δεν υπάρχει ιστορία χωρίς την ώσμωση της πορείας του λαϊκού στοιχείου με την πορεία των ανθρώπων του πνεύματος στην κοινή τους πάλη κατά του Τέρατος του ολοκληρωτισμού.
Για μένα δεν υπάρχει τίποτα απεχθέστερο και πιο αηδιαστικό απ’ αυτές τις φωνές που ενστερνιζόμενες τον πυρήνα της σκέψης του Πούτιν αποδέχονται πως υπάρχουν λαοί που δεν δικαιούνται να ζουν σε συνθήκες δημοκρατίας. Σύμφωνα με το ίδιο το Τέρας «οι Σλάβοι δεν μπορούν να ζουν σε συνθήκες δημοκρατίας». Όταν το ακούω αυτό από κάποιους, κόβω αμέσως οποιαδήποτε σχέση μαζί τους. Και όταν αυτοί επαναλαμβάνουν το πουτινικό ερώτημα, «πέστε μου πότε είχαμε στη Ρωσία δυτική δημοκρατία», ντρέπομαι για λογαριασμό τους. Μόνο αβαθείς άνθρωποι, λάτρεις του κοινωνικού αυτοματισμού και χωρίς καμία γνώση της πάλης των ρώσων και όλων των σλάβων για δημοκρατία μπορούν να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Όπως δεν υπάρχουν λαοί που αποκλείονται από τον ορθό λόγο και τον Διαφωτισμό λόγω της θρησκείας, της φυλής ή της εθνικότητάς τους και όχι λόγω των ιστορικών συνθηκών στις οποίες αυτοί διαμορφώθηκαν, έτσι και δεν υπάρχουν λαοί που δεν αξίζουν ή έστω δεν μπορούν να ζουν σε συνθήκες δημοκρατίας.
Αυτό ίσως δεν κατάλαβαν και όσοι έσπευσαν να γελοιοποιήσουν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι εστιάζοντας στ’ ότι αυτός ήταν κωμικός. Τι δεν ακούσαμε γι’ αυτόν από ανθρώπους παντελώς άσχετους με την δια μέσου των αιώνων ουκρανική ιστορία. Όσοι νομίζουν πως το Τέρας εισέβαλε γιατί ήθελε να προσαρτήσει το Ντονμπάς, να αποτρέψει την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, να προσαρτήσει όλη τη χώρα, αυταπατώνται οικτρά. Ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία γιατί εκεί το παράδειγμα του Ζελένσκι, ο οποίος δεν εκλέχθηκε με τραμπική ή ακόμη χειρότερα με ναζιστική ατζέντα, όπως τον κατηγορεί το Τέρας, αλλά με ατζέντα δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, απειλούσε σοβαρά το δόγμα του «οι σλάβοι δεν θέλουν τη δημοκρατία». Άπειρος; Ναι άπειρος, αλλά όχι αφελής και κλόουν, όπως τον παρουσίασαν κάποια δικά μας μέσα τηλεοπτικής αλλά δυστυχώς και ραδιοφωνικής ενημέρωσης που δεν βουτούν τη γλώσσα τους στη λογική και στη γνώση, πριν εκφράσουν τις ανοησίες τους. Εκτός και αν οι ανοησίες δεν είναι ανοησίες, αλλά εσκεμμένη παράθεση της πουτινικής προπαγάνδας που ήθελε να απαξιώσει τη δημοκρατική απειλή που έβλεπε στο πρόσωπο του Ζελένσκι. Αυτός όμως επέλεξε όχι να ξεφύγει με κάποιο δυτικό αεροπορικό μέσο, αλλά να μείνει για να υπερασπίσει τα δυτικά «μέσα» και αξίες. Όπως γράφει ο Ηλίας Κανέλλης (ΤΑ ΝΕΑ – 28-02-2022) «ο πρόεδρος της Ουκρανίας, με την επιλογή του, επέλεξε να γίνει το ηθικό παράδειγμα – κι αυτή είναι η πρώτη και η σημαντικότερη νίκη του, απέναντι στον εισβολέα». Ο «κωμικός» μένει και αντιστέκεται στο «σοβαρό και αγέλαστο» Τέρας και παραδίδει μαθήματα όχι μόνο σ’ αυτό, αλλά και σ’ όλους όσοι μέσα κυρίως από τα τηλεοπτικά μέσα παρέδωσαν μαθήματα περιφρόνησης των δημοκρατικών θεσμών. Άκουσα εκεί μέσα ακόμη και ειρωνείες για την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον ύπατο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέπ Μπορέλ, του τύπου πώς τάχα μου «απλοί υπάλληλοι» αυτοί μπορούν να τα βάλουν με τον Πούτιν; Απλοί υπάλληλοι; Αλήθεια τόσος μα τόσος σεβασμός στους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τόση εμπιστοσύνη στον αυταρχισμό και σαδισμό του Τέρατος; Πως το έλεγε ο Κώστας Σημίτης; Αυτή είναι η Ελλάδα; Ε, όχι! Ας δείξουμε πως δεν είναι μόνο αυτή. Ας κάνουμε σε μικρογραφία αυτό που έκανε στη μεγάλη εικόνα ο ίδιος ο Σημίτης. Ας υπερασπιστούμε το Πρωτείο της Δημοκρατίας. Αλήθεια στο Κίνημα Αλλαγής πιστεύουν πως αρκεί μόνο η γραπτή και συνεντευξιακή καταδίκη της εισβολής; Μια συγκέντρωση ή μια διαδικτυακή συζήτηση δεν χρειάζεται; Ή περιμένουν πρώτα να δράσουν οι anonymous;
Γιώργος Σιακαντάρης